บทที่ 18 ของขวัญ

965 คำ

“บ้าไปแล้วหรือไงพราว” พึมพำเบา ๆ กับตัวเอง “ไม่บ้าหรอกจ้ะ แกชอบเขา” “ชะอุ้ย!” พราวฟ้าสะดุ้งโหยงเมื่อหันไปตามเสียงก็เห็นใบหน้าของมะลิอยู่ห่างแค่คืบเดียว “บะบ้าอะไรของแก แอบฟังฉันเหรอ” “ฮ่า ๆ ยอมรับใจตัวเองเถอะจ้ะ จะได้ออกจากขุมนรกเฮงซวยนั่นสักที” มะลิว่าพลางส่ายหน้าเบา ๆ ชีวิตของพราวฟ้าน่าสงสาร เกิดมาก็มีตราบาปเป็นลูกเมียน้อยติดตัวมา เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ก็ต้องรับผลกรรมของผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักพอ... กฤตยนัยยืนงงเป็นไก่ตาแตกในดงกระเป๋าผู้หญิง เหตุผลอันดับหนึ่งที่เขามักถูกแฟนบอกเลิกคือเอาใจไม่เก่ง แน่นอนว่าเขาไม่เคยซื้อของให้ผู้หญิงคนไหน แต่ตอนนี้กำลังยืนละล่ำละลักทำอะไรไม่ถูกอยู่หน้าชั้นวางกระเป๋าแบรนด์หรู “เอ่อ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ คุณลูกค้า” พนักงานสาวเดินมาถาม ทำเอาชายหนุ่มรีบก้าวขาถอยหลังออกจากร้านทันที เขารีบล้วงโทรศัพท์กดโทรหาเพื่อนสาว ซึ่งรอไม่นานอีกฝ่ายก็กดรับ [ว่าไง] “ดาว ปกติผู้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม