หลังจากครบอาทิตย์แล้วสองแม่ได้เวลากลับบ้าน ต้นสนรู้ใจหายอย่างบอกไม่ถูกเธอปิดโทรศัพท์ตั้งแต่ไปจนถึงกลับมาถึงบ้าน เธอไม่อยากรับรู้เรื่องราวและปัญหาใดๆทั้งสิ้น เธอต้องการพักผ่อนพักสมอง พักร่างกายที่เหนื่อยล้า ตอนนี้เธอพร้อมเผชิญหน้ากับปัญหาอีกรอบแล้ว เธอตั้งเป้าหมายไว้แล้วจะทำงานเก็บเงินสักพักกับแม่ของเธอแล้วค่อยลาออกจากที่นี้ เพื่อจะไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนสักที่ เปิดร้านซักรีดที่แม่ของเธอท่านชอบ หรือ ร้านกาแฟเล็กๆแถวชายหาดที่ไหนสักที่ เพื่อเลี้ยงตัวเอง เธอเบื่อชีวิตที่ตอนนี้วุ่นวาย เธอเดินไปมองดูตัวเองในกระจกตู้เสื้อผ้า แล้วยิ้มส่งให้กำลังใจตัวเอง
" พรุ่งนี้จะเจอกับอะไรแต่แกห้ามท้อนะต้นสน สู้ๆ" เธอพูดกับตัวเองหลังกินข้าวเย็นกับแม่เสร็จแยกย้ายกันเข้าห้องนอน ' นี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าความสุขมักผ่านไปเร็ว ' เธอคิดแล้วหมุนตัวเปิดประตูห้องนอนเพื่อลงไปอาบน้ำตามเช่นเคย
อาบน้ำเสร็จต้นสนเดินออกมาจากห้
