บทที่2.อุบัติเหตุยะไม่ได้อ่อย...
1521 คำ
“ลงทุนน่าดูเลยนะครับ แต่ขอโทษ ผมไม่เกินเลยกับคนใต้บัญชา มันเสียการปกครองน่ะ...แต่ถ้าเจอกันข้างนอก นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง” เสียงแข็งกระด้างกล่าวเหยียดหยัน
“มันเป็นอุบัติเหตุยะฉันไม่ได้อ่อย ฉันไม่ต้องลงทุนขนาดนั้น ถ้าคิดจะเรียกร้องความสนใจจากใครซักคน” นิสาตอบเสียงสะบัด เธอไม่คิดจะทน หากถูกดูแคลนซึ่งหน้า
“มันอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ด้วยสิ ผู้หญิงสมัยนี้มีวิธีการเข้าหาผู้ชายแปลกๆ”
“คุณไม่ใช่สเปคฉันค่ะ และที่สำคัญฉันไม่ต้องอ่อยใครหรอก”
“ถ้าตรงสเปคก็ไม่แน่ใช่ไหมครับ?”
“ฉันขอโทษที่ชนคุณล้ม มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ ฉันจะไม่ได้ตั้งใจขอบให้จบแค่นี้นะคะ บอกตรงๆ ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบที่คุณว่าสักนิด มันไร้สาระ” นิสาพูดตัดบท เธอไม่อยากพูดเรื่องส่วนตัวกับคนแปลกหน้า
“ผมรับคำขอโทษของคุณก็แล้วกันครับ แต่ก็ต้องขอบคุณๆ ด้วยที่ช่วยแก้อาการง่วงนอนของผมหายเป็นปลิดทิ้ง เล่นเอาตาค้างเลยเชียวล่ะ” เจรามี่กล่าวตอบยิ้มๆ เขาชี้นิ้วที่สัดส่วน ที่ช่วยปลุกเขาจนตื่นจากการง่วงซึม
นิสาเบิกตาโต เธอยกมือขึ้นปิดส่วนสงวน แล้วจึงกระทืบปลายเท้าถี่ๆ ด้วยความขัดใจ
“ของจริงรึเปล่าก็ไม่รู้นะ สมัยนี้ผู้หญิงนิยมเสริม จนผู้ชายอย่างผมยังแยกไม่ออก อันไหนของจริง...อันไหนสิลิโคน”
“ของจริงยะ...แม่ให้มาตั้งแต่เกิด” นิสาแอ่นอกอวดด้วยความภูมิใจ แต่แล้วก็รีบกอดอกตัวเองไว้แน่น เมื่อสายตาคมกริบทอดมองมายังหน้าอกอวบอิ่มของตัวเอง
“ขอโทษค่ะคุณเจ พอดีพี่หมวยลืมเอกสารไว้ เลยทำให้มาช้า เราไปคุยกันต่อในห้องนะคะ” เสียงพี่หมวยขัดจังหวะ ก่อนที่นิสาจะปะทะคารมกับเจรามี่อีกครั้ง นิสาจึงรีบตัวเดินเลี่ยงไปเงียบๆ
“นิสาตามพี่เข้ามาข้างในหน่อย คอยจดรายละเอียดการประชุมให้พี่หน่อยจ้ะ” พี่หมวยหันมาเรียก เมื่อลูกน้องสาวไม่เดินตามมา หญิงสาวจึงจำต้องเดินตามคนทั้งสองคนเข้าไปในห้องทำงานโอ่อ่าอย่างเซ็งๆ
เจรามี่นั่งลงที่เดิมเขาผายมือเชิญให้ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์นั่งลงตรงหน้า เมื่อพี่หมวยนั่งลงก็เริ่มอธิบายระบบการทำงานของแผนกตัวเอง เธอก้มหน้าอ่านรายงาน โดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง เจรามี่นั่งฟังสิ่งที่ผู้จัดการแผนกรายงานอยู่ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง สายตาของเขาคอยจะวนเวียนไปที่เรียวขาขาวๆ ของนิสา ทุกครั้งที่ขาเรียวโผล่พ้นชายกระโปรงออกมา เขาแอบจินตนาการในใจ หากมีเรียวขาขาวๆ นั่นโอบรอบรัดรอบตัวเอง จะมีความรู้สึกสุขล้ำลึกได้ขนาดไหน ก่อนจะเลื่อนสายตาขึ้นไปสำรวจหน้าอกตูมเต่งถ้าได้สัมผัสจะนุ่มหยุ่นได้แค่ไหน
นิสาฟังพี่หมวยเพลินๆ เธอรอฟังเสียงท่านประธานใหญ่ แต่กลับไม่มีคำถาม นอกจากความเงียบ เธอนึกแปลกใจกับความเงียบนั่น หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมอง จนได้เห็นสายตากรุ่มกริ่มของท่านประธานที่ทอดมองมายังตัวเอง ความลืมตัวประกอบกับความหมั่นไส้สวนตัว เธอจึงอดใจไว้ไม่อยู่ เผลอตัวแยกเขี้ยว ถลึงตาใส่ชายหนุ่มอย่างสุดทน เจรามี่สะดุดใจกริยาแบบนั้นของหล่อน เขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เขาพยายามเค้นความคิด ในที่สุดเขาก็นึกออก
เขากับเธอเคยเจอกันมาก่อน ครั้งแรกก็เมื่อหลายเดือนก่อนตอนมาเมืองไทยครั้งแรก ตอนที่มาแข่งรถแข่งครั้งสุดท้ายในสนามแข่งของเมืองไทย มีบริษัทนำเข้ารถยนต์เป็นผู้อุปถัมภ์ ครั้งนั้นมีเรื่องทำให้ปะทะคารมกันนิดหน่อย เพราะความซุ่มซ่ามของนิสา บวกกับความใจร้อนของแฟนคลับของเขา อีกครั้งหนึ่งในงานประกาศว่าที่ประธานคนใหม่ พี่ชายของเขาและพี่สะใภ้แวะไปเข้าทักทายนิสาที่ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์หน้างาน หล่อนมีทีท่าทางแบบนี้เหมือนกัน
ชายหนุ่มยิ้มเยาะ เขาค่อนว่าหญิงสาวในใจ ผู้หญิงคนนี้คงหวังรวยทางลัดเหมือนเพื่อนของหล่อนนั่นแหละ เมื่อเห็นเพื่อนรักประสบความสำเร็จในการจับผู้ชาย คงคิดจะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เจรามี่รู้สึกรังเกียจผู้หญิงตรงหน้าขึ้นมาติดหมัด เมื่อเจ้าหล่อนหวังรวยทางลัดโดยการเอาเนื้อตัวเข้าแลก เมื่อยื่นหมูมาให้ถึงปาก จะปัดทิ้งก็กระไรอยู่ เขาจะสนองตอบความต้องการนั่นให้สาแก่ใจ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา เขาพร้อมที่จะเปย์ หากแม่สาวใจกล้าตรงหน้า สร้างความสุขให้ตนเองได้
ที่ไม่เข้าใจมีแค่อย่างเดียว พี่ชายของเขาเป็นคนฉลาด โดมินิคไม่เคยพลาด ไม่เคยซักครั้งที่จะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของฝ่ายตรงข้าม แต่เท่าที่เห็น ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่สามารถเปลี่ยนความคิดของพี่ชายเขาได้ แทบไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรเลย หล่อนดูจะเป็นผู้หญิงเรียบร้อย ไม่ได้สวยจัดอะไรนัก เขาไม่เข้าใจเหมือนกัน โดมินิคทำไมต้องทุ่มเทขนาดนั้น เพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว เขาถูกโจมตีจนต้องเปิดทางให้ คนในตระกูลคนอื่นขึ้นมาทำหน้าที่แทน
เจรามี่กดมุมปากโค้งลง เขายิ้มหยันชีวิต ยิ้มเยาะทุกสิ่งรอบตัว มีแต่ความน่าเบื่อ แทบทนไม่ไหว
ชายหนุ่มไม่คิดว่าตัวเองจะฟุ้งซ่านได้ขนาดนี้ เขาจึงพยายามดึงความคิดวกวนนั่นกลับมาที่เดิม เรียวขาสวยๆ ของนิสาคงช่วยให้เขาหายเบื่อได้บ้าง จึงจัดการวางแผนในใจคร่าวๆ กับการเผด็จศึกประชาสัมพันธ์คนสวยของโรงแรม Grand Hotels. โดยใช้อุบายตื้นๆ ที่ชายหนุ่มทั่วไปใช้เวลาที่ต้องการพิชิตใจผู้หญิงซักคน...
หลังจากวันนั้นมานิสาไม่มีโอกาสได้พบกับเจรามี่อีกเลย คงเป็นเพราะว่าชายหนุ่มงานยุ่ง เขาเดินทางบ่อย ไปทุกที่ๆ มีสาขาของโรงแรม Grand Hotels.ตั้งอยู่ เหมือนกับที่โดมินิคคนเป็นพี่เคยทำ
“นิสาเลิกงานวันนี้เราไปเที่ยวผับกันดีมั้ย ไม่ได้ออกไปแด๊นมานานแล้ว รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวยังไงไม่รู้ อยากจะไปสะบัดๆ กลางฟลอร์” อรอุมาถามยิ้มๆ เมื่อใกล้ถึงเวลาเลิกงาน
“จะไปไหนกันล่ะจ้ะ นิสาจะได้แต่งตัวถูก” นิสาตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม เธอไม่ค่อยได้ออกไปไหนตอนกลางคืน เพราะคนที่บ้านเป็นห่วง แต่วันนี้ทางสะดวก พ่อกับแม่ไปธุระต่างจังหวัด ก็เลยจะขอสุดเหวี่ยงสักวันแก้ความเหงาเมื่อต้องอยู่คนเดียวในบ้าน
“อรนัดไว้หลายคนเลยนะ มีแผนกเราแล้วก็แผนกอื่นๆ ด้วยอีกสองสามคน ไปหลายๆ คนสนุกดี แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปไหนดี ไว้ค่อยนัดกันอีกทีแล้วกัน แต่เรื่องแต่งตัวนิสาจัดเต็มได้เลย อรก็ไม่ยอมน้อยหน้า ใครเหมือนกันจ้า” อรอุมาพูดยิ้มๆ ด้วยความอารมณ์ดี
“โทร. มาบอกนิสาด้วยแล้วกันจะไปไหน นิสาจะได้ตามไปถูก”
“จ้ะอรจะโทร.ไปบอก ถ้าตกลงกันได้จะไปที่ไหนกันดี นิสาแต่ตัวสวยๆ รอไว้ได้เลย เผื่อมีผู้ชายตาถึงจะได้มีแฟนกับเขาเสียที” อรอุมากล่าวล้อเลียน
“แหม...เสียดายวันนั้นยังไม่หาย พี่หมวยน่าจะรออรอีกซักแป๊บนึง อรเลยอดได้เห็นท่านประธานสุดหล่อ ได้ยินมาว่าติดอันดับ1ใน10ของโลกเชียวนะ แต่คุณเจหล่อพอๆ กับคุณโดมไหมล่ะนิสา”
“ใคร! ใครหล่อ ขออีกทีได้ไหมอร นิสาไม่ทันได้ฟังหน่ะ กำลังทำงานติดพันอยู่”
“ก็คุณเจรามี่ไงหล่อพอๆ กับคุณโดมไหม วันนั้นนิสาเข้าไปพร้อมกับพี่หมวยนี่”
“อ๋อนึกว่าใคร อืม...ก็หน้าตาดีนะ เสียอย่างเดียวเท่านั้นแหละ”
“คุณเจมีข้อเสียตรงไหนเหรอ อรว่าไม่มีใครเพอร์เฟคได้เท่าคุณเจอีกแล้วนะ”
“จะอะไรซะอีกล่ะ หยิ่งจะตาย มองคนอื่นอย่างดูถูกไง สายตาเหยียดๆ มองมาแต่ละทีกดให้เราดูต่ำต้อยชัดๆ”
“บ้า! นิสาก็ไปว่าเขา ตาคุณเจออกจะหวานหว๊าน แค่สบตาด้วยยังกลัวใจจะละลายเลย”
“แหวะ... หวานตรงไหน นิสามองยังไงก็ไม่เห็น ที่เห็นน่ะมีแต่แววตาดูถูกเราชัดๆ”
“นิสาอาจจะไม่ชอบผู้ชายแบบนั้นไง แต่อรชอบอะ... คนอะไรไม่รู้ยิ่งมองยิ่งอยากกอด ไหล่หนาๆ กล้ามเป็นมัดๆ กัดซะให้จมเขี้ยว แค่คิดน้ำลายก็สอจวนจะหยดแล้วล่ะ”
“เป็นเอามากนะอรเนี่ย เดี๋ยวนิสาฟ้องพี่เอกเลย อรปลื้มคุณเจรามี่ ดูสิว่าพี่เอกจะว่าไง”
- ผู้เขียน
