ทานตะวันตื่นมาในตอนเช้า และก็เหมือนเดิม บรูซหายตัวไปอีกแล้ว เด็กสาวถอนใจออกมาอย่างชอกช้ำ พยายามจะไม่คิดมาก แต่ก็ทำได้ยากยิ่งนัก ชื่อของบรูซยังแน่นอยู่ในหัว รสจูบของเขายิ่งตราตรึงอยู่ในสมอง ดังนั้นเมื่อหล่อนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จึงรีบไปโรงเรียน
“คุณซันนี่คะ รับอาหารเช้าก่อนไหมคะ”
สาวใช้เอ่ยถามเมื่อทานตะวันเดินลงมาจากชั้นบน
“ไม่จ้ะ ขอบใจมาก แต่ฉันไม่หิว”
“แต่ว่า... คุณบรูซสั่งให้คุณซันนี่ทานอาหารเช้าก่อนจะไปสอบนะคะ”
ทานตะวันเลิกคิ้วสูง ถามกลับ เพราะคิดว่าตัวเองหูฝาดไป
“ว่าไงนะ”
“เอ่อ คุณบรูซสั่งให้หนูเตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณซันนี่ก่อนไปสอบค่ะ”
เมื่อสิ่งที่ได้ยินไม่ผิดเพี้ยนไปจริงๆ รอยยิ้มละไมจึงแต้มบนใบหน้านวล ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบรูซจะเป็นห่วงหล่อน
“งั้นก็รีบไปตั้งโต๊ะเลย ฉันหิวแล้ว”
สาวใช้อมยิ้มให้กับท่าทางที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลันของภรรยาสาวของเจ้านาย ก่อนจะรีบเดินนำไปที่ห้องอา
