หลายวันมานี้ หลังกลับจากเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ในตำหนักฟ้าประทาน สีหน้าของตาเฒ่าลู่ก็คล้ายกับหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ เพราะอีกไม่กี่วันก็ต้องส่งบุตรสาวเข้าไปคัดเลือกนางสนมแล้ว ทว่าคนที่เขาเตรียมตัวจะส่งไปกลับป่วยเป็นโรคประหลาด ใบหน้าอัปลักษณ์ยิ่ง แถมนางกำนัลที่พระสนมซูเฟยส่งตัวมาล้วนไม่มีใครกล้าเข้าไปอบรมสั่งสอน ด้วยเกรงว่าจะติดโรคร้าย
“ท่านพี่...” เป็นอีกวันที่ฮูหยินใหญ่นั่งปาดน้ำตา แม้นางจะตกใจกับถ้วยชาหลายชุดที่แตกเป็นเสี่ยงๆ อยู่กับพื้น แต่ก็ยังตัดใจส่งบุตรสาวในไส้เข้าวังไม่ได้อยู่ดี
“ท่านพี่ ไม่มีหนทางอื่นแล้วหรือเจ้าคะ”
“เจ้าจะให้ข้าส่งบุตรสาวที่เป็นโรคเข้าวังหรือยังไง เจ้าจะให้สองร้อยยี่สิบชีวิตในตระกูลลู่ต้องโดนสังหารหมู่ใช่ไหมเจ้าถึงจะพอใจ”
“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น แต่ถ้าจะส่งเอินเอ๋อไปจริงๆ ข้าคง...”
“เวลาไม่คอยท่าแล้ว เจ้าไปเตรียมตัวเอินเอ๋อให้เรียบร้อย เมื่อถึงเวลาส่งเอินเอ๋อเข้
