บทที่1.ปะทะคารม ...
1521 คำ
ผลที่ได้ก็คือ...แม่สาวปากเสียเดินชนเธอเสียเต็มที่ จนทั้งหล่อนและเธอเกือบจะล้มลงบนพื้น ถ้าไม่มีใครบางคน ยื่นมือมาคว้านิสาไว้ เธอคงได้ไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น หลังตั้งสติได้ นิสารีบยกมือดันแผงอกแน่นตึบ เธอถูกกระชากเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของคนแปลกหน้า ผิวของเขาร้อนระอุเสียจนเธอสะดุ้ง!! นิสาตกตะลึง เมื่อช้อนสายตามองคนใจดีที่ยื่นมือเข้ามาช่วยตนเอง
“ปะ ปล่อย!” เสียงตะกุกตะกักเอ่ยบอก
เจรามีตัดใจคลายมือ ก่อนที่วงแขนแข็งแรงจะปล่อยเธอหลุดออกมา นิสาแน่ใจ เธอได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของคนตรงหน้า พร้อมกับเสียงโวยวายลั่นของสาวอวบคู่ขาพ่อหนุ่มคนนี้นั้นเอง
“อีบ้า ปล่อยๆ ปล่อยเส้นั่นผู้ชายของช้านน๊า!!”
“โอย...เบาๆ สิคุณ ปวดแก้วหูจนชาไปหมดแล้ว ใจคอจะร้องให้คอแตกเลยรึไงคะ คนเขามองกันใหญ่แล้วนะ เธอไม่อายแต่ฉันอาย คนบ้านนอกอย่างฉันหน้าไม่หนาเหมือนคนกรุงแบบเธอหรอกยะ”
“เจคะเจต้องจัดการแม่นี่ให้วีวี่นะคะ วี่วี่ไม่ยอม!! ยายบ้านี่ตั้งใจรวนเราแน่ๆ” สาวอวบผวามาเกาะแขนหนุ่มคนกลางพร้อมกับรีบพูดฉอเลาะชายหนุ่ม
“พอเถอะเลิกแล้วต่อกันเถอะน่า ไร้สาระมาก...ผมไม่ชอบ” เสียงห้วนห้าวเอ่ยออกมาอย่างอดไม่ไหว พร้อมทั้งปรายตามองนิสาอย่างดูถูก นี่ก็คงคิดจะอ่อยเขาอีกคนล่ะสิเหมือนสาวๆ ส่วนใหญ่ที่เขาเจอจนชิน ชายหนุ่มคิดในใจอย่างรำคาญ
นิสาเบ้ปากให้ เธอแหวกกลุ่มไทยมุง เดินหนีไปอีกทาง เมื่อคนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามามุงกันเยอะขึ้น อีกอย่างเธอเป็นห่วงราพิชชาที่รออยู่นิสากัดฟัดกรอดๆ “ฝากไว้ก่อนเถอะน่า คงได้มีโอกาสเอาคืนสักวัน” เธอยกมือถูกที่บริเวณแขน ตำแหน่งที่เจรามีเคยสัมผัส
“เจ็บตัวฟรีเลย ไม่น่าเดินกลับมาหาเรื่องเลยเรา” นิสาบ่นออกมาเบาๆ หญิงสาวหมุนตัวกลับมามองยังจุดที่เกิดเหตุ จึงได้รู้ว่ามีสายตาคมกล้ามองตามมา หลังแว่นตากันแดดสีดำนั่น
นิสาถลึงตาใส่แบบไม่คิดจะกลัว เธอเบ้ปาก แค่นว่าผู้ชายขี้เก๊กในใจ ‘นึกว่าหล่อตายล่ะ’ เจรามี่ยกยิ้มมุมปาก สาวเฉียวเปรี้ยวซ่าคนนั้นออกไปยืนอยู่ห่างๆ แต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาอาฆาตมาให้ตัวเอง
เขาหัวเราะขำๆ ผู้หญิงสมัยนี้มีวิธีเข้าหาผู้ชายแปลกๆ คนตรงด้านหน้านี่ก็คนหนึ่ง เขาและเธอเจอกันที่สนามแข่งรถ พอการแข่งจบก็เข้ามาแสดงความยินดี แล้วหล่อนก็เกาะเขาเหมือนกับปลิง ทำเหมือนรู้จักกันมานาน เจรามี่พยายามไม่ถือสา เขาก็เลยปล่อยเลยตามเลย เขาไม่อยากสร้างความไม่พอใจให้กับฐานแฟนคับ เมื่อการแข่งรถครั้งนี้เป็นการลงแข่งครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะอำลาวงการอย่างถาวร
เจรามี่ส่ายศรีษะกับการโวยวายน่ารำคาญของผู้หญิงสาวตรงหน้า เขาถอนใจด้วยความระอา ชายหนุ่มไม่ชอบผู้หญิงลักษณะนี้เลยถึงเจรามี่จะชอบที่มีสาวๆ รุมล้อม แต่เขาก็เบื่อเหมือนกันหากเจอผู้หญิงขี้วีนบ่อยๆ ความสัมพันธ์ทางกายคงจบลงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ ต่อให้หล่อนครองตำแหน่งมิส USA เจรามี่ก็แน่ใจ เขาไม่เคยเสียดายหากจะปล่อยหล่อนไปตามทางของหล่อน
แต่สำหรับผู้หญิงเมื่อซักครู่ มีอะไรบางอย่างสะกิดใจเขาแปลกๆ มันคงเป็นสัญชาตญาณเฉพาะตัว อีกไม่นานก็น่าจะได้เจอกันอีก รับรองได้ว่าครั้งหน้า ถ้าเขาเจอสาวเปรี้ยวนางนั้น เขาจะไม่ปล่อยให้หล่อนหลุดมือไปแน่ๆ มันคงจะดีพิลึกเพราะแม่สาวคนนั้นก็สวยถูกใจไม่น้อย เขาชอบผู้หญิงปากกล้าสู้คน รูปร่างหน้าตาและทรวดทรงอวบอัด คงเป็นเกมรักที่มีรสชาติไม่น้อย
“พอเถอะ หยุดร้องเสียที ผมรำคาญ” ชายหนุ่มกระซิบดุ เขารีบเดินหนี
“รอวีวี่ด้วยค่ะคุณเจ วีวี่ขอโทษ” สาวอวบตาเหลือก เมื่อนักแข่งรถรูปงามทำท่าจะชิ่งหนี เธอรีบวิ่งตาม พร้อมทั้งส่งเสียงเรียก เมื่อเจรามี่มีท่าทางไม่พอใจ
เจรามี่ขยับกรอบแว่นที่สวมอยู่บนใบหน้าอย่างหงุดหงิด มีบางสิ่งบางอย่างติดค้างอยู่ในจิตใจ เขาไม่สามารถสลัดแววตาของหญิงสาวผู้นั้นได้ มีบางอย่างติดค้างอยู่ในใจ หล่อนไม่ได้ชื่นชอบเขา เหมือนกับบรรดาสาวๆ ที่เคยรู้จัก แววตาของแม่สาวผู้นั้นทำให้เขาเสียเซลฟ์ไม่น้อย
การมาแข่งขันสนามแข่งที่ประเทศไทย เป็นเพราะชายหนุ่มอยากมาหาความจริง อะไรทำให้โดมินิคเปลี่ยนไป ถึงขนาดยอมทิ้งทุกอย่าง เพื่อผู้หญิงคนเดียว จะว่าประเทศนี้น่าอยู่มันก็ไม่ใช่ หลายๆ ที่ที่เคยไปมา น่าอยู่กว่านี้เยอะ อากาศก็ร้อนอบอ้าวจนแทบจะทนไม่ไหว ผู้คนก็มากมายแถมรถยนต์วิ่งเต็มถนน รถติดหนึบแทบจะไม่ขยับ ชายหนุ่มจึงอยากรู้นัก อะไรทำให้พี่ชายของเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
ปิแอร์บิดของเขาเรียกเข้าไปคุย ก่อนที่จะเดินทางมาประเทศไทย บิดาไม่ได้ขอร้อง แต่ท่านบังคับ หากเขาไม่รับไว้ สมบัติของตระกูลก็ต้องตกเป็นของคนอื่น เจรามี่ถูกกดดันจนไม่มีทางเลือก เขาจำเป็นต้องรับผิดชอบกิจการของครอบครัว สาเหตุมาจากโดมินิคขอถอนตัวกะทันหัน
ความจริงมันก็เป็นเรื่องดี ที่ญาติพี่น้องระดับกลางๆ ได้มีส่วนร่วมทำงาน พอเจรามี่ได้รับช่วงต่อขถึงได้รู้ความจริง พี่ชายทำงานหนักโดยที่พี่น้องคนไหน เสนอตัวเข้ามาช่วย ทุกคนสนุกกับการใช้เงิน แต่กลับขี้เกียจทำงาน การที่โดมินิคทิ้งทุ่นแบบนี้ ก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งมโหฬาร
ปิแอร์ไม่พอใจมาก เพราะเขาเป็นอีกคนหนึ่งที่สบายจนเคยตัวแต่เมื่อโดมินิคเสนอแนะให้เจรามี่เข้ามาเป็นตัวแทน ไปทำหน้าที่ที่โดมินิคเคยถือครอง ปิแอร์จึงสงบลงได้ อย่างน้อย เขาก็ยังได้ฉกฉวยเม็ดเงินที่เป็นเงินปันผลได้เหมือนเคย เผลอจะมีอำนาจเสียมากกว่าที่เคยเป็น เมื่อบุตรชายตัวเองคือคนที่ขึ้นแท่น เป็นผู้บริหารระดับสูงสุด
เจรามี่แค่ยิ้ม...พ่อของเขาเป็นน้องชายของเดวิด และมีบุตรชายเพียงคนเดียว พอลล่าน้องสาวของบิดาก็มีก็แต่บุตรสาว ภาระหนักจึงตกอยู่กับชายหนุ่ม เมื่อมันทางเลือกเดียว
ถึงแม้ทุกคนจะไม่พอใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้ แต่ก็ต้องจำใจยอมรับเมื่อไม่มีใครหาเหตุผลมาคัดง้างโดมินิคได้ พี่ชายของเขาไม่ได้ทิ้งทุกคนไปเลย เขาเปิดโอกาสให้ทุกๆ คนเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง และได้สัมผัสกับการทำงานบ้าง บทสรุปที่ทำให้โดนาแวนระส่ำ ญาติพี่น้องทุกๆ คนต้องส่งตัวแทนเข้ามาทำงาน ไม่ใช่ปล่อยให้เดวิด และโดมินิครับผิดชอบเหมือนอย่างที่ผ่านมา จะได้ไม่มีรูโหว่ให้ถูกข่มขู่ จากผู้ถือหุ้นลำดับถัดมา เหมือนกับที่โดมินิคเคยโดน
เจรามี่เห็นด้วยกับความคิดนี้ ถ้าภายในเข้มแข็ง คนนอกและคนที่ไม่หวังดีก็ไม่สามารถเข้ามาคุกคามได้ กลไกทางตลาดที่ต้องเข้าไปเรียนรู้มีโดมินิคเป็นพี่เลี้ยง เรื่องกลับไปขับรถแข่งคงเลิกคิดได้เลย
“อ๊า...อูยยยย ซี๊ดดดดดด!!”
เสียงครางกระเส่าดังกระหึ่มห้องนอนกว้าง เสียงหอบหายใจดังสะท้อนกลับไปกลับมา บนเตียงขนาดใหญ่ ร่างเปลือยเปล่าสองร่างกำลังโยกโยนเข้าหากันด้วยความบ้าคลั่ง!! แผ่นหลังตึงแน่นชโลมด้วยเม็ดเหงื่อจนเป็นมันวับ เขาขยับเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง ส่งตัวตนหนักหน่วงเมื่อกิจกรรมรักที่กำลังทำ เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มโปรดปราน เขาชอบที่จะผ่อนคลายความเครียดไปกับเรือนกายอวบอุ่น และบทพิศวาสร้อนแรง ชายหนุ่มโหมแรงสุดตัว แต่ดันเผลอมโนภาพแม่สาวเปรี้ยวที่เพิ่งพบเจอมา ในห้วงความคิด ริมฝีปากสีแดงสดเผยออ้า เปล่งเสียงครางกระเส่าไม่หยุดเช่นกัน ยามที่เจรามี่โจนจ้วงใส่สุดตัว เรียวขาเพรียวยาวตวัดโอบล้อมรอบเอวสอบ พร้อมทั้งขยับเคลื่อนไหวตอบรับชายหนุ่มอย่างร้อนแรงพอๆ กัน เจรามี่กัดฟันแน่นโหมกายสุดแรง
“เจ เจขา วีวี่ไม่ไหวแล้ว อ่าว์!!” เสียงหอบกระเส่าของหญิงสาวใต้ร่างปลุกสติของชายหนุ่มกลับคืนมาที่เดิม เจรามี่สบัดใบหน้าแรงๆ พยายามไล่หญิงสาวในความฝันออกไปจากความคิด
- ผู้เขียน
