บทที่ 12
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงกำปั้นหนักหน่วงกระทบเข้ากับผนังหินอ่อนสีสวยครั้งแล้วครั้งเล่า เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาตามนิ้วเรียวยาว แต่นั่นมันก็ไม่สามารถหยุดกระทำที่บ้าเลือดของฮาร์เวียลงได้ เขากำลังเดือดดาลจนถึงขีดสุด เกลียดตัวเองที่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นมามีอิทธิพลเหนือสมอง เกลียดที่ร่างกายโหยหาแต่ความคับแน่นแสนหวาน
ระยำ! ทำไมผู้หญิงขยะคนนั้นถึงได้ทำลายปราการทุกอย่างที่เขาเพียรพยายามสร้างขึ้นล้อมรอบหัวใจของตนเองลงได้อย่างง่ายดายอย่างนี้นะ ทำไมกัน?
ชายหนุ่มเดินกลับไปกลับมาด้วยด้วยความงุ่นง่าน รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนไปของตนเอง ความเคียดแค้นที่ถูกปั่นหัวมันค่อยๆ จางหายไป โดยมีเจ้าความรู้สึกหวงแหนขึ้นมาแทนที่
แต่ไม่ทางหรอก! เขาจะไม่มีวันปล่อยให้แพทริเซียมามีอำนาจเหนือหัวใจของตนเองได้อย่างเด็ดขาด ผู้ชนะเกมนรกนี้คือเขา และก็จะมีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนกำหนดกฎของเกมนี้
รอยยิ้มหยันผุดขึ
