ตาม(รัก)เมียคืนเดียว

บทที่ 2 ค่ำคืนเจ็บปวด

บทที่ 2

ค่ำคืนเจ็บปวด

...พราวฟ้าไม่อยากอยู่ในงานเลี้ยงเพราะเสียงซุบซิบนินทาต่อว่าเธอ ได้ยินว่าที่นี่ให้แขกที่มาร่วมงานขึ้นไปพักที่โรงแรมทางด้านบนได้ เธอไม่รอช้าที่จะขึ้นมาเพราะไม่อยากกลับบ้าน หากกลับไปเวลานี้สองแม่ลูกใจร้ายคงทุบตีเธอ

ผิวกายขาวเนียนละเอียดกระทบกับสายน้ำจากฝักบัว ร่างบางกำลังอาบน้ำโดยไม่รู้ว่ามีผู้บุกรุก เธอลืมล็อกประตูห้องทำให้ผู้มาใหม่คิดว่าห้องนี้ไม่มีคน

หญิงสาวอาบน้ำเสร็จก็กระโจมอกด้วยผ้าขนหนูของโรงแรมออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างหนาของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งหลับตาอยู่ที่ปลายเตียง

“กรี๊ดดด!!” เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความตกใจ ปลุกให้ร่างหนาที่เพิ่งตกเตียงสด ๆ ร้อน ๆ สะดุ้งตื่นขึ้นทันที เขาสะลึมสะลือลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือไปปิดปากของเธอไว้

“อึก เกิดอะไรขึ้น!” เขาก็ตกใจไม่ต่างกัน กฤตยนัยว่าเสียงงัวเงียพร้อมจะล้มลงอยู่รอมร่อ เขาเมามาก แต่ความเมาก็ไม่ได้พรากทัศนียภาพตรงหน้าไปจากเขาทั้งหมด เขาจำเธอได้

ผมเปียกชุ่มสีน้ำตาล หน้าม้าของเธอไม่มีแล้วเพราะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ โครงหน้ารูปไข่ใสกิ๊กปราศจากเครื่องสำอาง นัยน์ตาสีน้ำตาลนั้นมองเขาด้วยความหวาดกลัว มันเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เธอคือเจ้าของใบหน้าสวยจิ้มลิ้มก่อนหน้านี้ที่เข้ามากระชากหัวใจของเขา

“ปล่อยนะ!” พราวฟ้าผลักอกแกร่งให้ออกห่างกายอย่างแรง ทำให้คนตัวโตเซถลาไปทางด้านหลังซึ่งอาการมึนเมาของเขาทำให้ฝ่ามือหนาควานหาที่ยึดเหนี่ยว และเขาก็คว้าเอาผ้าขนหนูของเธอติดมือมาด้วย

“กรี๊ดดด~” หญิงสาวรีบยกมือขึ้นปิดของสงวนทั้งบนและล่างด้วยความรวดเร็ว แต่ด้วยความที่หน้าอกหน้าใจใหญ่เกินขนาดตัวทำให้ปิดได้มิด ซึ่งเรือนร่างของสตรีเพศตรงหน้าก็ทำให้ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างช่วยไม่ได้ เขารีบลุกขึ้นพร้อมกับตรงเข้าไปปิดปากของเธออีกครั้งเพื่อปิดเสียงกรี๊ดของเธอ ทว่าหญิงสาวกลับคิดว่าเขาจะทำมิดีมิร้ายจึงรีบวิ่งหนีไปที่หัวเตียง

“ออกไปจากห้องฉัน! ไอ้โรคจิต” กฤตยนัยไม่ไหวแล้ว เขารู้สึกปวดหนึบไปทั้งกาย ใครสั่งให้เธอวิ่งแบบนั้นกัน ไม่รู้หรือว่าหน้าอกหน้าใจของเธอมีผลมากแค่ไหน

“ผมขอโทษ” สายตาของเขาพร่าเลือน ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอด้วยความต้องการทางเพศที่ไม่อาจหักห้ามใจได้

ความคิดชั่ววูบเกิดขึ้นกับเขา

สองฝ่าเท้าก้าวเดินไปหาคนตัวเล็กกว่าก่อนจะคว้าร่างบางที่กำลังจะหนีนั้น ซึ่งเขาไวกว่าเธอมากทำให้เธอถูกโอบกอดไว้แน่น กฤตยนัยสูญเสียสติไปฉับพลัน ความคิดชั่ววูบเกาะกินหัวใจให้เขาทำผิดบาป

ร่างบางถูกผลักลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ก่อนที่เขาจะขึ้นคร่อมเธอจนร่างบางจมหายไปใต้ร่างของคนตัวโต

“อึก ช่วยด้วย ฮึก ชะ ช่วยฉันด้วย!!” เธอส่งเสียงกรีดร้องออกมาสุดเสียงแต่ก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากหนาของคนชั่ว

เขาจูบเธออย่างหื่นกระหาย ลูบคลำร่างบางของสาวน้อยผู้เคราะห์ร้ายในค่ำคืนที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล

“อึก ชะ ช่วย ฮึก ฮืออ~” พราวฟ้าร้องไห้ออกมาสุดเสียง เธอทรมานใจจะขาดเมื่อถูกใครก็ไม่รู้กำลังล่วงเกิน หญิงสาวกัดฟันแน่นเมื่อเขาถอดกางเกงออกด้วยความรีบร้อน ร่างบางดิ้นเร่า ๆ ด้วยความขมขื่น ความแสบร้อนที่ช่วงล่างนั้นมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับแตกเป็นเสี่ยง ๆ

เวลาแต่ละวินาทีนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ความแข็งขืนขนาดใหญ่ที่แทรกผ่านเข้ามาในกายทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรของเธอหนักหนาที่ถูกไอ้ชั่วนี้คร่าพรหมจรรย์ไป เกิดมาก็ถูกตีตราว่าเป็นลูกเมียน้อย ถูกกลั่นแกล้งรังแกตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ที่กำลังถูกคนใจร้ายกลั่นแกล้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเป็นเพราะกมลสันดาน เขาถึงทำกับเธอแบบนี้ กฤตยนัยเอาเปรียบสาวน้อยอย่างไม่ปรานี ร่างบางชอกช้ำทั้งกายทั้งใจ เธอร้องไห้ท่ามกลางเสียงครางเสียวด้วยความพึงพอใจของเขา...