5. ฉันชื่อกาเรล
1132 คำ
เช้าวันใหม่_
"วันนี้คุณหนูตื่นเช้าจังเลยนะคะ" เสียงจากแม่บ้านวัยหกสิบปีกว่าเอ่ยถาม ยามคุณหนูคนโตของบ้านมานั่งรอรับประทานอาหารก่อนเวลา
"วันนี้อากาศดี อะไรก็ดีไปหมดเลยป้าพิณ" หญิงสาวบอกอย่างร่าเริง เธอกำโทรศัพท์ราวจะรอเสียงเรียกเข้าของใครบางคน
"ถ้าคุณหนูอารมณ์ดีแบบนี้ ป้าว่าต้องเป็นวันดีจริงๆเชียว"
"แน่นอนอยู่แล้ว ว่าแต่นายพาเรนยังไม่ตื่นใช่ไหม" เธอเอี้ยวตัวหันสำรวจน้องชาย ถ้าตื่นมาตอนนี้ได้หาเรื่องกัดกันแล้วพาลอารมณ์เสียแทน
"คุณพาเรนยังไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนเลยค่ะ" ป้าพิณตอบ ขณะสอนแม่บ้านคนอื่นจัดแจกัน
"อ้าว...ที่บริษัทมันยุ่งขนาดนั้นเลยหรือไง ไม่ได้ล่ะวันนี้ต้องเข้าไปดูหน่อย" น้องชายเจ้าชู้ขนาดไหนเธอรู้ดี คงควงสาวแวะนอนที่คอนโดไม่ก็ที่โรงแรมไหนสักแห่ง
"คุณหนูว่าวันนี้เป็นวันดีนี่คะ จะเข้าไปเถียงกันที่บริษัทมันคงดูไม่งามมั้งคะ" ป้าพิณเอ่ยเตือนอย่างห่วงใย ในฐานะรับบทเป็นแม่นมเลี้ยงดาริณตั้งแต่เกิด
"...ก็จริง"
"จริงอะไรล่ะลูก วันนี้วันดีอะไรเหรอ...ม๊าอยากรู้จัง" มารีนพึ่งลงบันไดมาพร้อมสามี ทันได้ยินบทสนทนาก่อนหน้า เลยเร่งฝีเท้าตรงดิ่งหาลูกสาวสุดที่รัก
"ม๊ากับป๊าอยากรู้แล้วใช่ไหม แต่เราทานข้าวกันก่อนดีกว่าไหมคะ เดี๋ยวจะเลยเวลา" ร่างอรชรในชุดเสื้อยืดตัวสั้นอวดเอวบางกับกระโปรงยีนส์ โชว์เหนือหัวเข่าอวดความขาว รีบลุกมาโอบมารดาให้นั่งลงประจำตำแหน่ง
"เอาสิ ป้าพิณรีบตั้งโต๊ะเลย ฉันก็อยากรู้เรื่องดีๆของดาริณ" ซายน์ผายมือให้แม่บ้านจัดการเตรียมอาหารตามที่บอก
ชั่วโมงต่อมา_
"ม๊ากับป๊าอยากรู้หรือยังคะ ว่าเรื่องดีๆของดาริณคืออะไรเอ่ย?" ร่างอรชรรีบก้าวมาในโซนนั่งเล่น ตอนบุพการีกำลังอ่านหนังสือยามว่าง
"แน่นอนสิจ๊ะ ว่าแต่เรื่องอะไร?"
"คือดาริณได้บอดี้การ์ดคนใหม่แล้ว รับรองว่าฝีมือคนนี้ไม่ธรรมดา" เธอชะโงกผ่านโซนประตู คอยมองร่างสูงที่มีใบหน้าไม่ค่อยเต็มใจ
"จากหน่วยไหน?" ซายน์ถามเสียงเรียบ
"ไม่มีหน่วยค่ะ ดาริณไปเจอเขาตอนต่อสู้กับพวกนักเลง ช่วยดาริณไว้" มือเล็กควักเรียกชายในประโยคสนทนา นั่นทำให้กาเรลรู้ตัวเลยเดินมาเปิดเผยตน ท่ามสายตาของบอดี้การ์ดที่เฝ้าบ้านมองอยู่จำนวนนึง
"แต่ผมว่ามันแปลกๆนะครับ แค่ต่อสู้กับพวกอันธพาลแล้วจะมาช่วยคุณหนูได้ยังไง" แบล็คเข้ามาอธิบาย เพราะเขาคอยตามติดเธอมาโดยตลอด เว้นเสียที่ขอแยกบางเวลาส่วนตัว
"นั่นสิ ป๊าว่าไม่ดีหรอก ให้ไปเป็นคนงานในบ้านก็ได้" ท่านมองเห็นสายตาคมกริบบนใบหน้าหล่อ เหมือนมีเรื่องปกปิดไว้
"แต่ดาริณทำสัญญาจ้างกับนายกาเรลไปแล้ว จะให้ผิดสัญญาดาริณไม่เอานะคะ" หญิงสาวแสดงท่าทีเอาแต่ใจ ขณะที่บอดี้การ์ดในนามของเมื่อคืนยังรู้สึกรำคาญ
"ม๊าว่าเขาจะดูแลเราได้ดีกว่านายแบล็คเหรอ?" มารีนช่วยพูดแทนสามี พอเห็นอาการหัวดื้อของลูกสาวก็รู้ว่าห้ามไม่ได้
ท่านรู้สึกไม่ต่างไปจากสามี ชายหนุ่มตรงหน้าดูไม่ใช่คนธรรมดา รัศมีบางอย่างที่ซ่อนไว้ในกาย
"ใช่ครับ เอาคนนอกเข้ามาแบบนี้จะหวังผลประโยชน์อะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้ คุณหนูคิดดูใหม่ดีกว่านะครับ" แบล็คพูด พลางส่งสายตาเหยียดหยามไปที่กาเรล
"...เหอะ!" หัวคิ้วหนายิ่งหรี่ลงกว่าเดิม จ้องไปที่ชายด้านข้างร่างอรชร เหมือนพร้อมจะเอาเรื่องทุกเมื่อ เขาไม่ได้ใจดีถึงขนาดให้คนอื่นมาหยามศักดิ์ศรีหน้าตาลอย
"นายนี่ไม่ได้เรียกค่าจ้างจากดาริณแพงเลย แต่ไม่รู้แหละยังไงดาริณก็จะให้นายกาเรลทำหน้าที่คอยดูแล" เธอรีบก้าวไปยืนข้างบอดี้การ์ดหน้าใหม่
"งั้นผมขอดวลกับมันสักรอบ ถ้าชนะค่อยมายืนดูแลคุณหนูข้างๆได้" แบล็คยังไม่ยอมแพ้ ใครจะมาต่อกรกับอดีตหน่วยพิเศษได้ให้มันรู้ไป
"...เพื่ออะไร?" กาเรลถามเสียงเรียบ ทำให้ดาริณรีบหันขวับ เกรงว่าแผนการณ์นี้จะทำบุพการีสงสัย
"ขอดาริณตกลงอะไรกับนายกาเรลก่อน ม๊ากับป๊ารอแป๊บนึงนะคะ" เมื่อเห็นท่าทีอีกฝ่ายจะไม่สนใจ เธอเลยควักเรียกให้ร่างสูงรีบเดินตาม ลัดเลาะไปทางสวนหย่อมข้างบ้านไร้ผู้คน
"นายต้องต่อสู้กับนายแบล็ค นายเข้าใจไหม? มันไม่ได้มีอะไรยากเลย แค่ข่มขู่ให้เหมือนที่นายช่วยฉันไว้ไง" น้ำเสียงใสรีบเอ่ยบอก พร้อมความกังวลว่าอีกฝ่ายจะถอนตัวกระทันหัน
หลังจากเมื่อคืนได้ข้อตกลง ว่าจะจ้างเขามาทำหน้าที่บอดี้การ์ด แต่ไม่ต้องคอยดูแลแค่ให้เธอมีอิสระจากครอบครัว ส่วนเธอก็จะช่วยกาเรลตามหาอดีตที่หายไป
"ไม่...มันดูไร้สาระ" ใบหน้านิ่งเรียบไม่ได้สนใจกับสิ่งที่หญิงสาวพูด ถ้าไม่ติดว่าเร้าหรือจนน่ารำคาญสุดๆจากเมื่อคืน คงไม่ตอบตกลงให้ตัวเองเสียเวลา
"นี่นาย! เดี๋ยวคนอื่นรู้ฉันก็ไม่ต้องไปไหนพอดี" เธอชะโงกหน้ามองทางด้านหลัง เผื่อมีใครมาแอบฟังประโยคสนทนา
"ชีวิตเธอมีเรื่องอะไรที่เป็นประโยชน์มั้ง? นอกจากสนใจแต่เรื่องตัวเอง" หญิงสาวทำตัวเป็นลูกคุณหนูที่มีปัญหา แค่เขามองดูแวปเดียวยังรู้เลยว่า ครอบครัวต่างห่วงใยและเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุดให้เธอแล้ว
"แค่ขอให้ช่วยเรื่องเดียว ใช่ว่านายจะมีบุญคุณกับฉันนะ!" ร่างอรชรก้าวเท้ามายืนตรงเบื้องหน้าร่างสูง นิสัยเขาช่างขัดกับหน้าตาเสียจริง
"ไม่เอาหรอกบุญคุณ เธอไม่น่าใช่พวกกตัญญู"
"นายกาเรล!!!"
"อืม ฉันชื่อกาเรล" ลมหายใจร้อนพ่นรดแก้มเนียน ตอนเขาก้มหน้าลงอย่างหงุดหงิด ที่หญิงสาวชอบส่งเสียงแหวดๆเจ็บแก้วหู
"ตกลงนายจะทำตามข้อตกลงไหมเนี้ย ถ้าขืนยืนเถียงอยู่แบบนี้ม๊ากับป๊าต้องสงสัยแน่ๆ" เธอร่นถอยหลัง แค่สัมผัสฉิวเฉียดของร่างสูง ทำก้อนใจดวงเล็กสั่นกระตุก
"....เธอคิดว่าไงล่ะ?"
-----------------------------------
เรื่องปากกวนทีนต้องยกให้พระเอกเรื่องนี้ 555
- ผู้เขียน
