บทที่ 3
1175 คำ
พงศ์พลส่ายหน้ากับลูกน้องสาว ที่ยังผูกใจเจ็บกับลูกค้าตั้งแต่ไม่ทันได้เจอหน้ากัน “เอาน่า...นารินดา...ท่องไว้ ลูกค้าคือพระเจ้า”
“ค่ะ บอส นาจะพยายามท่องคำนี้ไว้ค่ะ”
นารินดารับคำ เปิดดูภาพถ่ายของคีรินทร์แบบผ่านๆ ก่อนจะปิดแฟ้มลง แล้วเอ่ยถามถึงหน้าที่ที่ตนเองต้องรับผิดชอบกับงานชิ้นนี้
“เขาต้องการมาเที่ยวในประเทศไทย เขาจัดโปรแกรมเที่ยวไว้แล้ว และนาแค่คอยเดินตาม เพื่ออารักขาเขาใช่ไหมคะบอส”
“ไม่!” พงศ์พลปฏิเสธกลับในทันที พอนารินดาเลิกคิ้วเป็นเชิงเอ่ยถาม จึงบอกต่อว่า “คุณต้องทำโปรแกรมท่องเที่ยวให้เขาด้วย รวมทั้งหาโรงแรม ร้านอาหาร สถานที่ท่องเที่ยวตามธรรมชาติไว้เสนอเขา ในวันที่เขาเดินทางมาถึงประเทศไทยแล้ว”
“เขาต้องการบอร์ดี้การ์ดหรือทาสกันแน่คะ สั่งให้ทำให้ซะทุกอย่าง”
นารินดาถามเสียงขุ่น เกิดมาไม่เคยเจอลูกค้าแบบคีรินทร์ ลูซาคอฟ แม้แต่รายเดียว ซึ่งดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะให้เธอจัดการชีวิตของเขาไปซะทุกอย่าง ผิดกับลูกค้ารายอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นภริยาท่านทูต หรือนักธุรกิจผู้หญิงจากทุกชาติ ซึ่งเธอมีหน้าที่แค่คอยดูแลอารักขาความปลอดภัยให้เท่านั้น ส่วนหน้าที่ที่เหลือจะมีเลขาฯ ของพวกเธอเหล่านั้นคอยจัดการดูแลให้
“ผมได้คุยกับคุณคีรินทร์แล้ว และรู้ว่าเขารวยมาตั้งแต่เกิด ชีวิตของเขาสุขสบายอยู่บนกองเงินกองทอง แค่กระดิกนิ้ว ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่เขาต้องการในทันที”
“ฮึ! พวกเศรษฐี ดีแต่กระดิกนิ้วสั่งคนอื่น ถ้าให้เดา? เขาคงทำอะไรเองไม่เป็นสักอย่าง” นารินดาทำเสียงขึ้นจมูกเดาได้ว่ามหาเศรษฐีจากแดนหมีขาวคงมีนิสัยเช่นดั่งที่เธอพูดออกไป
และก็เป็นดั่งที่นารินดาคิดไว้ไม่มีผิด เมื่อพงศ์พลพยักหน้างึกๆ รับคำลูกน้อง
“คุณคีรินทร์เป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่า ‘ไม่’ หากเขาต้องการสิ่งใดแล้ว ก็ต้องได้ในสิ่งนั้น และที่สำคัญ เขาทำตามคำสั่งของใครไม่เป็นด้วย”
“นี่คือคุณสมบัติของมหาเศรษฐีที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่” นารินดาอดแขวะไม่ได้ “แหม! ยิ่งพูดก็ยิ่งอยากเจอหน้ามหาเศรษฐีคนนี้เร็วๆ นาจะทำให้เขารู้จักคำว่า ‘ไม่’ เองค่ะ”
ได้ยินลูกน้องสาวพูดเช่นนั้น พงศ์พลถึงกับเบิกตาโพล้งร้องห้ามเสียงหลง “เฮ้ย! อย่านะ นารินดา อย่าไปล้อเล่นกับคีรินทร์ ลูซาคอฟ เด็ดขาด เวลาโกรธขึ้นมา เขาสามารถฆ่าหมีตัวโตๆ ได้ทั้งตัว”
“จะพยายามค่ะ บอส”
‘อย่าห้ามเลยค่ะบอส...ยังไงๆ นาก็จะแกล้งพ่อมหาเศรษฐีคนนี้ให้จงได้’
นารินดาไม่รับปากเจ้านายซะทีเดียว ในใจนั้นขบเขี้ยวเคียวฟัน อยากเล่นงานมหาเศรษฐีรูปหล่อจากแดนหมีขาวสักตั้ง!
“ผมสั่งห้ามว่าอย่าทำอะไรเกินเลยจากข้อสัญญาที่ตกลงกันไว้ เพราะผมไม่อยากถูกคุณคีรินทร์ฟ้องเรียกค่าเสียหายหมดตัวเข้าใจไหม นารินดา” พงศ์พลสั่งเสียงเข้ม
และลูกน้องสาวก็ยอมพยักหน้ารับ “เข้าใจค่ะ บอส”
พงศ์พลลอบเป่าลมออกจากปากหลังจากได้ยินคำตอบรับจากลูกน้อง แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่านารินดาจะเชื่อฟังคำสั่งของเขาตลอดรอดฝั่งหรือไม่...
“มีอีกเรื่องที่คุณควรรู้ นอกจากจะจ้างคุณให้เป็นบอร์ดี้การ์ดแล้ว คุณคีรินทร์จะมีบอร์ดี้การ์ดประจำตัวอีกคนหนึ่ง เรียกได้ว่าเป็นบอร์ดี้การ์ดคอยติดตามตัวเขาเป็นดั่งเงาเลยก็ว่าได้”
“ถ้าเขามีบอร์ดี้การ์ดประจำตัวอยู่แล้ว ทำไมเขาต้องจ้างบอร์ดี้การ์ดในไทยด้วยล่ะคะ ให้บอร์ดี้การ์ดเขาคอยพาเที่ยวหรือไปไหนด้วยกันก็สิ้นเรื่อง” นารินดาเต็มไปด้วยความสงสัยในเรื่องนี้
“ชาวต่างชาติคงรู้เกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวได้ไม่ดีเท่ากับคนไทย คุณคีรินทร์จึงอยากได้บอร์ดี้การ์ดคนไทย เพื่อพาเขาเที่ยวและคอยคุ้มกันเขาไปในตัวด้วย”
“ใช้งานได้คุ้มจริงๆ ให้เป็นทั้งบอร์ดี้การ์ด เป็นไกด์ และเป็นทาสด้วย” นารินดาแขวะอีกครั้ง รู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้เอามากๆ
“เอาน่า...นารินดา อย่าบ่นนักเลย คุณเคยรับงานอารักขาที่หนักและสาหัสกว่านี้มาก แต่ผมไม่เคยได้ยินคุณบ่นแม้แต่คำเดียว”
นารินดาปิดปากเงียบในทันทีกับคำตำหนิกลายๆ ของเจ้านาย ใช่! งานอารักขาที่เธอทำมาถึงสี่ปีเต็ม ทั้งสาหัส ทั้งเต็มไปด้วยอันตราย ต้องเอาตัวเป็นโล่กันกระสุนให้กับลูกค้าในตลอดเวลา แต่เธอก็ไม่เคยบ่นเพราะรักงานที่ทำอยู่ แต่หญิงสาวบอกไม่ถูกว่า ทำไมตนเองถึงมีอคติกับคีรินทร์ ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ากัน
“แล้วเขาจะมาถึงประเทศไทยเมื่อไรคะ” นารินดาเอ่ยถามหลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก
“วันพุธที่จะถึงนี้ ด้วยสายการบินแอโรฟลอต (Aeroflot Airline) ของรัสเซีย เที่ยวบิน [1]SU270 ถึงประเทศไทยเวลา 08:30 นาฬิกา”
นารินดาพยักหน้ารับ หลังจากเจ้านายเอ่ยบอกวันและเวลา รวมทั้งหมายเลขเที่ยวบินที่คีรินทร์จะมาถึงแผ่นดินประเทศไทย
“เดี๋ยวนาจะทำป้ายชื่อ และไปรอรับเขาที่สนามบิน ก่อนเขาเดินทางมาถึงหนึ่งชั่วโมงค่ะ”
“อย่า...อย่าทำแบบนั้น ไม่ต้องทำป้ายชื่อ”
พงศ์พลร้องห้าม ทำเอานารินดาต้องขมวดคิ้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ทำไมคะบอส ถ้าไม่ทำป้ายชื่อไปโชว์ แล้วเขาจะรู้หรือคะว่าคนไหนคือนา ใครคือบอร์ดี้การ์ดที่จะไปรอรับและคอยอารักขาเขา”
“คุณคีรินทร์ไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่คุณต้องบอกรหัสลับ ตอนแนะนำตัวกับเขา ซึ่งมีแค่เพียงคุณกับเขาเท่านั้นที่จะรู้รหัสนี้”
“ก็ได้ค่ะ ว่าแต่เขาได้บอกไหมคะว่ารหัสลับคือรหัสอะไร”
นารินดาเอ่ยถาม บางครั้งก็จำเป็นต้องมีรหัสลับระหว่างลูกค้ากับบอร์ดี้การ์ด แต่! พอได้ยินคำถามจากเจ้านายหนุ่ม ก็ถึงขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง
“คุณมีสัดส่วนเท่าไร นารินดา”
“บอสคะ ถามแบบนี้อยากโดนจับทุ่มไปนอกห้องใช่ไหมคะ”
นารินดาตีหน้าบึ้ง ทำเสียงฮึมๆ อยู่ในลำคอ ชักสีหน้าไม่พอใจกับคำถามนี้ เพราะคิดว่าเจ้านายหนุ่มกำลังคิดลามกกับเธออยู่
[1] SU เป็นชื่อตัวอักษรย่อของสายการบินแอโรฟลอต Aeroflot Airline
- ผู้เขียน
