โซ่หัวใจไฟพิศวาส

ตอนที่ 10

10

เมื่อมือใหญ่ลูบไล้ไปตามลำตัวเนียนนุ่ม ความคิดที่บอกว่าจะอาบน้ำให้หญิงสาวก็เริ่มวอกแวกเป็นอยากกลืนกินร่างน้อยๆ นี้ไว้ในอ้อมอกตลอดไป

“พี่มาร์ค...”

มะลิวัลย์ร้องเรียกเมื่อเริ่มรู้ตัวว่าการอาบน้ำในวันนี้กำลังจะเปลี่ยนเป็นความพิศวาสอีกแล้ว และเธอก็ไม่ขัดข้องเพราะอยากจะเก็บความทรงจำในวันนี้ไว้ยามที่เธอไม่มีเขาในอนาคต ริมฝีปากอวบอิ่มเผยขึ้นเล็กน้องให้คนตรงหน้ารู้ว่าเธอเองก็ต้องการเขาเช่นกัน

ว่าไงจ๊ะมะลิ แม่มดน้อยของฉัน”

มาคัสร้องคราง ชายหนุ่มเดินนำหญิงสาวไปในอ่างน้ำวนขนาดใหญ่ก้าวลงไปพร้อมๆ กับยื่นมือไปหาและพยักหน้ารับ

มือเรียวยื่นไปวางทับบนมือใหญ่ ขาเรียวยาวสั่นเล็กน้อยแต่ก็ทำใจกล้าก้าวตามชายหนุ่มไปในอ่าง ริมฝีปากเล็กยื่นเข้าไปหาปากนุ่มและกดลงไปอย่างแผ่วเบา แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นที่พอใจของมาคัส มือใหญ่ยื่นมากดท้ายทอยให้หญิงสาวมอบจุมพิตหวานเชื่อให้เขาแทน สองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่ง สะโพกส่ายหนีความแข็งแกร่งและร้อนผ่าวที่พยายามจะรุกล้ำเข้าไปในเรือนกาย

สายน้ำวนจากทุกทิศนอกจากจะช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อและกระตุ้นจุดสัมผัสต่างๆ แล้วมันยิ่งเพิ่มความอารมณ์ความต้องการให้แก่ทั้งคู่ มือใหญ่จับเอวเล็กคอดและค่อยๆ กดให้มันกลืนกินร่างกายอันร้อนผ่าวอย่างช้าๆ ในขณะที่ปากหนาก็ทำการฟอนเฟ้นนวดคลึงปทุมงามกลางลำตัวนุ่ม

หญิงสาวถึงกับสั่นสะท้านกับรักบทใหม่ที่ชายหนุ่มมอบให้ ดวงตาคมดูเปล่งประกายหวานเชื่อมยามทอดมองมายังเธอ ใบหน้าคมดุกระจ่างสดใส รอยยิ้มหวานยามที่ชายหนุ่มกำลังขับเคลื่อนร่างกายส่งมอบความสุขให้แก่กัน ติดตรึงอยู่ในความคิดของหญิงสาว เสียงกระซิบแหบพร่าบอกว่าเธอทำให้เขามีความสุขจนแทบจะสำลัก อยากจะอยู่อย่างนี้ไปตลอดทั้งวันและคืน

มะลิวัลย์เร่งกดร่างกายโอบอุ้มกายใหญ่ยอมรับเม็ดฝนฉ่ำร้อนที่มันไหลหลั่งออกมาจากกายหนา  แสงดาวนับหมื่นพร่างพราวจนห้องน้ำที่เย็นฉ่ำได้กลายเป็นห้องที่ร้อนไปด้วยไฟพิศวาสที่สองคนร่วมกันก่อขึ้น และราวกับไม่เพียงพอที่จะรักสาวน้อยตรงหน้า มาคัสยังพาเธอไปบนเตียงใหญ่รักเธออีกหลายครั้งจนหญิงสาวหมดแรงหลับไปทั้งที่มีเขาอยู่ข้างกาย

มาคัสมองสาวน้อยบนเตียงด้วยความรักเต็มทั้งหมดใจที่มี แต่พอนึกถึงงานที่เขาต้องรับผิดชอบก็รีบตัดใจอาบน้ำแต่งตัวและเขียนจดหมายเนื้อหาสั้นๆ ว่าเขาจำต้องไปจัดการเรื่องงานอย่างเร่งด่วน และที่สำคัญมาคัสขอสร้อยคอชิ้นเล็กที่ดูไม่ได้มีค่ามีราคาใดๆ เลยสักนิดแต่เขาเห็นมะลิวัลย์จับลูบคลำมันอยู่เสมอ ดวงตาเต็มไปด้วยความรักและอบอุ่นยามที่แตะต้องมัน

เขาคิดว่าสร้อยเส้นนี้คงจะมีคุณค่าทางใจกับมะลิวัลย์มากและถ้าเขาจะขอเอามันติดตัวไปด้วยเพื่อว่าเขาจะได้รู้สึกเหมือนมีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆ ตัวเสมอ มาคัสหวังว่าหญิงสาวคงจะไม่ว่าและไม่โกรธเขา

ชายหนุ่มไม่ลืมหยิบเงินจำนวนหนึ่งวางไว้ให้หญิงสาวได้ใช้จ่ายในขณะที่เขาไม่อยู่ ร่างสูงใหญ่เดินมาหยุดริมขอบเตียง มือใหญ่ลูบไล้ใบหน้าสวยอย่างหวงแหน ปากหนากดจุมพิตหน้าผากเนียนครั้งหนึ่งก่อนจะตัดสินใจก้าวเดินออกจากห้อง ก่อนที่เขาจะไม่อาจตัดใจไปจากเธอได้

“รอฉันนะมะลิ ฉันจะรีบกลับมาหาเธอให้เร็วที่สุด ฉันจะมาบอกสิ่งสำคัญให้เธอได้รู้”

มาคัสนั่งรถกลับไปไนต์คลับอย่างใจลอยไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกใจหาย มือใหญ่ยกขึ้นจับสร้อยคอชิ้นเล็กที่เขาเอามาจากตัวมะลิวัลย์เหมือนว่ามันจะช่วยให้เขารู้สึกขึ้น รถคันใหญ่เลี้ยวเข้าจอดหน้าไนต์คลับที่ตอนนี้ขึ้นป้ายประกาศแผ่นใหญ่ไว้ว่าปิดทำการ

แทนไทที่นั่งรอนายอยู่ในออฟฟิศรีบออกมารับหน้านาย สีหน้าชายหนุ่มเคร่งเครียดไม่แพ้ผู้เป็นนาย ตอนที่เขามาถึงที่ร่างของพนักงานเสิร์ฟได้ถูกน้ำขึ้นรถของมูลนิธิเรียบร้อยแล้วทำให้ไม่เห็นหน้า  แต่จากการที่ได้คุยกับอรุณผู้จักการไนต์คลับทำให้รู้ว่าพนักงานที่ตายนั้นได้ถูกไล่ออกไปจากที่นี่สองเดือนแล้ว และสาเหตุก็เพราะเข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดนั่นเอง แต่ที่เขาไม่เข้าใจคือทำไมหญิงสาวถึงได้ใส่ชุดของพนักงานที่นี่และนอนเสียชีวิตอยู่ในห้องน้ำพนักงานอีก

“ว่าไงแทนได้เรื่องยังไงบ้าง” มาคัสถาม

ความจริงไนต์คลับนี่น่าจะปิดตัวได้แล้วแต่ทว่าพ่อบุญธรรมได้ขอไว้ว่าตอนนี้สถานที่ท่องเที่ยวกลางคืนเปิดเกลื่อนกลาดไปหมด แล้วเด็กสมัยนี้ส่วนใหญ่ก็ชอบเที่ยวกัน ท่านก็ไม่ห้ามถ้าธนัญญาและอินทิราจะเที่ยว แต่คงจะดีกว่าถ้าอยู่ในสายตาดังนั้นท่านจึงขอคำสัญญาจากคนทั้งคู่ว่าถ้ายังรับผิดชอบตัวเองไม่ได้ หากจะเที่ยวกลางคืนก็ให้มาที่นี่แทน แล้วเมื่อไหร่ที่ทั้งสองคนสามารถรับผิดชอบตัวเองได้ก็ค่อยปรึกษาและหาทางออกอีกทางหนึ่งจะขายหรือปิดไปเลยก็ได้ท่านไม่ว่า

“ยังเลยครับ และดูท่าว่าสารวัตรที่รับผิดชอบคดีนี้ก็กัดไม่ปล่อยเหมือนกันครับ” แทนไทตอบคนเป็นนายด้วยความกริ่งเกรงชื่อเสียงความตงฉินของสารวัตรคนใหม่ที่ถูกย้ายมาประจำเขตนี้แว่วเข้าหูเขามาตั้งแต่เริ่มเข้ามารับตำแหน่ง

“ไม่เป็นไหร่หรอกแทน ในเมื่อเราไม่ได้ทำฉันเชื่อว่าสารวัตรคงทองจะต้องให้ความยุติธรรมกับเราได้” มาคัสตบบ่าแทนไท เขาเคยได้เจอกับสารวัตรคนนี้ครั้งหนึ่งตอนที่อินทิราขับรถไปเฉี่ยวรถคันอื่น และเขาเองเป็นคนไปติดต่อไกล่เกลี่ยพร้อมกับชดใช้ความเสียให้กับคู่กรณี

“แล้วนายจะทำไงต่อไปครับ”

“ฉันจะลองปรึกษากับอานรินทร์ดู แล้วค่อยไปหาสารวัตรเพื่อคุยรายละเอียดและรับฟังข้อกล่าวหา” มาคัสเดินนำแทนไทและธงชัยไปที่รถ ชายหนุ่มกำลังจะหันไปบอกให้ธงชัยขับรถไปดูแลมะลิที่บ้านพักชายทะเลอยู่แล้วแต่เมื่อเห็นใบหน้าเคร่งเครียดของลูกน้องหนุ่มก็เลยล่ะเอาไว้ก่อน 

 มาคัสวิ่งรอกระหว่างบ้านของตัวเอง บ้านนรินทร์ และโรงพักจนถึงตอนนี้ก็ปาไปสามวันแล้วแต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นก็ยังหาคนผิดจริงๆ ไม่ได้ ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้วแต่ทว่าธงชัยยังไม่ส่งข่าวเรื่องมะลิวัลย์กลับมาหาเขาเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหญิงคนรักหรือเปล่า ใบหน้าหล่อคมเคร่งเครียดขึ้น คิ้วหนาขมวดเป็นปม เฝ้าคิดถึงแต่ร่างนุ่มนิ่มที่มอบรักให้เขาอย่างอบอุ่น เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กดังขึ้นมาคัสรีบคว้ามันมารับทันที

“นายครับคุณมะลิไม่อยู่แล้วครับ”

มาคัสใจหายวาบกับน้ำเสียงที่ได้ยิน มือใหญ่ยกขึ้นจับสร้อยคอที่สวมติดกายไว้ด้วยหวังว่าสิ่งที่เขาได้ยินเมื่อครู่นั้นผิดพลาดไป มะลิวัลย์ยังไม่ได้ไปไหนหญิงสาวยังคงรอคอยเขากลับไปหาที่บ้านพักริมทะเล บ้านหลังเดิมที่เขาและเธอมีความสุขร่วมกัน แต่เสียงธงชัยที่ถามกลับมาว่าจะให้เขาทำยังไงต่อไป จะให้กลับหรือว่าจะให้ติดตามหาตัวมะลิวัลย์

“กลับมาก่อนนะชัย เสร็จจากเรื่องนี้แล้วเราค่อยตามหาตัวมะลิกัน” มาคัสตอบกลับธงชัยไปน้ำเสียงแหบแห้ง หัวใจโหวงเหวงและปวดร้าวอย่างบอกไม่ถูก ทำไมมะลิถึงไม่ยอมรอเขา แล้วตอนนี้คนที่เขารักจะไปอยู่ที่ไหน อยู่ยังไง อยู่กับใคร แล้วจะสบายดีหรือเปล่า ในสมองชายหนุ่มมีเพียงภาพใบหน้ามะลิวัลย์ทั้งยามสุข เศร้า และยามที่กำลังโอบอุ้มกลืนกินร่างกายอันแข็งแกร่ง

แทนไทมองนายหนุ่มจากกระจกด้านหน้ารถ เขาไม่เคยมีคนรักจึงไม่รู้สึกความเจ็บปวดของมาคัส แต่สิ่งที่หนึ่งเขารู้ได้คือว่าตอนที่นายอยู่กับมะลิวัลย์นายมีความสุขมาก และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบหญิงคนนั้นเพราะเห็นว่าไม่คู่ควรกับมาคัส แต่มาถึงตอนนี้เขากลับภาวนาให้เรื่องราวที่กำลังเป็นปัญหาอยู่ตอนนี้จบลงอย่างรวดเร็ว ให้นายเขาได้ตามหาหัวใจที่สูญหายไปกลับมา และมีความสุขดังเดิม

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งมาคัสยกขึ้นรับด้วยความเหนื่อยอ่อน “ฮัลโหล”

“พี่มาร์คขา อินนะคะ พี่มาร์คมาที่บ้านด่วนเลยค่ะ”

“มีอะไรสำคัญหรือเปล่าอินพี่เหนื่อยอยากจะพัก” มาคัสถามเสียงแกนๆ ไม่นึกอยากจะไปบ้านคุณนรินทร์เลยเพราะรำคาญความจุ้นจ้านของอินทิรา ทั้งๆ ที่ตอนนี้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแล้วแต่กลับไม่ค่อยจะตั้งใจเรียน วันๆ ก็เอาแต่วิ่งมาหาเขาหรือไม่ก็ไปเที่ยว ช้อปปิ้ง

“พ่อบอกให้อินโทรตามพี่มาคุยเรื่องไนต์คลับนั่นแหละ” อินทิราบอกอย่างไม่ชอบใจ ไม่รู้ว่ามาคัสจะเล่นตัวไปถึงไหน เธอก็ใช่ว่าขี้ริ้วขี้เหร่แต่อย่างใด รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเนียน ใบหน้าผุดผ่อง ดวงตากลมโต ริมฝีปากอิ่มเต็ม มีผู้ชายมาชอบเธอตั้งหลายคนแต่เธอไม่สนกลับมาสนใจเขา แต่ดูซิมาคัสดีแต่คอยผลักไสไล่ส่ง คอยดูน่ะเธอจะเอาชนะให้ได้

“อือ...แล้วพี่จะรีบไป” มาคัสตอบพร้อมกับบอกให้แทนไทเปลี่ยนเส้นทางจากบ้านเขาไปยังบ้านของนรินทร์แทน ไม่รู้ว่าชายชรามีเรื่องอะไรจะคุยกับเขา