ตอนที่ 23 มีอะไรให้ช่วย
1623 คำ
ครืด..ครืด..
"ว่า" ตอบกลับหลานชายที่โทรเข้ามา เช้าขนาดนี้ธนามีธุระอะไรกับเขา
(ทำไมไม่กลับบ้านครับอา)
"มีธุระนิดหน่อย"
(หากนิดหน่อยอากลับมาแล้วครับ)
"ทำไม แกเกิดรู้สึกพิศวาสอะไรอาแกขึ้นมา อย่าลืมนะว่าแกมีเมียแล้ว จะทำตัวติดกับอาไม่ได้นะ"
คำๆ นี้จี๊ดขึ้นมาในอกของธนา เพราะเขาเคยแซวอาภาคย์ว่าหากเขามีเมียแล้วจะมาทำตัวติดกับเขาไม่ได้
(ทำไม อามีเมียแล้วหรือไง)
เพราะช่วงที่เขาติดคำแพงก็มีอาการแบบอาเนี่ยแหละ บ้านช่องไม่ค่อยกลับ แล้วอาเขาล่ะ ไปแอบมีเมียที่ไหน
"ก็บอกว่าติดธุระไง!"
ธรรศภาคย์ที่รู้ตัวว่าพลาดไปตอบกลับเสียงเข้ม เขาไม่น่าไปจุดประกายเรื่องนี้ขึ้นมาเลย
(จริงดิ)
"อืม!"
(ครับๆ ผมจะหลับหูหลับตาเชื่อแล้วกัน ถ้างานมันหนักขนาดนั้นก็แบ่งๆ มาให้ผมทำบ้างนะครับ)
เมื่อก่อนเร่งเขาจั๊งให้รีบทำผลงานขึ้นมาเป็นรองผอ. เพราะอาภาคย์ควบสองตำแหน่งมาเป็นปี พอเขาทำผลงานเสร็จเรียบร้อยกลับมาบอกว่าชะลอไว้ก่อนนี่มันยังไง
ที่เคยบ่นๆ ว่างานเยอะไม่ค่อยได้กลับบ้าน ตอนนี้ไม่อยากกลับแล้วใช่ไหม?
"มีธุระแค่นี้ใช่ไหม งั้นวาง"
บอกจบรีบตัดสายแล้วขับรถ เหลือบมองคนที่เอาศีรษะพิงไหล่เขาอย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆ
'เด็กแสบเอ๊ย' จะรู้บ้างไหมว่าเขาต้องโกหกคนที่บ้านอีกแล้วเพราะทับทิมไม่ยอมกลับบ้านตัวเอง
@ร้านขายน้ำปั่นช้องนาง
"เข้ม"
"อืมมม.."
"เข้ม!"
"ฮะๆ อะไรวะ!"
เข้มที่นอนฟังเพลงอยู่บนเปลหลังร้านขายน้ำปั่นช้องนางสะดุ้งตกใจตื่นเมื่อมีใครมาเรียก ลืมตาขึ้นกลับพบว่าเป็นเพื่อนตัวเอง
"ไอ้ธนา! มึงมีอะไร"
แม่งคนกำลังนอนฝันหวาน เรียกซะเสียงดังตกอกตกใจหมด
"ลุกขึ้นมาคุยกับกูหน่อย"
"เรื่องอะไร"
"ก็ลุกขึ้นมาคุยกับกูดีๆ แล้วปิดเพลงมึงด้วย เปิดดังขนาดนี้จะให้กูตะโกนคุยแข่งหรือไง"
ธนามองไปรอบๆ บริเวณนี้ นอกจากร้านน้ำปั่นของช้องนาง ก็มีร้านขายแกงเส้น ไก่ย่าง ส้มตำ ที่แม่ค้าในหมู่บ้านจับกลุ่มกันมาขาย
และคนในหมู่บ้านต่างมาแวะเวียนซื้อกลับไปกินที่บ้าน บางคนก็นั่งทานร้านเพราะมีโต๊ะนั่งไว้บริการ
"ว่า"
เข้มทำน้ำเสียงฟึดฟัด ย้ายจากเปลนอนใต้ต้นไม้เดินไปนั่งลงที่โต๊ะมาหินอ่อน ธนาก็เดินตามมานั่งลงฝั่งตรงข้าม
"กูมีอะไรให้ช่วย"
"ได้ แต่เลี้ยงแกงเส้นกูก่อน"
เที่ยงพอดี มิน่าท้องร้อง อ๋อ กูหิวแกงเส้นนี่เอง!
ธนาจิ๊ปาก ก่อนจะหันไปบอกคนขาย
"ป้าครับ"
"ขาอาจารย์ธนาสุดหล่อ"
"ผมเอาแกงเส้นสองถ้วยครับ"
"กูเอาพิเศษ"
เข้มรีบบอก ของเขาต้องพิเศษเท่านั้น เพราะธรรมดากินไม่อิ่ม หรรมใหญ่ขนาดนี้เดี๋ยวบำรุงไม่พอ บั้งไฟล้านนะเว้ย!
"เอาธรรมดาถ้วยนึง พิเศษถ้วยนึงครับ"
"ได้ค่า รอป้าแป๊บนึงนะคะ"
"ครับ" ธนาตอบกลับแล้วหันกลับมาเอ่ยกับเข้ม
"กูเล่าได้แล้วใช่ไหม"
"มึงไม่กินชาเย็น? ร้อนๆ แบบนี้ชาเย็นร้านเมียกูอร่อยนะบอกเลย"
"กูเอากาแฟเย็น"
เขาก็กินแต่แบบนี้ แค่อยากได้ความสดชื่นและคาเฟอีน แต่ไม่ติดกินหวานกินมัน เพราะอะไรก็ไม่หวานมันเท่าน้ำเมีย
"เอาเงินมา"
ธนาล้วงเงินออกจากกระเป๋ากางเกง คลี่หาแบงก์ยี่สิบไม่มี จำใจต้องยอมปล่อยแบงก์ร้อยยื่นให้เข้มพร้อมสายตาอาลัยอาวรณ์
เข้มลุกเดินไปสวมกอดช้องนางจากทางด้านหลังแล้วหอมแก้มนุ่มหนักๆ ของเมีย
"น้องช้องจ๋า..พี่เข้มสุดหล่อเอาชาเย็นแก้วนึงจ้ะ ส่วนไอ้ธนาหน้าหม้อเอากาแฟเย็นให้มัน"
คงไม่ต้องบอกหรอกว่าไม่นมไม่น้ำตาล เพราะไอ้นี่มันมาซื้อทุกวันจนช้องนางจำได้แล้ว
แม่งจ่ายแค่ยี่สิบห้าบาท แต่ได้แต๊ะอั๋งเมียกู ไอ้นี่ก็หม้อเกิ๊น!
"จ้ะ เดี๋ยวช้องเอาไปให้นะจ๊ะ"
ช้องนางรับเงินมาแล้วทอนคืนกลับให้พี่เข้มเจ็บสิบห้าบาท ทว่าเข้มกลับจับแบงก์ยี่สิบกับเหรียญห้าหย่อนกลับคืนในกระเป๋าผ้ากันเปื้อนของเมีย แล้วเดินเอาเงินทอนไปยื่นให้ธนา
"ทำไมทอนมาห้าสิบ!"
คนที่ได้แบงก์สีฟ้ากลับคืนใบเดียวทำหน้างง ช้องนางขายน้ำแก้วละห้าสิบแล้วเหรอ กะขายสิบแก้วแล้วปิดร้านเลยมั้งแบบนี้
"สองแก้ว ก็ต้องทอนห้าสิบสิ" เข้มนั่งลงข้างๆ ก่อนตอบ
"ของกูแก้วเดียว"
"ก็จ่ายให้กูด้วย อุดหนุนเมียกู"
"อุดหนุนเมียมึงก็เอาเงินของมึงจ่ายสิไอ้นี่!"
"ถ้ามีกูจะให้มึงเลี้ยงแกงเส้นเหรอ"
เข้มบอกเสียงอ่อน วันนั้นก็เห็นแล้วนี่ว่ากูนับเหรียญแจกแดนเซอร์ แถมยังเป็นเงินขายน้ำปั่นของเมียที่ไปแอบขโมยมา
"ถามจริง หมดตัวจริงเหรอวะ"
"มึงจะให้กูตอบแบบดาราไหม กูเลิกจ่ายเงินดอกแล้ว เลยไม่มีรายได้เข้ามา แต่ถ้าให้ตอบแบบกู ไอ้พวกเวรแม่งยืมไปแล้วไม่คืน!"
จะแจ้งตำรวจก็ไม่ได้ ไอ้ผู้กองสิงห์บอกผิดกฎหมาย ไอ้นี่แม่งก็ไม่ช่วยอะไรกูสักอย่าง ตั้งแต่ปล่อยให้กูเป็นบักโบ้ไปหกปีแล้วกูยังเคืองไม่หายเลย
มึงงงงง
ไอ้เพื่อนเวร!
ทุกวันนี้กูเลยต้องใช้ตังค์อย่างประหยัด รายได้มาจากฝั่งของเมียทางเดียว นี่ถ้าไม่เพราะมีเงินเก็บในบัญชีกูต้องเหลือแต่หรรมแน่
แต่ช้องนางก็ไม่ให้กูแตะอยู่ดี เพราะบอกต้องเก็บเอาไว้ให้ข้าวสวยกับบักขุนตอนโต โดยที่กูต้องโอนเงินเข้าบัญชีลูกทั้งหมด
ใจดีให้กูใช้ตั้งวันละร้อยนึงแหนะ แต่พอข้าวสวยมาขอ กูก็ต้องให้ลูก ให้แบงก์เขียวก็หน้างอ บอกไม่พอเพื่อนๆ
อย่าว่าเหลือแต่หรรมเลยตอนนี้ แม่งหมออ้อยก็ไม่เหลือ!
"ไอ้เข้มเอ๊ย สมน้ำหน้ามึง เวรกรรมของจริง"
"งั้นกูไม่ช่วยแล้วว่ากู" เข้มทำท่างอน
"ช่วยสิ กูเลี้ยงทั้งแกงเส้นเลี้ยงทั้งน้ำขนาดนี้"
"แกงเส้นถ้วยสามสิบ กับน้ำเย็นแก้วยี่สิบห้าคุ้มป่ะถามจริง"
"ทำไงได้ กูก็ไม่มีเหมือนกัน" ธนาเอ่ยออกมาอย่างเศร้าใจ
"อากูยังไม่ให้ขึ้นเป็นรองผอ.เลย กะว่าจะได้เงินเดือนเพิ่มสักหน่อย สรุปรอไปก่อน" ไม่รู้รออะไร!
มีเมียแล้วต้องใช้ตังค์เยอะขึ้น ทำไงได้เพราะไม่ให้เมียทำงาน ออกปากเลี้ยงดูเอง ทีนี้เลยต้องประหยัดใช้เดือนละสามพันบาทเท่านั้น
"แม่งทำไมพอมีเมียแล้วชีวิตมันถึงรัน.."
"กาแฟเย็นค่ะอาจารย์"
"ลันลั้นลา" เข้มเอ่ยเสริมต่อประโยคนั้นเมื่อได้มองหน้าเมีย ฉีกยิ้มหวานแทบถึงใบหู
ทำร้ายจิตใจช้องนางไม่ได้ เดี๋ยวเกิดทิ้งกูไปตายห่าเลย รอบนี้ไม่รอดของจริง!
"แกงเส้นได้แล้วจ้า นี่ของพ่อเข้ม นี่ของอาจารย์ธนาสุดหล่อค่ะ"
แม่ค้าวางถ้วยแกงเส้นลงต่อหน้าของเข้มกับธนาคนละถ้วย มีช้อนด้ามสั้นคนละคัน
"ขอบคุณครับ"
ธนาโค้งศีรษะลงแล้วเลื่อนถ้วยเข้าใกล้เครื่องปรุง
เข้มเบ้ปาก 'ของอาจารย์ธนาสุดหล่อค่ะ'
ถ้าไอ้ธนาหล่อ กูไม่ดาราฮอลลีวูดเลยหรือไงวะ!
"ทำไมมึงได้เยอะกว่ากู!"
เข้มที่หลุบตามองถ้วยแกงเส้นตัวเองเพราะจะเลื่อนไปหาเครื่องปรุงเหมือนกันถึงกับควันออกหู
กูสั่งพิเศษ! แต่กลับได้น้อยกว่าไอ้ธนา
"ยายป้า!"
"จ๋าๆ พ่อเข้ม"
ป้าขายแกงเส้นรีบวิ่งกลับมาหาทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงกระโชกโฮกฮากของเข้ม ใครล่ะจะไม่กลัว
"นี่เหรอพิเศษ!"
ตีนไก่อันเดียว ลูกชิ้นสองลูก กับเลือดไก่สองก้อน แม่งหน้าเลือดไปไหนวะ!
"อ๋อๆ สลับถ้วยกันจ้ะ ป้าขอโทษด้วยนะจ๊ะ"
ก่อนจะสลับถ้วยของธนาไปหาเข้ม ธนาโค้งศีรษะอย่างไม่คิดอะไรมากเพราะเขาไม่ใช่คนกินเยอะ
ทว่าป้าขายแกงเส้นกลับหยิบถ้วยของธนาไปเติมลูกชิ้นแล้วเดินถือกลับมา
เข้มทำตาโต
ยายป้า!
แม่งต่อหน้าต่อตากู!
"ขอบคุณครับ"
ธนาเอ่ยขอบคุณแม่ค้าขายแกงเส้นที่ใจดีกับเขาเสมอ ไม่ว่าครั้งไหนที่เขามากินมักจะแถมให้เขาทุกรอบเลย
จังหวะที่ธนาหันมองไปทางอื่นเข้มรีบคีบลูกชิ้นของอีกฝ่ายมาสองลูก มองยัยป้าแบบเคืองๆ
"ว่าแต่..มึงมีอะไรจะให้กูช่วย"
เข้มที่ปรุงแกงเส้นเสร็จเรียบร้อยถามธนา ตักน้ำซุปขึ้นซดเพื่อชิมรสชาติถึงกับสะดุ้ง แม่งยายป้าก็ไม่บอกกูนะว่าร้อนมาก อย่าต้องให้เมียกูเปิดร้านขายแข่ง!
"ไอ้เปี๊ยกเด็กมึงใช่ไหม" ถามถึงคนที่นั่งเฝ้าหน้าเคาน์เตอร์บริการคันคายรีสอร์ต
"อืม ทำไม"
"หากมันเห็นอากูไปใช้บริการมึงช่วยส่งข่าวให้กูที"
"อาภาคย์?"
"ใช่"
เพราะอาทศที่เป็นผู้ใหญ่บ้านแต่งงานไปแล้ว ก็เหลือแค่อาภาคย์นี่แหละ เขามีเซนต์แปลกๆ ว่าอีกไม่นานนี้อาภาคย์น่าจะได้เมีย
- ผู้เขียน
