ตอนที่ 10 คนดี ตัวหอมจัง
1637 คำ
เมื่อลูกน้องออกจากห้องไปทั้งหมด ก็พอดีกับที่สาวน้อยออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวลายการ์ตูนสีหวาน ผมยาวสบาย ใบหน้าเรียวรูปไข่ขาวผ่องที่ปราศจากเครื่องสำอางยิ่งทำให้เธอดูอ่อนเยาว์ขึ้นไปอีก ที่ถ้าไม่รู้ว่าเธอบรรลุนิติภาวะแล้ว เขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอ เพราะกลัวจะโดนคดีพรากผู้เยาว์
“มานอนนี่สิ ณิชา”
เขาตบลงบนที่นอนข้างๆตัว
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวพยาบาลดุเอา”
“ไม่มีใครกล้าว่าเธอหรอกน่า มานี่เร็ว”
อะไรกัน ตาลุงของเธอ พอถอดน้ำเกลือแล้วก็ซ่าเลยหรือไง ที่นี่มันโรงพยาบาลนะ ยังไงเธอก็ไม่ยอมให้เขามาทำอะไรเธอที่นี่แน่ ครั้งแรกของเธอ มันจะน่าจดจำเกินไปไหม
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า จะบ้าหรือไง แรงจะเดินไปฉี่เองยังแทบไม่มีเลย”
“แต่ว่า..”
“พยาบาลมาวัดไข้และตรวจดูอาการรอบสุดท้ายของคืนนี้แล้ว จะเข้ามาอีกทีพรุ่งนี้เช้า และฉันก็บอกพยาบาลไปแล้วว่าจะขอเอาเมียขึ้นมานอนด้วย พอดีเมียท้อง นอนโซฟาไม่สะดวก”
“จะบ้าหรอคุณ ฉันไปเป็นเมียคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วฉันไปท้องกับคุณตอนไหน”
“นี่ฉันอุตส่าห์โกหกพยาบาล ให้เธอได้ขึ้นมานอนกอดฉันสบายๆบนเตียงนะ แทนที่จะขอบคุณ”
นอนกอดฉันสบายๆ หึ ใครอยากกอดใครกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เธอไม่ได้อยากนอนกอดเขาสักนิด เพราะการอยู่ใกล้และทำอะไรๆกับเขา มันไม่เป็นผลดีต่อหัวใจดวงน้อยของเธอเลยจริงๆ
“ฉันไม่ได้ต้องการเลยค่ะ”
“ไหนบอกจะไม่ดื้อไง มานอน ปิดไฟด้วย เปิดแค่โคมไฟหัวเตียงก็พอ”
เธอจำต้องทำตามที่เขาบัญชา เพราะอำนาจต่อรองอันน้อยนิดของเธอมันมีไม่มากพอ เงินสิบล้านมันค้ำคอเธออยู่
เมื่อเธอขึ้นไปนอนตะแคงข้าง หันหลังให้เขาบนเตียงของโรงพยาบาล เข้าก็ตวัดผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของทั้งสองคน แล้วกายหนาก็ขยับเข้าประชิดกายบางของเธอจนร่างกายของเขาแนบไปกับลำตัวของเธอทุกส่วน
“คุณปราณต์”
เธอเกร็งตัวทันที ทั้งประหม่าและตกใจ จนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง แต่ถ้าถามความรู้สึกของเธอ เธอไม่พร้อมเลยจริงๆ
“ชวู่ นอนเฉยๆนะ เด็กดี”
มือใหญ่ร้อนผ่าวสอดเข้าใต้เสื้อนอนของเธอ มันตรงเข้ามาถลกเอาเสื้อชั้นในขึ้นไปเกยอยู่บนเนินหน้าอกอวบ แล้วส่งมือร้ายเข้าลูบคลึงบีบบี้ปลายยอดสีหวานจนมันตั้งแข็งเป็นไต
“อ๊ะ ไม่นะคะ”
“ไม่อะไร รู้หรอว่าจะทำอะไร”
ปากและจมูกของคนใจร้าย ตรงเข้าซุกไซ้ซอกคอหอมหวานของเธออย่างหิวกระหาย ก่อนหน้านี้เขายอมรับว่าเขาหมดแรง แต่พอได้สูดกลิ่นกายหอมๆ ได้สัมผัสเคล้นคลึงหน้าอกของเธอ เขาก็ฮึกเหิมมีแรงขึ้นมาอย่างประหลาด
“อือออออ คุณปราณต์”
“ครับ คนดี ตัวหอมจัง”
มือใหญ่เคล้นคลึงบีบขยำหน้าอกของเธอหนักขึ้นตามแรงปรารถนา ตัวตนใหญ่โตของเขาเหยียดขยายตึงเครียดอยู่ภายใต้กางเกงของโรงพยาบาลและตอนนี้ มันก็ดุนดันอยู่ที่บั้นท้ายงอนงามของเธอจนเธอรู้สึกได้
“อ๊ะ ไม่นะคะ ไม่ใช่ที่นี่”
“เด็กดี ฉันไม่ไหวแล้ว”
“แต่คุณป่วยอยู่นะคะ อ๊ะ อย่าค่ะ”
เขาดึงรั้งกางเกงนอนและกางเกงชั้นในของเธอลงมากองอยู่ที่สะโพก แล้วงัดตัวตนใหญ่โตแข็งปั๋งออกมาถูไถที่บั้นท้ายของเธอ สัมผัสแข็งขึงที่อุ่นจนร้อนทำให้เธอตกใจจนสะดุ้งสุดตัว
“อ๊ะ คุณปราณต์ อย่านะคะ”
เขาโน้มใบหน้าลงไปประกบปากปิดเสียงร้องประท้วงของเธอ สะโพกสอบดันท่อนเอ็นร้อนๆนั้นกดกระแทกบดเบียดไม่หยุด มือร้ายที่บีบขยำหน้าอกอวบ ก็ละลงมากรีดไล้อยู่ที่รอยแยกของเธอ คนตัวบางพยายามสะบัดหน้าหนีการรุกรานของริมฝีปากเขา แล้วเอ่ยประท้วงเสียงสั่น
“อ๊ะ ไม่นะคะ ฉันขอร้อง”
คนตัวบางเสียงเครือ น้ำตาเอ่อคลอ ตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว เขาคงรวบรัดและรีบเร่งเกินไป ผู้หญิงที่ไม่ได้ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชนอย่างเธอ แน่นอนคงไม่กล้ามาทำอะไรในที่ที่ไม่ใช่ที่ลับตาคนแบบนี้แน่
เมื่อเห็นดังนั้นก็ใจอ่อนยวบ ทำร้ายความรู้สึกเธอไม่ลง จึงจัดเสื้อผ้าของเธอให้เข้าที่ และเก็บลูกชายตาเดียวที่มันดีดเด้งร้องประท้วงของเขาเข้าไปอยู่ในกางเกง ซึ่งมันก็กรีดร้องตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดไม่ยอมสงบง่ายๆ แต่ก็ต้องทำใจล่ะนะ ในเมื่อสวนสนุกยังไม่พร้อมเปิดให้บริการ ขืนเอาแต่ใจตัวเองฝืนเข้าไปเล่น มีหวังได้ตกลงมาคอหักตาย
เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พร้อมกอดกระชับตัวเธอแน่นๆ เพื่อชดเชยความรู้สึกอยากกระแทกกระทั้นเธอ
“ฉันไม่ทำอะไรแล้ว ขอกอดเท่านั้น ได้ไหม”
“ขะ แค่กอด นะคะ”
“อืม รู้แล้วน่า”
นี่เธอหรือเขากันแน่ที่เป็นเจ้าหนี้ จะขอนอนกับเธอสักครั้งทำไมมันช่างยากเย็นขนาดนี้ แต่ก็นะ เขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายใจดำเหมือนอย่างภาพลักษณ์มาเฟียที่สร้างมาบังหน้า เจอแบบนี้เข้าไปก็ใจอ่อนยวบ ขยันใช้น้ำตามาต่อรองกับเขาเสียจริงๆ แม่เมียขัดดอก
“ขอจูบหน่อยนะ ไม่ใช้ลิ้นก็ได้ แค่จูบ”
เธอมองหน้าสบตากับเขา แววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างร้อนแรงทำเอาเธอใจอ่อน จึงหลับตาพริ้ม เผยอปากรอรับสัมผัสจากเขาด้วยความเต็มใจ
ปราณนต์ก้มลงบดเบียดริมฝีปากของเขาเข้ากับกับริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธออีกหน แต่แล้วสวรรค์ของเขาก็ล่มลงมาตรงหน้า เมื่อหมอนพพร เพื่อนสนิทของเขา เปิดประตูพรวดพราดเข้ามายืนจังก้าอยู่กลางห้อง
“เฮ้ย ไอ้ปราณต์”
“เฮ้ย ไอ้หมอ”
เธอก้มหน้างุดด้วยความอับอาย เขาจึงจับเธอพลิกตัวหันหน้าเข้ามาหาเขาแล้วกอดกระชับเธอแนบอก สาวน้อยซุกหน้าลงไปในอกแกร่งของเขาหนีอาย ไม่คิดทักทายผู้มาใหม่ จะหาว่าเธอเสียมารยาทก็แล้วแต่เลย
“ทำห่าไรวะ นี่โรงพยาบาลนะโว้ย มึงหายแล้วหรือไง ถึงลากเมียขึ้นมานอนด้วยเนี่ย”
“มึงพูดดีๆไอ้หมอ กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่กู๊ดไนท์คิส มึงก็พรวดพราดเข้ามา ไอ้ห่าหมอ ไม่มีมารยาท”
“อ้าว กูเข้ามาดูอาการมึง ปกติก็เห็นอยู่กับโชคและกิตนี่หว่า ก็เลยไม่ทันได้คิด ว่ามึงจะกำลังกู๊ดไนท์คิสอยู่”
“ต่อไปคนที่ต้องอยู่กับกูตลอดเวลาคือณิชา”
“อืม สวัสดีครับ ณิชา นี่พี่หมอนพ นะครับ”
“อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ คุณหมอ”
เธอจำต้องขยับตัวลุกขึ้นนั่งแล้วยกมือสวัสดีเขาตามมารยาท แม้จะอายแสนอาย เมื่อทักทายเสร็จแล้ว จึงเดินเลี่ยงไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวมุมห้องอย่างรวดเร็วจนคนบนเตียงร้องทักท้วงไม่ทัน
“ว่าไงมึง มีอะไร มาเสียดึกดื่น รบกวนคนป่วยจะหลับจะนอน” กับเมีย คำหลังนี่เขาต่อในใจ เพราะแค่นี้ คนตัวบางก็หนีไปนั่งก้มหน้างุดมองพื้นห้องเหมือนกับว่ามันมีอะไรน่าสนใจมากมายเสียขนาดนั้น
“ก็แค่แวะมาดู ว่ามึงตายหรือยัง ได้ข่าวท้องเสียจนหมดแรงเกือบช็อกตาย แต่เท่าที่เห็นดูเหมือนมึงจะไม่ได้เป็นอะไรแล้วนะ”
“ก็นิดหน่อย คนอย่างกู ตายยาก” ถ้ายังไม่ได้ลิ้มลองแม่คนขี้อายตรงหน้า
“เป็นไง แฮ้ปปี้ดี”
“ก็อย่างที่เห็น”
“เออ ดี ณิชาครับ พี่ฝากดูแลเพื่อนพี่ด้วยนะครับ ถึงมันจะเป็นมาเฟีย แต่มันก็มีมุมน่ารักเยอะนะครับ”
น่ารักตายล่ะ เห็นแต่มุมเอาแต่ใจตัวเอง เผด็จการ โหดร้าย ป่าเถื่อน และหื่น แต่เบี้ยล่างอย่างเธอทำได้แค่ตอบกลับไปว่า
“ค่ะ”
“มึงมีอะไรอีกรึเปล่า ถ้าไม่มี พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ กูจะนอนแล้ว”
“แหม ไล่กูเลยนะมึง แล้วก็นอนจริงๆนะ อย่าเสือกทะลึ่งหาเรื่อง ยังไม่ทันได้หายดี เดี๋ยวช็อกตายห่า”
“เออ รู้แล้วน่า อย่าพูดมาก ออกไปได้แล้ว”
“เออๆ พรุ่งนี้กูมาใหม่ พี่ไปนะครับ ณิชา”
“สวัสดีค่ะ”
เธอยกมือไหว้หมอหนุ่มอีกครั้ง เมื่อเขาเดินออกจากห้องไปแล้วจึงหันไปมองคนหื่นบนเตียง ที่ตอนนี้ทิ้งตัวลงนอนหงาย อ้าแขนข้างหนึ่งเป็นเชิงบอกให้เธอขึ้นมานอนหนุนแขนของเขา
“ขึ้นมานอนได้แล้ว เธอเองก็เหนื่อยมาทั้งวันเหมือนกัน”
“ค่ะ”
เธอขึ้นไปนอนหนุนแขนและซุกซบที่หน้าอกหนั่นแน่นของเขาเหมือนทุกคืนที่เคยทำ ต่างกันหน่อยตรงที่เตียงมันไม่ได้กว้างขวางเหมือนที่ห้อง และอาจต้องคอยหวาดระแวงว่าจะมีใครเข้ามาเห็นเธอกับเขานอนกอดกันให้ต้องอับอายอีกหรือเปล่า แต่แล้วความเพลียก็เข้ามาเล่นงานให้หนังตาของเธอหนักอึ้ง จนปิดสนิทเข้าสู่ห้วงนิทราแสนหวานอย่างรวดเร็ว
- ผู้เขียน
