โซ่หัวใจไฟพิศวาส

ตอนที่ 5

5

เกือบสามชั่วโมงที่รถแล่นไปบนถนนอย่างรวดเร็วและหยุดจอดสนิทเมื่อถึงบ้านพักหลังใหญ่ ที่แม้จะอยู่ในความมืดมิดไร้แสงไฟและแสงเดือน แต่ความใหญ่โตของมันก็ยังโดดเด่นอยู่ท่ามกลางหาดทรายสีขาว เสียงน้ำทะเลซาดซัดเข้าหาฟังเป็นเหมือนเสียงขับกล่อมให้คนในอ้อมแขนใหญ่รีบซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นที่รับอย่างอย่างเผลอไผล

แทนไทรีบลงมาเปิดประตูรถให้นายหนุ่มอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อคมราวกับเทพบุตรมองนายหนุ่มกับสาวน้อยคนใหม่อย่างแปลกใจ มาถึงตอนนี้เขาได้เห็นสาวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนคนเป็นนายอย่างถนัดตา ว่าเธอไม่ได้สวยเลิศเลอแต่อย่างใด สู้อินทิราลูกสาวนรินทร์ที่เทียวไล้เที่ยวขื่อนายเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็ไม่ได้ อินทิราสวยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มีเพียงอย่างเดียวที่เธอเสียคือนิสัยที่จะอาละวาดเมื่อไม่พอใจ

“พวกนายสองคนไปพักได้แล้วมีอะไรฉันจะเรียกเอง” มาคัสหยุดอยู่หน้าประตูบ้านและหันไปบอกลูกน้องทั้งสองคนให้ไปพักผ่อน

“ครับ” แทนไทและธงชัยรับคำพร้อมกัน

มาคัสอุ้มร่างบอบบางตรงไปยังห้องนอน ชายหนุ่มวางร่างเล็กๆ บอบบางลงบนเตียงนอน และจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวตัวเล็กออกจากกายนุ่มจนเหลือเพียงเสื้อชั้นในตัวเก่าซึ่งดูแล้วน่าจะผ่านการใช้งานมาอย่างหนักจนไม่สามารถปกปิดอกอวบอิ่มเต่งตึงได้รูป สายตาคมกวาดมองลงไปด้านล่าง

 “เธอเปลี่ยนจากกระโปรงสั้นๆ เป็นกางเกงได้รวดเร็วทันใจดีจังเลยมะลิ”

มาคัสยิ้มเริ่มลงมือแกะกระดุมกางเกงยีนส์และดึงมันออกจากร่างน้อยที่แสนจะบอบบางอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมก้มลงจูบหน้าผากนวล

“แล้วดูซิยังนอนหลับเหมือนเด็กเลยสาวน้อย ฉันขอไปอาบน้ำก่อนแล้วจะมานอนด้วย” ใบหน้าคมก้มลงประทับจุมพิตบนแก้มนวลอีกรอบพร้อมกับหักห้ามใจตัวเองให้เดินไปห้องน้ำแทนการล้มตัวลงนอนกับหญิงที่หมายปอง

ชายหนุ่มเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี นานแล้วที่เขาไม่รู้สึกตื่นเต้นและกระชุมกระชวยแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะสาวน้อยที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงนั่นก็ได้ที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ มือใหญ่คว้าผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกายก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำ เขาลืมไปได้ไงว่ามะลิวัลย์เองก็ยังไม่ได้อาบน้ำ และดูว่าถ้าให้นอนทั้งแบบนั้นเดี๋ยวหญิงสาวก็อาจจะตื่นมาอาละวาดใส่เขาก็ได้

บ้านหลังนี้ไม่ว่าเขาจะมาหรือไม่มาก็จะมีแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดทุกวัน ดังนั้นเวลาที่เขามาพักผ่อนไม่ว่าจะดึกดื่นเพียงไหนจึงได้รับความสะดวกสบายเหมือนกับได้พักในโรงแรมระดับห้าดาวอยู่เสมอ มือใหญ่หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กรับน้ำบิดหมาดๆ เดินออกไปเช็ดตามใบหน้าและลำตัวให้มะลิวัลย์จนเรียบร้อย

ชายหนุ่มโยนผ้าขนหนูลงในตะกร้าที่วางอยู่ใกล้ๆ กับประตูห้องน้ำ แล้วก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าใบใหญ่ควานหากางเกงที่พอจะใส่ได้มาหนึ่งตัว ปกติแล้วเขาชอบใส่เสื้อผ้านอน แต่คืนนี้คงจะต้องอนุโลมเป็นพิเศษเมื่อมีเพื่อนร่วมเตียงเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา แค่ตื่นมาแล้วเห็นหน้าเขา มะลิวัลย์ก็คงจะตกใจแย่แล้ว แต่ถ้าเกิดว่าตื่นมาแล้วพบชีเปลือยเข้าอีกมีหวังเธออาจจะช็อกตายเสียก่อนก็เป็นได้

บ้านชายทะเลหลังนี้เขาจะใช้เป็นที่หลบมุมสำหรับคลายเครียดเวลาที่มีปัญหาเรื่องงานและเรื่องผู้หญิงที่ชอบเข้ามาวุ่นวาย และบางครั้งก็ใช้เป็นที่หลบภัยจากศัตรูที่คอยตามเล่นงาน เขาไม่รู้เหมือนกันว่าศัตรูพวกนั้นมาจากไหนต่างก็เห็นเขาเป็นขวากหนามจนต้องทำลายให้สิ้นซากคิดแล้วเหนื่อยใจจริงๆ มาคัสละความคิดจากเรื่องไม่ดีทั้งหลายที่เข้ามาพัวพันกับชีวิตเขา

ใบหน้าคมมีสีหน้าแจ่มใสขึ้นตอนนี้เขาได้อยู่ในบ้านที่เขารักที่สุด บ้านที่มีชื่อเขาเป็นเจ้าของ แม้ที่นี่อยู่ห่างไกลความเจริญแต่ทุกคนที่นี่ก็มีความรักใคร่กัน ไม่ว่าใครจะไปใครจะมาคนที่นี่จะรู้กันหมด หากมีใครแปลกปลอมเข้ามาก็จะทำให้เขารู้ตัวและหลบหนีได้ทัน ไม่ว่าจะเป็นทางรถที่มีเส้นทางเชื่อมต่อกันหลายสาย และทางน้ำที่สามารถไปอีกฝั่งได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน 

ชายหนุ่มจัดให้มะลิวัลย์นอนหนุนหมอนใบเดียวกับเขา มือใหญ่โอบร่างบอบบางไว้ในอ้อมแขนอย่างหวงแหนโดยไม่รู้ตัว ดวงตาคมดุกำลังจะปิดลงแต่นึกได้ว่าลืมทำอะไรไปบางอย่าง ใบหน้าคมหล่อรีบหันมาทางด้านร่างเล็กบางและมอบจุมพิตหวานให้กับคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องก่อนที่เขาจะหลับตาลงอย่างเป็นสุขตลอดคืน

แสงสว่างยามเช้าส่องเข้ามาในห้องนอนใหญ่ของบ้าน ชายหนุ่มที่รู้สึกตัวตื่นนานแล้วได้เอนตัวพิงพนักเตียงมองดูร่างเล็กบางที่หลับในอ้อมแขนเขาทั้งคืน ปลายนิ้วยาวใหญ่ยกขึ้นลูบแก้มเนียนใสราวกับแก้มเด็ก มือเล็กๆ ยกขึ้นปัดปลายนิ้วเขาอย่างรำคาญใจ และซุกใบหน้ากับหมอนใบใหญ่ที่หนุนอยู่

“ตายแล้ว!!”

มะลิวัลย์ผุดลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว ดวงตาเบิกกว้าง ความทรงจำจากเรื่องราวเมื่อคืนหลังไหล่มาราวกับน้ำที่มันกำลังหลาก ใบหน้าหวานหันรีหันขวางมองไปทั่วห้องที่เธอกำลังนั่งอยู่อย่างตื่นตระหนก

“อรุณสวัสดิ์จ้ะสาวน้อย”

มือใหญ่คว้าร่างบอบบางขึ้นมาทาบทับบนร่างใหญ่ ปากหนาก้มลงปิดปากเนียนนุ่มก่อนที่เธอจะทันส่งเสียงร้อง ลิ้นร้อนๆ ไล้ตามเรียวปากนุ่มก่อนจะแทรกเข้าไปลิ้มรสความหวานปานน้ำผึ้งอย่างถือสิทธิ์ มือก็กระชากปราการขวางกั้นความสำราญออกจากเรือนกายเล็กอย่างราวเร็ว แล้วปกปิดมันด้วยมือใหญ่ ความหอมหวานและหอมกรุ่นของคนตรงหน้าเรียกความปรารถนาในกายหนุ่มให้ลุกอย่างรวดเร็วราวกับไฟที่มันกำลังไหม้

สองมือเรียวกำหมัดแน่นและทุบอกกว้างอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี กลัวก็กลัว แล้วยังมีอีกอารมณ์หนึ่งที่เธอไม่รู้ว่ามันคืออารมณ์อะไรที่ทั้งเสียวซ่านและมีความสุขไปพร้อมๆ กัน

ร่างใหญ่พลิกกลับจนกลายเป็นว่าตอนนี้ชายหนุ่มอยู่เหนือร่างเล็กบาง

“ดีใจจังที่ตื่นมาแล้วเห็นมะลิทักทายด้วยจุมพิตหวานๆ แบบนี้” มือใหญ่ฟอนเฟ้นอกอวบเต่งตึงที่กำลังชู่ช่อตื่นตัวรับสัมผัสนุ่มนวลและแผ่วเบา เสียงหัวใจดวงเล็กๆ จากหญิงสาวที่กำลังเบิกตากว้างและตื่นตระหนกดังเข้ามาถึงหูมาคัส

ชายหนุ่มอมยิ้มปกติแล้วเขาจะได้เจอแต่สาวน้อยที่แสร้งทำเป็นว่าไรเดียงสาไม่เคยมีประสบการณ์กับผู้ชายเพื่อเรียกร้องเงินค่าตัวที่สูงขึ้น แต่กับสาวน้อยตรงหน้าเขารับรู้ถึงความอ่อนวัยและไร้เดียงสาได้ตั้งแต่เห็นหน้าเธอครั้งแรก และมันเรียกร้องให้เขาเป็นคนสอนสั่งประสบการณ์อันสุดแสนจะวิเศษให้แก่เธอ

“คะ...คุณอย่าทำอะไรหนูเลยนะ นะ...หนูกลัวแล้ว” มะลิวัลย์กลายเป็นคนติดอ่างไปในทันทีเมื่อได้เจอกับชายหนุ่มและบทรุกอันรวดเร็วและฉับพลัน บางครั้งเขาก็ทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น แต่บางครั้งเขาก็ทำให้เธอร้อนรุ่นและโหยหาความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน “คุณปะ...ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ ได้โปรด”

เสียงที่ออกจากปากนุ่มอิ่มเต็มทั้งอ่อนหวานและสั่นพร่า มือเรียวพยายามพลักดันใบหน้าคมที่กำลังโน้มลงไปหาผลไม้ผลงามที่กำลังชูช่ออวดสายตา

“จะให้ฉันปล่อยเธอหรือสาวน้อย ทำไมล่ะเธออยู่กับฉันที่นี่ไม่ดีหรือไง” น้ำเสียงที่ออกจากปากใหญ่ทั้งนุ่มนวลและเว้าวอน

สายตาคมดุกวาดมองไปทั่วร่างงามอย่างหลงใหล ทรวงอกเต่งตึงกำลังนูนเด่นจนเขาต้องรีบนำมือสากเล็กน้อยไปทาบวาง สองนิ้วใหญ่คีบผลไม้สีน้ำตาลอ่อนที่กำลังชู่ช่ออวดสายตา ล่างลงไปก็เป็นเอวเล็กกิ่วหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมันส่วนเกิน ที่ตอนนี้ยังมีแพนตี้ตัวน้อยแต่เก่าจนแทบจะปกปิดสิ่งใดจากสายตาเขาแทบจะไม่ได้แล้ว

มาคัสลากสายตากลับขึ้นไปอีกครั้ง ชายหนุ่มยิ้มใส่ตาคนที่กำลังตื่นกลัว ผมสีดำสลวยและยาวพอประมาณแผ่กระจายบนหมอนสีขาวใบใหญ่ ยิ่งเรียกอารมณ์ความต้องการในกายเขาเพิ่มมากขึ้น จนตอนนี้เขาร้อนไปหมดทั้งเรือนกายเพราะต้องการจะมีความสุขกับสาวน้อยแสนหวานตรงหน้า

มะลิวัลย์ได้แต่ส่ายหน้า ใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาจากอก ตอนนี้มือแกร่งกำลังลากไล้รุกรานเธออย่างต่อเนื่องและมันได้ลากเอาปราการด่านสุดท้ายออกจากตัวเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยที่เธอขัดขวางไม่ได้เลย 

“ปะ...”