บทที่ 24
“เราจะพูดกันอีกครั้งที่โต๊ะอาหาร”
“ไม่ฉันไม่กินข้าวกับคุณ...”
ริมฝีปากเซ็กซี่ที่โอลาญ่ารู้ซึ้งแล้วว่ามันทำอะไรได้หลายอย่างแค่ไหนเหยียดยิ้ม
“กินข้าวกับผัวมันไม่ตายหรอกน่าทูนหัว บนเตียงต่างหากที่คุณอาจจะขาดใจตายเพราะปาก เพราะลิ้น และเพราะไอ้ตัวยุ่งของผม” เขาหัวเราะร่วน เดินไปหยิบเสื้อคลุมในตู้ใหญ่ตรงมุมห้องมาสวมใส่ และเดินมาหยุดกลางห้องจ้องมองหล่อนอีกครั้ง
“มีเวลาอีกประมาณสี่สิบนาทีก่อนจะถึงเวลาอาหารเช้า เราจะคุยกันในทุกๆ เรื่องที่นั่น อย่าช้าล่ะ ผมเตือนคุณด้วยความหวังดี...”
โอลาญ่ากัดฟันกับความอวดดีของหนุ่มหล่อที่ตอนนี้หมุนตัวเดินตรงไปที่บานประตูห้องแล้ว
“ฉันไม่กลัวคุณหรอกนะ ฉันจะขัดคำสั่งของคุณ และฉันก็จะไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”
เขาหันกลับมา ริมฝีปากมีรอยยิ้มแต้มอยู่ แต่นัยน์ตาสีเทานั้นกลับบอกตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
“หนีให้พ้นล่ะ หากผมเจอคุณตรงไหน ผมจะขยี้คุณตรงนั้นแหล
