ตอนที่ 22 สิ่งศักดิ์สิทธิ์
1321 คำ
@เช้าวันต่อมา
ธรรศภาคย์มาส่งทับทิมแต่เช้าเพราะไม่อยากให้อีกคนทำตัวเกเร เขาเองก็ด้วย โตเป็นผู้ใหญ่แล้วไม่อยากให้เธอเสียคน
ถึงทับทิมจะเป็นเด็กของเขา แต่มีแค่เราสองคนที่รู้ หากชาวบ้านคนอื่นๆ มารู้เข้าว่าลูกสาวบ้านนี้ไม่กลับบ้านกลับช่องจะมองเธอยังไง
จอดรถที่หน้าบ้านของอีกฝ่าย ทว่าทับทิมกลับไม่ยอมลง ปีนขึ้นมานั่งบนตักคนขับรถอย่างทุลักทุเล จนผู้เป็นเจ้าของต้องเลื่อนเบาะรถออกไปด้านหลังตัวทับทิมจะได้ไม่ติดกับพวงมาลัยเกินไป
สองแขนโอบรอบคอเขาแล้วเอาใบหน้าซุกซอกคอ มันรู้สึกใจหาย ถึงเขาจะแค่มาส่งแล้วยังไงพรุ่งนี้วันจันทร์เราก็ต้องเจอกันอยู่ดี แต่มันไม่เหมือนกัน
ต้องทำอะไรหลบๆ ซ่อนๆ เธอไม่ชอบ เธอชอบตอนที่ได้อยู่กับเขาในบ้านของอีกฝ่ายมากๆ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีสุดๆ สำหรับเธอ
เห็นทับทิมไม่พูดอะไรเขาวางมือลงบนแผ่นหลังเล็กเบาๆ ยิ่งทำให้เด็กเลี้ยงของผอ.ภาคย์เอาใบหน้าซุกคอเขาเข้าไปใหญ่
"ไม่อยากให้ผอ.กลับเลยค่ะ แล้วหนูก็ไม่อยากอยู่คนเดียว"
เอ่ยเสียงอู้อี้กับซอกคอหอม กว่าจะมืดค่ำ ต่อให้ระหว่างนี้เธอจะไปนั่งเล่นนอนเล่นที่บ้านพี่คำหล้าก็ตาม แต่แน่นอนอยู่กับผู้ชายมันดีกว่าอยู่กับพี่สาวเยอะ
ก็พี่คำหล้าไม่มีเอ็นอ่ะ!
"คุณจะเสียหายครับ"
"หนูไม่สนใจค่ะ ขอแค่ได้อยู่กับผอ.จะสถานะไหนรูปแบบไหนหนูยอมได้ทั้งนั้น"
ธรรศภาคย์นิ่งไป ก่อนจะมองเข้าไปในบ้านของทับทิม ประตูบ้านปิดซึ่งต่างจากบ้านหลายหลังที่เขาขับรถผ่านมา
แน่นอนว่าไม่มีคนอยู่ที่บ้าน เขาเชื่อแล้วว่าทับทิมขาดความอบอุ่นจริงๆ เธอดูโดดเดี่ยวจนเกินไป
"ขอไปนอนกับผอ.อีกคืนได้ไหมคะ แล้วพรุ่งนี้เราไปวิทยาลัยพร้อมกัน"
ผละใบหน้าออกมองเขาอ้อนๆ อย่างขอความเห็นใจ สงสารเด็กตาดำๆ ที่เวลานี้มันไม่มีใครด้วย
ผอ.หนุ่มก็อยากปฏิเสธ แต่แววตาที่ทับทิมมองเขามันดูเศร้ามาก จนเขาต้องพยักหน้าตอบกลับไป
"เย้"
ทับทิมเผยอาการดีใจออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ โผเข้ากอดหอมแก้มคนตัวโตซ้ายขวาหลายๆ ที
"เดี๋ยวหนูขอลงไปเก็บเสื้อผ้าแป๊บนึงนะคะ หรือผอ.จะลงไปกับหนูด้วยไหมคะ เข้าไปนั่งในบ้านก่อนก็ได้ค่ะ"
"ไม่ล่ะครับ คุณไปเถอะเดี๋ยวผมรอในรถ"
"หนูรักผอ.ที่สุดในโลกเลยค่ะ"
ดีใจมากที่เขาให้เธอไปนอนด้วยอีกคืน รีบลงจากรถก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ
ทับทิมรีบไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เธอใส่ชุดของเขากลับมาบ้าน เอาชุดนักศึกษาตัวเดิมวางใส่ในตะกร้าเดี๋ยวค่อยกลับมาซัก
เดินผ่านหิ้งบูชาเจ้าที่ในบ้าน ไม่ลืมยกมือไหว้อย่างเช่นทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอขอพร
"ขอให้คืนนี้หนูได้ผอ.ภาคย์เป็นผัวทีเถอะค่ะ แล้วหนูจะเอาน้ำแดงมาถวายค่ะ สาธุ"
"เดี๋ยว!"
ทับทิมชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่ออกมาจากหิ้งบูชา มองรูปปั้นอันเล็กอย่างกล้าๆ กลัวๆ ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยรู้สึกกลัวเท่าวันนี้มาก่อน
"จะ..เจ้าที่เรียกหนูเหรอคะ"
"ก็เออสิ"
ชัด ชัดเจน เจ้าที่บ้านอีทับทิมพูดได้!
ฮื่อ..น่ากลัว!
"เอ็งแหละน่ากลัวกว่าผี แหม..จะจับผู้ชายหล่อๆ รวยๆ ค*ยใหญ่ทำผัวทั้งทีจะถวายแค่น้ำแดง"
"แล้วเจ้าที่อยากได้อะไรคะ"
ไอ้หล่อๆ รวยๆ ไม่เท่าไหร่นะ แต่ไอ้ค*ยใหญ่นี่อีทับทิมเลิกกลัวทันที
"หิวข้าว ถวายอาหารบ้างสิ แม่เอ็งถวายแต่น้ำแดงจนข้าจะเป็นเบาหวานตายอยู่แล้วเนี่ย!"
"ห๋า?"
ทับทิมชะงัก เป็นแบบนี้จริงๆ เหรอเนี่ย
ก่อนจะมองดูก็พบว่าจริง มีขวดน้ำแดงตั้งอยู่อย่างเดียว
และคนที่มักหามาถวายก็เป็นแม่ของเธอ ส่วนเธอไม่รู้เรื่องด้วย
รู้แค่มีเจ้าที่ในบ้าน แต่ไม่ได้อะไร กราบไหว้ทั่วไปแต่ไม่เคยขอพร
"ละ..แล้วเจ้าที่อยากกินอะไรคะ หนูจะได้หามาให้"
"หูฉลามได้ไหม"
"โห้! ของแพงเลยนะนั่น เอาเป็นไข่ต้มแทนไม่ได้เหรอคะ พรุ่งนี้หนูจัดให้สามแผงเลยค่ะ"
"จะเปิดซิงหนุ่มทั้งทีเอ็งจะถวายแค่ไข่ต้ม งั้นก็เอาแค่เลียไข่ไอ้นั่นไปก่อนแล้วกัน"
"ผอ.เขาซิงจริงๆ ใช่ไหมคะ!" เธอคิดว่าเขาโกหกซะอีก
"ก็ซิงจริงน่ะสิ เพราะงั้นหากเอ็งอยากเปิดซิงมันเอ็งก็ต้องไปหาหูฉลามมาให้ข้า"
"แล้วจะให้หนูไปหาที่ไหนล่ะคะไอ้หูฉลามเนี่ย เอาหูปลาช่อนก่อนไม่ได้เหรอคะ"
"ไม่เอา! จะเอาหูฉลาม ถ้าหาไม่ได้เอ็งก็ไม่ต้องเอาซิงมัน!"
"หะ..หาก็ได้ค่า ว่าแต่หูฉลามอย่างเดียวใช่ไหมคะที่อยากกิน"
"มีอีก"
"อะไรคะ"
"อยากกินทุเรียนเจ๊นิด เอาโลละสองหมื่นน่ะ"
นอนไถโซเชียลไปก็กลืนน้ำลายไปด้วย ไอ้คนนั้นมันก็รีวิวทุเรียนเจ๊นิด ส่วนนังคนนี้มันก็เอามากินอวดอีก
ไอ้พวกบาป!
"โอ้โห แค่ทุเรียนเอง ห้าร้อยก็พอไหมคะเจ้าที่"
"งั้นชาติหน้าตอนบ่ายๆ เอ็งค่อยมาเอาซิงมัน"
"มะ..ไม่ค่ะเจ้าที่ หนูจะเอาชาตินี้"
สองหมื่นก็สองหมื่นวะ!
"ว่าแต่หนูจะได้ซิงผอ.จริงๆ ใช่ไหมคะคืนนี้"
ทั้งสถานที่และบรรยากาศน่าให้มาก อีทับทิมฝันหวานรอแล้วว่าคืนนี้จะลองรวบหัวรวบหางผอ.ภาคย์อีกครั้ง
เพราะตื่นมาพบว่าเขาเป็นฝ่ายมานอนกอดเธอเอง อิอิ ผอ.ภาคย์แอบนอนกอดอีทับทิม!
"คืนนี้คงไม่ได้" เจ้าที่ส่ายหัวเมื่อนึกภาพในอนาคตแล้ว
"งั้นก็กินน้ำแดงต่อนะคะ" ทับทิมทำท่าจะเดินออกจากบ้าน
"เดี๋ยวๆๆ นังนี่ แต่ข้ารับปากว่าเอ็งจะได้เร็วๆ นี้"
ยกมือขึ้นนับดู อีกไม่มีกี่วันหมู่บ้านคันคายจะมีหมอลำวงใหญ่ และนังนี่ก็ต้องไปเต้นหมอลำ
"อีกไม่เกินอาทิตย์เอ็งได้มันเป็นผัวแน่นังหนู"
"ฮู้ววววว" ทับทิมแววตาเป็นประกาย อีกแค่อาทิตย์เดียวเองทำไมเธอจะรอไม่ได้ ในเมื่อรอมาแล้วตั้งสามปีเธอยังทนไหว
"อืมตามนี้"
"ขอบคุณนะคะเจ้าที่ หูฉลามกับทุเรียนเจ๊นิดโลละสองหมื่นจะมาทันทีหลังจากที่อีทับทิมได้เปิดซิงผอ.ภาคย์ค่ะ"
"เอ้ออย่าลืมแล้วกัน ไม่ใช่ได้ผัวแล้วลืมผี แบบนั้นข้าจะทำให้มันทิ้งเอ็ง เดินควงสาวอื่นต่อหน้าต่อตาให้อกแตกตายไปเลย!"
"แหม..เจ้าที่นี่ก็ปากหมา เอ๊ย! ปากร้ายเหมือนกันนะคะเนี่ย เอาเป็นว่าได้ปุ๊บมาปั๊บเลยค่า"
"ไปๆ รีบออกไป มันชะเง้อคอมองทางเอ็งแล้ว"
"ว้ายตายแล้ว! อยู่บ้านคนเดียวห้ามเหงานะคะ"
"ไม่เหงาเพราะข้ามีโซเชียล"
"ค่าๆ"
บอกลาเจ้าที่แล้วทับทิมก็รีบวิ่งออกจากบ้านไปขึ้นรถอีกฝั่ง โน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มผอ.หนุ่มแล้วนึกถึงคำพูดของเจ้าที่ที่บอกมา อีกไม่นานเธอจะได้เป็นเจ้าเอ็นของผอ.ภาคย์แล้ว
ผัวขาาาาา อิอิ
อีทับทิมซ้อมเรียกไว้รอ
ธรรศภาคย์เห็นทับทิมนั่งยิ้มอยู่คนเดียวรีบเอามือดันหน้าผากออกให้กลับไปนั่งดีๆ ก่อนลงจากรถไม่ใช่แบบนี้ นี่คงไม่มีแผนอะไรหรอกใช่ไหม
- ผู้เขียน
