15
“หะ...หนูไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ และขอโทษด้วยที่นี่ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามายุ่งวุ่นวาย คุณกรุณาออกไปด้วยค่ะ ก่อนที่หนูจะให้คนเรียกยามมาไล่คุณออกไป”
หญิงสาวเอ่ยปากขู่ออกไป น้ำเสียงสั่นเทาและกลัวจนหัวใจแทบจะหยุดเต้นอยู่แล้ว สองมือเย็นเฉียบ สองขาสั่นจนแทบจะทรุดกองอยู่กับพื้นห้อง แต่ก็ยังพยายามดึงตัวเองและลูกชายถอยห่างจากชายหนุ่มให้มากเท่าที่จะมากได้
มือใหญ่ปล่อยจากมือเล็กเรียว ตอนนี้ ณ เวลานี้เขาจำใจปล่อยหญิงสาวไปก่อน แต่ใบหน้ากลับเปื้อนรอยยิ้มที่คนได้เห็นกลับสะดุ้งอยู่ในใจ เพราะมันช่างเหมือนกับเหตุการณ์เมื่อสี่ปีก่อนไม่มีผิดเพี้ยน ปากก็บอกว่าปล่อยเธอไปแต่พอเอาเข้าจริงก็รีบหันไปดักหน้าและบังคับเอาตัวไป แต่คราวนี้อยากหวังว่าเธอจะยินยอมแต่โดยดี ยังไงก็จะสู้จนถึงที่สุด
มาคัสยิ้มมาดหมาย คราวนี้ต่อให้จะต้องจับหญิงสาวมัดมือมัดปากใส่รถกลับไปเขาก็ยอม และเขาจะเฝ้าเธอทุกฝีก้าวไม่ยอมให้หนีไปไหน
