เด็กเลี้ยงผอ.แสนร้าย (ผอ.ภาคย์:ทับทิม)

ตอนที่ 12 เป็นห่วง

"อุ๊ย!"

ธนบัตรสีเทาใบหนึ่งหล่นลงพื้นเพราะคนที่ดึงออกมาจากกระเป๋าสะพายไม่ทันระวัง ทับทิมก้มลงเก็บก่อนจะเดินไปที่ร้านขายข้าว

สองอาหลานดึงสายตากลับมาหลังจากหันไปมองตามเสียง ธรรศภาคย์ค่อนข้างพอใจที่ทับทิมไม่ได้ใส่สั้นมากแล้ว ถึงเวลาที่เธอก้มจะดูหวาดเสียวอยู่บ้างก็เถอะ

"น่าขำดีนะครับว่าไหม ขนาดทับทิมเป็นแค่นักศึกษายังพกเงินมากกว่าอาตั้งหลายเท่า"

"แค่กๆ"

ธรรศภาคย์ที่กำลังดูดน้ำจากในขวดแทบสำลัก ธนามองด้วยความเป็นห่วง

"ไหวไหมอา ระวังหน่อยสิ หากเป็นอะไรขึ้นมาผมไม่บริหารต่อนะ"

คนตัวสูงเอามือลูบตามคอตัวเองทำสีหน้าเหยเก หางตาเหลือบมองคนที่ซื้อข้าวเสร็จทว่ากลับเดินมานั่งด้านหลังของธนา

ยกขาขึ้นไขว่ห้างมองมาทางเขา ขยิบตาให้หนึ่งที มองเธอขยับปากพูด

"รักนะคะผอ.ขา"

ธรรศภาคย์รีบดึงสายตากลับมาแล้วลงมือกินข้าวต่อเพราะไม่อยากให้ใครผิดสังเกต รับปากเขาว่าจะไม่ขึ้นไปหาตอนเที่ยงดิบดี ทว่ายังตามมากวนเขาถึงนี่เลย

ยัยเด็กแสบทับทิม!

สองหนุ่มกินข้าวเสร็จต่างก็พากันกลับห้องเพราะจะไปงีบสักหน่อย ธรรศภาคย์งีบได้ตามใจ แต่ธนามีเวลาค่อนข้างจำกัดเพราะต้องไปสอนช่วงบ่าย

แยกย้ายตรงลิฟต์ชั้นสาม ธนาเดินออกไป ก่อนผอ.หนุ่มจึงกดไปที่ชั้นสี่ของตัวเอง

ไม่ค่อยวุ่นวายเพราะนั่งชั้นนี้คนเดียว ทว่าไม่ได้เงียบสงบ เพราะเป็นช่วงที่มีทั้งนักศึกษาและคณะอาจารย์อยู่เต็มวิทยาลัย พอได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วมาบ้าง

เดินไปนั่งบนโซฟา เอนหลังพิงพนักแล้วหลับตา เขารู้สึกง่วงมากกว่าทุกวัน คงเพราะข้าวเหนียวละมั้งที่ทำเอาเขานั่งหาวตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง

ก็คนมันเมาข้าวเหนียวเพราะไม่ค่อยได้กิน แต่มันก็ต้องได้กินเพราะยัยเด็กแสบทับทิมคนเดียว

ปฏิเสธได้ไหมล่ะ ก็ไม่ได้อีก เดี๋ยวเสียน้ำใจคนทำ

เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือดังออกมาทำให้คนที่ยังไม่หลับทว่าปิดเปลือกตาเอาไว้ล้วงออกมาจากในกระเป๋ากางเกง ก่อนเปิดเปลือกตาขึ้นมอง

'ทับทิมคนสวย' นิ้วเรียวยาวฉบับผู้ชายเปิดเข้าไปดูว่าอีกฝ่ายส่งอะไรมา

"คิดถึงที่รักของหนูมากที่สุดในโลกเลยค่ะ"

ก่อนจะมีสติกเกอร์หัวใจส่งตามมารัวๆ และปรากฏอีกหนึ่งรูปภาพก็คือรูปผู้หญิงใส่ชุดนักศึกษาครึ่งตัว เอามือเท้าคางฉีกยิ้มสดใสจนเห็นฟันขาวเรียงตัวกันสวย จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เจ้าของชื่อ

ทับทิมไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่เลยสักนิด จะรอดมาถึงเขาได้จริงๆ น่ะเหรอไม่อยากจะเชื่อ และเขาก็อายุขนาดนี้มันมองออก เขาไม่เชื่อหรอกว่าทับทิมจะพุ่งเป้ามาแค่ที่เขาคนเดียว

เด็กขี้โกหก!

ธรรศภาคย์โยนโทรศัพท์มือถือออกไปไกลๆ แล้วปิดเปลือกตาลง ทว่านอนยังไงมันก็นอนไม่หลับทั้งที่เขาง่วงมากๆ

ในเมื่อนอนไม่หลับก็ไม่ต้องนอนมัน ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระแล้วกลับออกมานั่งทำงานจะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่าน

ชีวิตเขานอกจากครอบครัวก็มีแต่คำว่างาน เขาจะไม่เอาอะไรเข้ามาคิดให้ปวดหัวนอกเหนือจากเรื่องนี้

ตกเย็นทับทิมเลิกเรียนเดินมานั่งรอผอ.หนุ่มที่ใต้อาคารเรียน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นฆ่าเวลาแบบไม่คิดอะไรมาก เพราะเขาบอกเธอไว้แล้วว่าคงกลับค่ำ แต่ต่อให้ค่ำแค่ไหนเธอก็จะรอ ขอแค่ให้ได้อยู่กับเขา ให้เธอได้มีโอกาสใกล้ชิดผอ.ภาคย์มากที่สุดในหนึ่งวัน

"ผอ.คือกำลังใจของหนูนะคะ"

มองดูรูปหน้าจอของเธอที่เป็นรูปของเขาเหมือนกัน เธอแอบถ่ายเมื่อเช้าตอนที่เขาหลับ คนอะไรขนาดหลับยังดูดี

จมูก ปาก ตา ขนคิ้ว ได้รูปไปเสียหมด อยากรู้จังว่าเขาเคยมีแฟนมาแล้วกี่คน หรือไม่เคยมี

ก็ท่าทางของเขามันดูเหมือนไม่สนใจใครเลย อยากปักใจเชื่อให้สนิท แต่ดูจากหน้าที่การงานและหน้าตาบุคลิกภาพของเขาแล้วมีใครบ้างที่จะไม่อยากเข้าหา อายุอานามก็ไม่ใช่น้อย

เลิกกันเพราะอะไร? ปัจจุบันเธอมั่นใจว่าเขาโสดมาก และน่าจะโสดมานานจากการสืบประวัติดู

ทว่าใครที่เคยเป็นผู้โชคดีคนนั้นนะ ผู้หญิงของผอ.ภาคย์ต้องเป็นคนแบบไหนที่เขาจะให้ใจ เธอยินดีปรับเปลี่ยนขอแค่ให้เขาพอใจเธอ

รักมากเลยผู้ชายคนนี้น่ะ ผอ.ธรรศภาคย์เนี่ย รักมากกว่าชีวิต

ตัดสินใจกดเข้าไลน์แล้วพิมพ์ไปบอกเขาว่าเธอนั่งรอที่ใต้อาคารเรียนของตัวเอง ทว่าไม่นานเขากลับตอบกลับมาทำเอาเธออึ้ง

(ขึ้นมานี่ครับ)

"ขึ้นไปได้เหรอคะ"

เขาชอบห้ามไม่ให้เธอขึ้นไปหานี่นาเพราะกลัวใครเห็น

(ระวังหน่อยแล้วกัน)

ช่วงเย็นผู้คนพลุกพล่านน้อย ยิ่งเงียบภัยอันตรายก็ยิ่งมาเยือนได้ง่าย

"ค่ะ"

ทับทิมตอบกลับไปแล้วรีบเดินไปยังอีกตึก กดลิฟต์สำหรับนักศึกษาที่ใช้ขึ้นไปส่งงานอาจารย์ ทว่ามันสามารถขึ้นไปถึงชั้นผู้บริหารได้

ชั้นนี้ปลอดภัยเธอจึงเดินได้อย่างสบายใจ ไปหยุดยืนอยู่หน้าห้องผอ.ยกมือขึ้นเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไปเลย ฉีกยิ้มหวานให้คนที่นั่งอยู่โต๊ะทำงาน

ด้วยความคิดถึงเธอถือวิสาสะนั่งลงบนตักแล้วใช้สองแขนโอบรอบคอ ก้มลงไปจุ๊บบนริมฝีปากหยักหนักๆ ทีนึง

"ทำไมให้หนูขึ้นมาหาคะ"

"เย็นมากแล้วครับด้านล่างไม่ค่อยมีคน"

"ผอ.เป็นห่วงหนูเหรอคะ"

ประคองใบหน้าหล่อเงยขึ้นเพื่อให้มองสบตากัน ไม่ให้เขาหันไปมองทางอื่น

คนสวยอยู่ตรงนี้ค่าาา มองหนูหน่อยนะคะผอ.ขาาา

"เปล่าครับ ผมกลัวคุณเบื่อ"

ทับทิมหน้ายู่

"เป็นห่วงหนูก็บอกมาเถอะค่ะ"

"หากคุณเป็นอะไรขึ้นมาในนี้มันเป็นความรับผิดชอบของผมทั้งนั้นครับ"

"ค่าๆ"

เธอไม่เสียใจหรอก ก็เขายังไม่ได้ชอบเธอนี่นา มีแต่เธอที่ชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว เขาก็คงเป็นห่วงในฐานะนักศึกษาทั่วไป ไม่ก็เด็กเลี้ยงของเขาแบบนั้น

แต่ห่วงก็คือห่วงอยู่ดี อิอิ

"ไปนั่งรอตรงนั้นก่อนครับ ผมขอทำงานต่ออีกแป๊บเดียวเดี๋ยวไปส่งที่บ้าน"

"ขอนั่งรอตรงนี้ได้ไหมคะ"

บอกแล้วลุกไปเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมานั่งลงข้างๆ มือค้ำที่คาง วางศอกบนโต๊ะทำงานของเขาแล้วมองใบหน้าหล่อยิ้มๆ คนอะไรหล่อกระชากใจจริงๆ

"ไปนั่งรอนู่นครับ" พยักพเยิดหน้าไปทางโซฟา

"อยากรอตรงนี้ค่ะ หนูอยากนั่งมองผอ.ทำงาน"

"ผมไม่มีสมาธิครับ"

"ทำไมคะ หรือหน้าสวยๆ ของหนูไปรบกวนใจผอ.ให้ทำงานไม่ได้เหรอคะ"

"หรือจะลงไปนั่งรอข้างล่างอย่างเก่าดีครับ"

ทั้งแววตาและน้ำเสียงดูดุ ทำให้ทับทิมต้องรีบดีดตัวลุกจากเก้าอี้ ภาพจำในวันนั้นที่เขาดุเธอยังกลัวไม่หาย

แต่..กร้าวใจดี อิอิ

หยิบมือถือออกมาเล่นฆ่าเวลา ก็จะทำอะไรล่ะถ้าไม่ใช่แอบถ่ายภาพของเขาลงเครื่องเผื่อเอาไปนอนฝัน

คนอะไรดูดี๊ดูดี ว่าที่สามีเธอหล่อจังเลย หากเรามีลูกด้วยกันคงจะออกมาสวยหล่อน่าดู

แม่ก็ไม่ธรรมดา พ่อก็โอ้โห! แค่คิดก็มีความสุข จนไม่อยากให้เป็นแค่ความฝัน อยากสานต่อไปจนถึงแต่งงานมีลูกด้วยกันจริงๆ

เพี้ยง! รักหนูหลงหนูสักทีเถอะค่ะผอ.ขาาาา