ทานตะวันอาบน้ำเสร็จแล้วก็พันรอบตัวด้วยผ้าขนหนูเช่นเดิม จากนั้นก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำ แต่แล้วก็ต้องชะงักเท้ากึก เมื่อเห็นร่างของบรูซนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงนอน เตียงที่เขาไม่คิดจะใช้มันร่วมกันเลยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“พี่บรูซ...”
“อาบน้ำนานไปนะ ซันนี่”
เขาพูดพร้อมกับอมยิ้มขบขัน แต่หล่อนไม่ขันด้วย เด็กสาวเชิดหน้าสูง บอกให้รู้ว่ากำลังแง่งอนอยู่ จากนั้นก็เดินแกมวิ่งไปยังตู้เสื้อผ้า แต่เหมือนสวรรค์ชังนรกกลั่นแกล้ง เมื่อเจ้าผ้าขนหนูที่คิดว่าผูกปมเอาไว้อย่างแน่นหนาหลุดร่วงไปกองอยู่ที่ข้อเท้า
“อุ้ย...”
หล่อนอุทานด้วยความตกใจ แก้มนวลแดงจัด ความอับอายแล่นพล่านไปทั้งร่าง
“พี่บรูซ อย่ามองนะ หลับตานะคะ”
คนตัวโตไม่หลับตา แต่ก็ไม่ได้หัวเราะหรือพูดแซวอะไรออกมา นอกจากมองร่างเปลือยของหล่อนเงียบๆ ทานตะวันแทบอยากจะมุดหนีลงไปใต้ดินเสียให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมนะ ทำไมจะต้องมาผ้าหลุดในตอนนี้ที่บรูซอยู่ในห้องด้วย
“
