เหล่าองครักษ์เงาหันมาสบตากัน แต่ละคนมองเห็นความหวาดหวั่นชัดเจน แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของผู้เป็นนายพวกเขาก็ได้แต่ต้องทำตามแล้ว หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งก้านธูป เหล่าองครักษ์นับร้อยก็ต้องนอนโอดครวญอยู่หน้ากำแพงหินที่แบ่งแยกตำหนักเหอฮวาออกเป็นสองฝั่ง เห็นสภาพของพวกเขาแล้วเฟยหลิงถึงกับพูดไม่ออก จึงได้แต่ตะโกนสั่งคนด้านใน
“ท่านตา ปล่อยคุณหนูรองออกมาเถิด”
“เจ้าบ้าหลิง เจ้ามีทางเลือกทางเดียว เจ้าจะช่วยนางหนูนี่หรือจะช่วยองครักษ์”
“ท่านตา”
“ข้าขอยืมตัวนางหนูหนึ่งคืน พรุ่งนี้จะเอาไปส่ง แต่ถ้าเจ้าไม่ยอมก็ปล่อยให้องครักษ์ของเจ้าทั้งหมดถูกพิษตายไปเถอะ”
ทั้งๆ ที่อยากเป็นบุรุษช่วยสาวงามใจจะขาด สุดท้ายเฟยหลิงก็ต้องยอมแพ้ “ท่านอย่าได้รังแกนางเด็ดขาด”
มีเพียงเสียงหัวเราะตอบกลับมา พร้อมกับหญ้าแห้งๆ ช่อหนึ่ง เขาจึงโยนหญ้าแห้งให้เหล่าองครักษ์สูดดม ถึงแม้พวกนี้จะไม่เจ็บปวดกับการถูกพิษเล่นงานอีก แต่ดูเหมือนกำล
