ตอนที่ 4 คิดถึง 24 ชั่วโมง
1118 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ธนาเคาะประตูให้เจ้าของห้องทราบก่อนจะเปิดเข้าไป ทว่ากลิ่นอะไรบางอย่างในห้องทำคนที่เข้ามาใหม่ยืนนิ่งแล้วทำจมูกฟุตฟิต
"อะไร"
ถามหลานชายเมื่อเดินเข้ามาแล้วไม่คุย ไม่เข้ามานั่งอย่างเช่นทุกครั้ง
"ผมว่าผมได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงนะครับ"
".." ธรรศภาคย์ชะงัก อย่าบอกนะว่าธนาได้กลิ่นน้ำหอมของทับทิม
'เด็กแสบ' ตัวไปแล้วแต่ยังทิ้งกลิ่นเอาไว้สร้างเรื่อง
"ว่าไงครับอา มีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงในห้องคืออะไร หรือว่า.."
"ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ"
รู้ว่าหลานชายจะพูดอะไร ธนากำลังสงสัยว่าเขาพาผู้หญิงที่ไหนขึ้นห้องทำงานหรือเปล่า
นี่วิทยาลัยนะ เขาจะกล้าพาผู้หญิงคนไหนขึ้นมา แต่เป็นทับทิมต่างหากที่ใจกล้าขึ้นมาเอง
"แต่ว่าผมได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงไม่ผิดแน่ๆ"
ธนามองไปรอบๆ ห้องเพื่อสำรวจว่ามีอะไรให้น่าสงสัยไหม แต่พอไม่เจอตัวต้นเหตุจึงเดินไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม
"เมื่อวานไปเดินห้างมา เขาแจกก็เลยเอามาฉีดห้อง"
อยากให้มีมากก็จะมี เดี๋ยวธนาไม่หายสงสัยสักที เจ้านี่ยิ่งกัดไม่ปล่อยอยู่ด้วย
ก็เหมือนตอนหลานมีแฟนนั่นแหละ เขาก็คนขี้เผือกคนหนึ่ง จนได้รู้ว่าธนากำลังมีความลับอะไรกับสาวในวิทยาลัยที่กลายมาเป็นเมียในปัจจุบัน
"จริงดิ ห้างไหนบอกหน่อยได้ไหมเผื่อผมไปเอาของฟรี"
"งก"
"อ้าว ขนาดอายังเอาติดมือมา ผมขอไปเอาของฟรีบ้างไม่ได้เหรอครับ"
เอ่ยแล้วเอาขาขึ้นไขว่ห้างเอามือกอดอกมองอาตัวเองยิ้มๆ
แต่เอ๊ะ!
"อาทาลิปมันด้วยเหรอครับ"
แถมยังเป็นลิปมันเปลี่ยนสีซะด้วย ปากอาภาคย์นี่สีชมพู๊ชมพูสดใสเชียว ทำใบหน้าขาวใสไม่ต่างจากผู้หญิงอยู่แล้วให้ยิ่งดูแต๋วเข้าไปอีก
ธรรศภาคย์รีบลุกเดินไปดูที่กระจกตรงหน้าตู้เก็บของทันที ก่อนจะกัดกรามตัวเองแน่น
ยัยเด็กแสบทับทิมทำเขาแล้ว!
"เขาแจก" หันกลับมาบอกหลานสีหน้านิ่งเฉย มือหยิบทิชชูมาเช็ดปากแล้วทิ้งลงถังขยะไป
"จริงอ่ะ"
"อืม"
"อ่ะเชื่อก็ได้ แต่วันนี้ไม่เห็นมาชวนผมไปกินข้าวเช้าเลยนะ ผมนั่งรอในห้องตั้งนานสองนาน"
ปกติอาภาคย์จะลงไปหาทุกวันเพราะเขาทำงานอยู่ชั้นสาม เกือบทุกเช้าสองอาหลานจะเดินไปโรงอาหารเพื่อทานข้าวเช้ากัน
วันนี้สงสัยว่าทำไมไม่ลงมาสักทีจนต้องขึ้นมาดูเนี่ยแหละว่ามีอะไรผิดปกติ
เหมือนจะมี?
"ใช่เหรอ อามาถึงแกยังไม่มาด้วยซ้ำ"
ปกติธนาจะมาถึงก่อนเหมือนกัน แต่พักหลังๆ ตั้งแต่มีเมียมาช้า
"แล้วมาทีหลังมันเป็นปัญหาอะไรเหรอครับ เพราะปกติไม่ว่าผมจะมาก่อนหรือมาหลังอาก็จะลงไปหาผมตลอด แต่วันนี้ไม่เห็นไป"
"ติดงานนิดหน่อยน่ะ"
"ทำงานแต่เช้าเลยเหรอครับ"
"แล้วจะสงสัยอะไรนักหนา"
"แล้วมันมีอะไรให้น่าสงสัยไหมล่ะครับ"
ธนาถามยิ้มๆ มองหน้าผู้เป็นอา แต่อาภาคย์ก็นะ หน้านิ่งแบบจับผิดได้ยาก
"จะไปกินข้าวใช่ไหมงั้นก็ไป"
ธรรศภาคย์ทำท่าจะลุกจากเก้าอี้ทว่าธนาเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน
"ผมจะไปสอนแล้วครับ"
อีกอย่างเขาทานมาจากที่บ้านแล้วด้วย หากไม่ใช่เวลาเข้าสอน แล้วอาภาคย์ชวน เขาอาจจะไปเป็นเพื่อนอีกฝ่าย
"แล้วขึ้นมาทำไม"
"ขึ้นมาทักทายก็ไม่ได้เหรอครับ อาดูหวงพื้นที่นะครับวันนี้ หึหึ"
"ก็ไม่ได้หวง"
"จริงดิ"
"จะจับผิดอีกนานไหม"
"แล้วมีอะไรให้ผมจับผิดมั้ยล่ะครับ"
"ไม่มี"
"ไม่มีก็ไม่มีครับ แล้วสรุปเรื่องที่จะให้ผมขึ้นมาเป็นรองเต็มตัววันไหนครับ บอกได้เลยนะครับผมพร้อมทำหน้าที่แล้ว"
เทอมนี้เขาดูตารางสอนน้อยลง แต่อาภาคย์ยังไม่ได้พูดว่าจะให้เขาย้ายขึ้นมาทำหน้าที่วันไหน
ธรรศภาคย์นิ่งคิด หากเป็นแบบนี้ธนาก็ต้องขึ้นมานั่งชั้นบนกับเขาแล้วสิ
"อาครับ" ธนาเรียกคนที่ดูนิ่งนานไป
"เดี๋ยวให้แม่บ้านขึ้นมาเคลียร์ห้องให้ เรียบร้อยเมื่อไหร่เดี๋ยวบอก"
เพราะห้องนั้นคือห้องทำงานเก่าของเขาสมัยเป็นรองผอ. ไม่ได้เปิดใช้นานคงฝุ่นเยอะน่าดู
ส่วนเขาย้ายมานั่งห้องทำงานเก่าพ่อเพราะห้องใหญ่กว่า อีกอย่างมีที่ให้นอนเอนหลังพักผ่อนได้สบายตัว
"รีบๆ หน่อยแล้วกันนะครับผมร้อนวิชา อยากขึ้นมานั่งด้านบนเต็มที"
ผอ.หนุ่มพยักพเยิดหน้า ทำคนมองตามกระตุกยิ้มมุมปาก
"งั้นผมไปสอนแล้วนะครับ"
"อืม"
ธนาเดินออกจากห้องของผอ.หนุ่ม ทำเจ้าของห้องทิ้งแผ่นหลังลงกับพนักพิงเครียดๆ หยิบยาดมหลอดที่ทับทิมไม่ได้เอากลับไปด้วยขึ้นมาดมอีกทีแล้วปิดเปลือกตาลงช้าๆ
ติ้ง!
ผอ.หนุ่มค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมอง หยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาดู ก็พบว่ามีข้อความเข้ามาในแอปพลิเคชันไลน์
รูปโปรไฟล์สาวสวยใส่ชุดนักศึกษาในวงกลมอันเล็กดูคุ้นๆ แสดงชื่อ 'ทับทิมคนสวย' พอกดเข้าไปดูก็เห็นประโยคที่ถูกส่งมา
(คิดถึงจังค่ะ)
ทับทิมที่เห็นว่าฝั่งนั้นเปิดอ่านแล้ว แต่รอมาครึ่งนาทีเขายังไม่ตอบจึงส่งข้อความไปหาอีก
(หนูคิดถึงค่ะ)
"เพิ่งกลับลงไปเมื่อกี้เองครับ"
จะมาคิดถึงเขาอีกแล้ว ปากหวานเกินไปหรือเปล่า บอกคิดถึงผู้ชายไปเรื่อย
(หนูคิดถึงผอ.24ชั่วโมงเลยค่ะ)
ดีใจจังเขาตอบกลับมา ทว่าเขาเงียบอีกแล้ว
(แล้วผอ.ล่ะคะคิดถึงหนูมั้ย)
"ทำงานแล้วครับ"
ทับทิมส่งสติกเกอร์หน้ายู่
ทับทิมส่งสติกเกอร์ส่งหัวใจรัวๆ
"หนูรักผอ.นะคะ" เห็นข้อความขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ฝ่ายนั้นไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
ทับทิมพยายามเข้าใจว่าตอนนี้เขายังไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ มีแต่เธอเนี่ยแหละที่คิดกับเขาฝ่ายเดียว
ที่เขาเปิดโอกาสให้ได้ใกล้ชิดขนาดนี้ก็เพราะเรื่องที่เขาแพ้ดวลเหล้า
แต่เธอไม่ท้อ ยังยืนหยัดที่จะส่งความรักความคิดถึงหาผอ. เผื่อวันข้างหน้าเขาจะเห็นว่าเธอรักเขาด้วยใจจริง
และ..บั้งข้าวหลามผอ.ภาคย์ เธอต้องได้เห็นเป็นบุญตา ฮ่าาา
- ผู้เขียน
