ตอนที่ 7
1120 คำ
บทที่ 7
ความยับยั้งช่างใจที่มีอยู่น้อยมากเมื่อยามตกอยู่ในอ้อมแขนกำยำของฮาร์เวียไม่ได้ช่วยอะไรหญิงสาวได้เลย มันลดฮวบฮาบและในที่สุดก็หมดไป เหลือไว้แต่ความปรารถนาที่มันควบคุมร่างกายอยู่ในขณะนี้ และมันก็ดลบันดาลให้ความกล้าของหล่อนพุ่งขึ้นสูงลิบ กล้าที่จะตอบสนองทุกสัมผัสร้อนแรงของคนตัวโตเต็มอกเต็มใจไร้แรงยึดเหนี่ยว
“เธอใจร้อนมากนะ”
ชายหนุ่มต้องเอ่ยห้ามเมื่อสาวน้อยคนงามในอ้อมแขนเล่นตะกุยตะกลามพยายามจะกระชากเสื้อเชิ้ตลำลองออกจากร่างกายของตนเอง
“ฉันถอดเอง...”
และมือใหญ่ที่กำลังบีบเคล้นเต้างามผ่านชุดนอนตัวบางก็ผละออกเพื่อจะไปจัดการกับเสื้อของตนเองจนมันหลุดออกไปจากกาย คราวนี้ความองอาจกำยำปรากฏต่อหน้าต่อตาของแพทริเซียเต็มๆ ตา สาวน้อยมองอย่างตื่นตะลึง เผลอแลบลิ้นสีแดงสดออกมาให้ความชุ่มชื่นกับกลีบปากช้ำๆ ของตนเองอย่างลืมตัว
“หิวมากสินะ... เอาสิถอดกางเกงให้ฉันด้วย...”
แม้ความปรารถนาจะอัดแน่นอยู่ในอกจนแทบระเบิด แต่ฮาร์เวียก็อดโมโหไม่ได้เมื่อคิดว่าแพทริเซียเคยมองคาร์โลสแบบนี้ เคยถูกคาร์โลสทำแบบนี้ แบบที่เขากำลังจะทำ
“เอาสิ ถอดมันซะ แล้วเธอจะได้ใช้งานมันเร็วๆ ยังไงล่ะ”
“เอ่อ... คือว่า...”
ใช่สิ หล่อนกำลังตกอยู่ในมนต์ขลัง กำลังอยากอยู่ในอ้อมแขนของฮาร์เวียจนแทบคลั่ง แต่... หล่อนทำไม่ได้ หล่อนไม่เคยทำแบบนี้ ใบหน้างามที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์ปรารถนาส่ายไปมา
“แพทไม่เคย...”
“ไม่เคยถอดให้ไอ้คู่รักของเธอหรอกหรือ...”
ฮาร์เวียเคล้นเสียงหัวเราะออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความเดือดดาลของตนเอง มือใหญ่ของชายหนุ่มกระชากชุดนอนตัวสวยทีเดียวมันก็หลุดติดมือมาทั้งหมด คราวนี้ร่างงดงามไร้ที่ติก็ชัดเจนแบบไม่ต้องรอให้จินตนาการเสียที และไม่คิดจะรอคำตอบจากปากหวานฉ่ำของหญิงสาวอีกต่อไป
“เธอสวยมาก สวยไปทุกส่วนเลยแพทริเซีย ฉันคงต้องชื่นชมเธอตลอดทั้งคืน”
แพทริเซียยืนมองคนตัวโตที่กำลังแกะตะขอกางเกงของตนเองอย่างรีบร้อนด้วยสายตาตื่นตระหนก ความใหญ่โตอลังการของเขาพุ่งดันออกมาทันทีกางเกงขายาวถูกปลดปล่อยให้ลงไปกองกับข้อเท้า กางเกงชั้นในชายที่ดูจะเล็กไปกว่าเนื้อตัวกำยำนั้นไม่ได้ปกปิดอะไรต่อมิอะไรที่ซ่อนอยู่ใต้นั้นได้เลย มันดันขึ้นมาจนเป็นร่องรอยโดยไม่ต้องจินตนาการ
ฮาร์เวียหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นสาวน้อยตรงหน้ามองตัวเองไม่วางตา
“เธอได้ใช้งานมันแน่ แต่ขอเตือนเอาไว้สักหน่อยนะว่า ฉันไม่ใช่เล็กๆ เธออาจจะต้องไปยกเครื่องใหม่ทันทีที่ฉันเขี่ยเธอทิ้ง แต่ไม่ต้องกลัวหรอกฉันจะให้เงินค่าสึกหรอติดมือไปแน่”
คำพูดน่าเกลียดของเขามันไม่ได้เข้ามาในสมองเลยแม้แต่น้อย เมื่อสายตาและเซลส์สมองทุกส่วนของหล่อนจับจ้องไปที่ความอลังการที่ดีดผึ่งขึ้นมาทันทีที่กางเกงชั้นในชายถูกขจัดออกไป มันใหญ่มาก แล้วก็ยาวเหยียดจนหญิงสาวต้องอุทานออกมาด้วยความใจ มันมีขนาดใหญ่กว่าท่อนแขนของหล่อนเสียอีก นี่หล่อนยังคิดไม่ออกเลยว่ามันจะเข้าไปในกายของหล่อนเช่นไร
“ฮาร์เวียคะคือว่า... แพทอยากจะบอกว่า...”
ตัดสินใจจะสารภาพว่าตนเองยังไม่เคยมือชายมาก่อน เพราะคิดว่าฮาร์เวียอาจจะลดความรุนแรง ป่าเถื่อนลงบ้างหากได้ยินแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ยอมฟังหล่อนพูดจบจน
“อยากจะบอกว่ามันใหญ่ถูกใจเธอใช่ไหมล่ะ”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาพร้อมๆ กับพาเจ้าตัวร้ายขนาดมหึมาเข้ามาหาหล่อนด้วย แม้จะถอยหนีแต่สุดท้ายก็ชนเข้ากับขอบเตียงจนเสียหลักล้มลงไปนอนแผ่หลาไร้ทางสู้
“ผู้หญิงทุกคนที่ฉันนอนด้วยก็พูดแบบนั้น... เธออาจจะตัวเล็กไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่พรหมจารี ดังนั้นไม่มีทางที่เธอจะเจ็บจนทนไม่ไหวหรอก”
ว่าแล้วเขาก็ตะปบแยกต้นขาของหล่อนให้ออกจากกัน ก่อนจะคุกเข่าลงอยู่ตรงระหว่างต้นขาอวบ จากนั้นก็ใช้นิ้วใหญ่บดขยี้เกสรสวาทที่อยู่ภายใต้ปอยขนนุ่มอย่างไม่ปรานี หล่อนเจ็บแต่ก็เสียวกระสันอย่างรุนแรง ทั้งร้อง ทั้งดิ้นราวกับร่างกายกำลังจะแตกระเบิด รสชาติแห่งความเสียวซ่านจู่โจมจนสาวน้อยร้องครางออกมาไม่หยุด สะโพกงามแอ่นหยัดขึ้นรับนิ้วแกร่งที่ทำงานได้อย่างดีเยี่ยมด้วยความเต็มอกเต็มใจ ขณะที่ด้านบนก็ถูกมือข้างที่ว่างอยู่กับปากร้อนๆ โจมตีเต้างามทั้งสองข้างอย่างไม่มีปรานี
หล่อนควรจะเจ็บ ควรจะร้องไห้กับความป่าเถื่อนนี้ แต่ทำไมนะ ทำไมหล่อนถึงติดใจ ร้องขออ้อนวอนให้เขาทำมากกว่านี้ ให้ทำอะไรก็ได้ให้หล่อนหายจากความปวดร้าวแสนอึดอัดนี้สักที
“ได้โปรด ฮาร์เวียขา... แพทไม่ไหวแล้ว”
“เธอพร้อมสำหรับฉันแล้ว...”
ภาพที่ฮาร์เวียดูดนิ้วยาวของตนเองที่มีคราบรักของหล่อนเปรอะเปื้อนอยู่นั้นช่างกระตุกความกระสันให้ทวีความรุนแรงขึ้นมากมายเหลือเกิน จนต้องเป็นฝ่ายยกศีรษะขึ้นจุมพิตคนตัวโตด้วยแรงรักจำนวนมหาศาล ดึงรั้งต้นคอแกร่งให้ต่ำลงมาด้วยแรงทั้งหมดที่มี
“ได้โปรด... ฮาร์เวีย...”
แอ่นหยัดใจกลางกายสาวขึ้นเป็นจังหวะเรียกร้อง มือนุ่มลูบไล้ไปตามเนื้อตัวกำยำแข็งแกร่งด้วยความพิศวาสรุนแรง ปากก็ร้องขอไม่หยุด
“ฮาร์เวีย... แพททนไม่ได้แล้ว...”
เมื่อเห็นสาวน้อยคนสวยแทบจะแตกเป็นเสี่ยงกับบทรักแสนเร่าร้อนของตนเองแล้ว ชายหนุ่มก็จับต้นขาอวบทั้งสองข้างของแพทริเซียให้ปลายเท้าวางบนที่นอน ก่อนจะตามประกบเข้าไปอย่างแนบชิดถูไถความอวบใหญ่ของตนเองกับร่องสาวอย่างต้องการยั่วเย้าคู่นอนให้พบกับความรัญจวนถึงขีดสุด ความร้อนผ่าวฉ่ำเยิ้มของหล่อนทำให้ขีดความอดทนของเขาสะบั้นขาดลงในทันที
“ฉันก็ไม่ไหวแล้ว คนสวย เธอร้อนได้อย่างเหลือเกิน...”
- ผู้เขียน
