โซ่หัวใจไฟพิศวาส

ตอนที่ 3

3

มาคัสถามเสียงหวานแหบพร่า มือใหญ่ลากมาจนหยุดที่ทรวงอกอวบที่ดึงดูดสายตาเขาตั้งแต่แรกเห็น และเป็นอย่างที่คาดเมื่อมันทั้งอ่อนนุ่มและเต่งตึงอีกทั้งยังตอบกลับอีกด้วย

“ปะ...ปล่อยหนูนะคุณ”

มะลิวัลย์ข่มกลั้นความกลัวบอกกลับไปพร้อมกับพยายามดึงมือที่ถูกพันธนาการไว้ออกจากกรอบเหล็ก แต่เธอก็สู้เรี่ยวแรงอันมหาศาลของชายหนุ่มไม่ได้  ดวงตากลมโตกวาดมองหาว่าพอจะมีใครช่วยเหลือได้บ้าง

แต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนต่างคนก็ต่างสนใจแต่งานในหน้าที่ของตัวเอง มะลิวัลย์เพ่งมองไปที่กานต์เขตซึ่งพี่เองก็กำลังทำงานจนหัวหมุนเหมือนกัน

“คืนนี้ไปต่อกับฉันได้หรือเปล่าหนูมะลิ ถ้าเธอบริการได้ถูกใจ ฉันมีทิปเป็นพิเศษให้ด้วยนะ” มาคัสพูดขณะที่มือก็ยังคงหยอกล้อกับทรวงอกอวบ

และก่อนที่มะลิวัลย์จะคาดคิด มือใหญ่ก็ละจากทรวงอกอวบหันไปจับปลายคางมลหันใบหน้าเธอจนเรียวปากนุ่มอิ่มเต็มตกอยู่ภายในปากหนาใหญ่ที่กดลงไปอย่างหนักหน่วง ปลายลิ้นสากร้อนไล้ไปตามริมฝีปากนุ่มและค่อยๆ แทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นๆ ทำการสำรวจและควานหาความหวานอย่างเชื่องช้า

มะลิวัลย์พยายามดึงมือออกจากแขนใหญ่ และพยายามเบี่ยงใบหน้าออกจากปากหนาที่กำลังสูบลมหายใจออกจากปอดเธอจนตอนนี้หัวสมองเธอหมุนวนเป็นลูกข่าง มาคัสรำคาญที่หญิงสาวพยายามต่อสู้จึงได้จับมือเรียวไพล่หลังและดันจนร่างเล็กบางแทบจะจมหายเข้าไปในอ้อมอกกว้าง อีกมือก็กดตรึงท้ายทอยหญิงสาวให้เขาได้สัมผัสและลิ้มรสหวานอย่างถนัดถนี่จนเขาพอใจกับความหวานนุ่มที่ได้รับ

“คะ...คุณมาร์คครับ”  อรุณรีบเดินเข้ามาห้ามปรามเจ้านายเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไรกับลูกน้องสาว เขาเดินคิดอยู่หน้าประตูห้องอยู่นาน อาจจะเป็นเพราะความสงสารมะลิวัลย์ที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกชายเขาก็ได้มันเลยทำให้เขาไม่อยากให้หญิงสาวได้เจอกับอะไรที่เลวร้าย “ผมขอความกรุณาอย่าทำอะไรมะลิเลยนะครับ”

“ทำไม” มาคัสถอนจุมพิตจากเรียวปากนุ่มแต่ยังไม่เงยหน้าจากลำคอหอมกรุ่นด้วยความไม่พอใจลึกๆ ที่ถูกขัดจังหวะความสำราญ

“คือมะลิมาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟชั่วคราวให้เราเท่านั้นเองครับ เธอไม่ได้เอ่อ...เอ่อเธอไม่ได้มาทำอย่างที่เจ้านายคิดนะครับ” อรุณชี้แจง

เขาเพิ่งรับมะลิวัลย์เข้ามาทำงานวันนี้เป็นวันแรก และกำหนดไว้เพียงแค่ลูกจ้างชั่วคราวไปก่อน แต่ไม่คิดว่าวันนี้จะเป็นวันซวยของหญิงสาวโดยแท้ ที่พอมาทำงานวันแรกก็ดันไปถูกตาถูกใจเจ้านายหนุ่มที่เข้ามาตรวจงานในวันนี้พอดีเหมือนกัน

ความจริงเขาก็ไม่อยากจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับความสำราญของนายหนุ่มหรอก เพราะรู้ดีว่าเวลาที่นายหนุ่มโกรธจัดนั้นเป็นอย่างไร ถ้าเขาไม่ออกจากงานในบัดเดี๋ยวนั้นก็อาจจะต้องโดนพักงานและอาจจะไปนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะฤทธิ์มือและเท้าอันหนักหน่วงของนายหนุ่มและผู้เป็นลูกน้องที่ตามติดอีกทั้งสองคน

มาคัสทำเสียงจิ๊กจั๊กๆ ตวัดสายตาคมดุมองไปยังผู้จัดการไนต์คลับ มือก็ยังลูบไล้ลำแขนเรียวยาวขึ้นลง ถ้าเขาจะดึงดันต่อไปอรุณก็ห้ามปรามไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ แต่พอได้สัมผัสกับความหวานในตัวหญิงสาวซึ่งทำให้เขารู้ว่าในคืนนี้ข้างกายเขาจะมีเธอไปนอนแนบข้างและต่อไปอีกหลายๆ คืนด้วย

“ได้...ฉันจะปล่อยสาวน้อยในอ้อมแขนนี่ก็ได้แต่ว่ามันก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

มะลิวัลย์แอบถอนหายใจอย่างโลกอกเมื่อได้ยินชายหนุ่มคุยกับผู้จัดการแบบนั้น หัวใจที่กำลังเต้นแรงเร็วค่อยๆ สงบลงบ้างเล็กน้อยและชายหนุ่มก็เริ่มรามือจากร่างกายเธอไปบางจุด แต่แล้วเดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้นมาอีกใจดวงน้อยหล่นไปกองที่ปลายเท้าเมื่อได้ยินข้อแลกเปลี่ยนของชายหนุ่มชัดเจนเต็มสองหู

“ฉันจะปล่อยเธอก็ได้สาวน้อย แต่เธอจะต้องทำให้ฉันพอใจโดยการ...” นิ้วยาวใหญ่ยกขึ้นจับริมฝีปากตัวเองให้มะลิวัลย์เข้าใจว่าเธอต้องทำอย่างไร “ว่าไงทำได้ไหมหนูมะลิ”

มะลิวัลย์สายหน้า “มะ...ไม่ นะ...หนูทำไม่ได้”

“เหรอถ้าเธอทำไม่ได้ งั้นฉันทำเองเธอคงไม่ว่าน่ะ”

ริมฝีปากหนาร้อนฉกวูบไปบนเรียวปากนุ่มและอิ่มเต็มอีกครั้ง ขบเม้มและดูดกลืนความหอมหวานจากเรือนร่างบอบบางที่กำลังสั่นน้อยๆ เพราะความต้องการของเขาที่ลามเลียไปทั่วทั้งร่าง

นี่ถ้าอยู่ในที่รโหฐานสองต่อสองมาคัสคงจะจิกทึ้งเสื้อผ้าอันแสนจะน่ารำคาญออกจากกายหญิงสาวแล้วก็โจนจ้วงความแข็งแกร่งและร้อนผ่าวนำพาความสุขให้กับหญิงสาวและตัวเขาแล้ว แต่นี่เสียงเพลงอันอึกทึกครึกโครมและยังมีแขกไม่ได้รับเชิญอีกคนที่ยืนหน้าซีดตัวสั่นอยู่ และเป็นตัวเตือนสติเขาอยู่ตลอดเวลาว่านี่ไม่ใช่สถานที่อันเหมาะสม

อรุณกลืนน้ำลายลงคอ แอบหันหน้าไปด้านหนึ่งพร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ภายในใจก็ยังกังวลและค่อนข้างจะแปลกใจที่นายหนุ่มปล่อยตัวมะลิวัลย์ง่ายเหลือเกินหรือว่ามาคัสอาจจะมีแผนการอะไร

ไม่ได้การล่ะ เขาจะต้องรีบให้หญิงสาวเลิกงานก่อนเวลาเสียแล้ว

มือใหญ่ปลดผ้ากันเปื้อนออกจากเอวเล็กคอด ค่อยๆ แทรกมือใหญ่เข้าไปไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่มจากแผ่นหลังขึ้นไปเรื่อยๆ แล้ววกกลับไปกอบกุมปทุมอวบอิ่มเต่งตึงและนุ่มมือ ในขณะที่ปากหนากดย้ำหนักๆ บนเรียวปากนุ่ม ปลายลิ้นอุ่นร้อนไล้เรียวปากนุ่มก่อนจะแทรกเข้าไปไล้ฟันสีขาว เกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นเล็กๆ ของอีกฝ่ายที่พยายามจะดันลิ้นเขาออกโดยไม่รู้เลยว่านั้นยิ่งเป็นการยั่วยุอารมณ์ปรารถนาในกายเขาให้ลุกโพรง

เป็นเวลานาน กว่าที่มาคัสถอนปากออกอย่างเสียดาย ดวงตาคมดุจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโตที่เบิกกว้างและยังงุนงงปลายนิ้วเขี่ยไปที่ขนตางามงอนยาวอย่างหลงใหล

“ไปทำงานได้แล้วมะลิ แล้วเดี๋ยวเราเจอกันหลังเธอเลิกงานนะสาวน้อย”

อรุณรีบบอกให้มะลิวัลย์รีบไปโดยเร็ว “อีกเดี๋ยวไปพบฉันที่ห้องทำงานด้วยนะมะลิ”

“ค่ะ...ค่ะ ขอบคุณคะผู้จัดการ” มะลิวัลย์รีบเดินแกมวิ่งให้พ้นสายตาของชายหนุ่มผู้แสนจะเอาแต่ใจ หญิงสาวรีบหลบเข้าไปนั่งตัวสั่นอยู่ในห้องน้ำ หายใจหอบเร็ว มือเรียวยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมาอย่างห้ามใจไว้ไม่ได้ น้ำเสียงนุ่มทุ้มยังดังก้องอยู่ในหู

“ว่าไงสาวน้อย ตกลงคืนนี้จะไปกับฉันหรือเปล่าหืม...” แล้วเขาก็รอให้เธอตอบ แล้วพอเธอไม่ตอบ “เอาเป็นว่าเมื่อไม่มีคำตอบฉันก็ถือว่าเธอตกลงแล้วกัน หลังเลิกงานฉันจะรอที่ลานจอดรถนะ”

เป็นครู่ใหญ่กว่าที่มะลิวัลย์จะตั้งสติได้ หญิงสาวรีบล้างหน้าลางตาจัดผมที่หลุดลุ่ยจากยางที่มัดให้เข้าที่เข้าทาง สองมือสองเท้ายังคงเย็นยะเยือก หัวใจยังเต้นแรงเร็วราวกับคนเพิ่งจะวิ่งระยะทางไกล ก้าวขาสั่นๆ เดินไปหาผู้จัดการไนต์คลับอย่างรีบเร่ง

มาคัสเปลี่ยนไปนั่งหลบมุมอยู่ขอบบาร์ เขาเห็นมะลิวัลย์ตั้งแต่ที่หญิงสาวเริ่มเดินออกจากห้องน้ำ ร่างบอบบางเดินตรงไปยังห้องผู้จัดการ ศีรษะทุยเหลียวซ้ายแลขวาอยู่ตลอดเวลา และหยุดกึกก่อนจะถึงโต๊ะที่เขาเคยนั่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบเดินไปเคาะประตูห้องทำงานอรุณผู้จัดการประจำไนต์คลับ

“นึกหรือว่าจะหนีฉันพ้นแม่มะลิตัวน้อย”

มาคัสถามพร้อมรอยยิ้ม ดวงตามองตามร่างบอบบางไปพร้อมยกแก้วไวน์ราคาแพงในมือขึ้นดื่มไนต์คลับแห่งนี้เขาเปิดให้บริการมาได้หกเดือนแล้ว แขกที่มาใช้บริการส่วนใหญ่จะเป็นนักธุรกิจมีเงินและที่สำคัญอารมณ์เปล่าเปลี่ยวอยากได้คนมาคลายความกำหนัดให้

มือใหญ่ยกขึ้นเรียกลูกน้องหนุ่มสองคนที่ยืนระแวดระวังภัยให้ ไม่ว่าเขาจะไปไหนทั้งแทนไทและธงชัยจะติดตามไปตลอด ไม่ใช่ว่าเพราะเขาเป็นเจ้าพ่อหรือมาเฟียหรืออะไรหรอก แต่เพราะว่าพ่อบุญธรรมของเขาขอไว้ว่าการทำงานกลางคืนแบบนี้มันก็ต้องมีการระมัดระวังตัวไว้บ้าง ถึงเราจะไม่ได้เป็นศัตรูกับใครแต่ผลประโยชน์มันไม่ได้เข้าใครออกใคร อาจจะมีใครไม่พอใจมาดักทำร้ายเอาก็ได้ตลอดเวลาอย่างที่ท่านเคยเจอ เพียงแค่เดินออกไปจากร้านก็ไม่รู้ว่ามีใครเอาไม้มาตีศีรษะจนแตก และยังพวกเมาแล้วอาละวาดกร่างไปทุกทีอีกล่ะ