มะเฟืองรสหวาน

Ep14 : ยอมตายเพื่อเธอคนเีดยว

(ยอมตายเพื่อเธอคนเดียว)

ในขณะไอ้ดงกำลังจะเดินผ่านหน้าเรือนของนายบ้านสามโคก...พลันหูกลับได้ยินเสียงบางอย่างตีกระทบกัน เสียงดังก้องสะท้าน คล้ายกับเสียงโลหะ

หรือจะมีใครมาซ้อมเพลงดาบ?

ไอ้ดงคิดว่ามันแปลก...ดึกดื่นค่อนคืนเช่นนี้ยังจะมีใครมาบ้าฝึกเพลงดาบกันด้วยหรือ...เท่าที่มันจำได้ พอตกเย็นนายบ้านทัพทองมักจะขับไล่ผู้คนให้กลับเรือนจนหมดเกลี้ยง...ส่วนตัวเองจะปิดประตูไม่รับแขก เพราะตั้งใจจะขลุกตัวเองอยู่กับสาวน้อยฉกา...แล้วเหตุใดคืนนี้ถึงมีคนอยู่ซ้อมเพลงดาบจนดึกดื่นเล่า ไอ้ดงนึกสงสัย?

เสียงราวกับโลหะกระทบกันยังคงดังขึ้นมาเป็นระลอก

ไอ้ดงทำท่าจะเดินผ่าน ใจหนึ่งก็ไม่อยากจะสร้างปัญหาให้กับสาวน้อยฉกา ส่วนอีกใจยังแอบนึกพะวง จะเอาเยี่ยงไรดีวะไอ้ดง? มึงต้องรีบตัดสินใจ

จะเอาอย่างไรก็เอา...แต่อย่าเสือกริสร้างปัญหาให้ฉกาโดยเด็ดขาดเลยนะมึง...ไอ้ดงเตือนตัวเองอยู่ในใจ หากเท้ามันกลับไม่ก้าวเดินต่อ ด้วยอีกใจหนึ่งนั้นดันนึกพะวงกลัวสาวน้อยจะเกิดเรื่อง

แล้วถ้าเกิดเรื่องกับฉกาล่ะ?

เพียงแค่คิดหัวใจไอ้ดงก็ร้อนรน...เป็นไงเป็นกันวะ!มันก็แค่แอบดู คงไม่เป็นกระไรหรอกกระมัง

ไอ้ดงแฝงตัวเข้าใต้ร่มเงาของกิ่งไม้...ส่วนเท้าก็เร่งเดินผ่านต้นไม้หนาทึบมาจวนเจียนใกล้จะถึงบริเวณโคนต้นมะม่วง...มันอยู่ไม่ห่างจากตัวเรือนของนายบ้านทัพทอง อาศัยคืนเดือนมืด ยืนตรงนี้จะไม่มีใครสังเกตเห็นไอ้ดง

ผิดกันที่ตนเองกลับเห็นการเคลื่อนไหวตรงชานเรือนชัดเจน ดวงตาคมกริบของไอ้ดงจึงเบิกกว้าง หัวใจแทบกระดอนตกลงพื้น...

นั่นมันฉกา...กำลังจะถูกปลายดาบฟาดฟันอย่างน่าใจหาย

ดงจึงถลันตัวออกจากจุดซ่อนรีบกระโจนมุ่งตรงขึ้นเรือนนายบ้านทัพทองด้วยสีหน้าถมึงทึง

“เฮ้ย!ไอ้หน้าตัวเมียมึงจะรังแกผู้หญิงไร้ทางสู้หรือไงวะ!”

ไอ้ดงตวาดลั่น...ดวงตาทั้งสองข้างของมันแข็งกร้าว คว้าเอาท่อนไม้ที่พอจะใช้เป็นอาวุธวิ่งปรี่ขึ้นมาบนเรือน

สาวน้อยฉกาซึ่งบัดนี้ร่างกายสะบักสะบอม เสื้อผ้าหลุดลุ่ย น้ำตาไหลรื้นด้วยความดีใจสุดขีด

“พี่ดง!...พี่ดงมาช่วยฉกาแล้วหรือจ๊ะ...”

ไอ้ดงไม่มีเวลาตอบมันเพียงพยักหน้า บุ้ยปากให้ฉกาหลบมาหาตนเอง

“ไอ้สัตว์...มึงเป็นใคร? กล้าดียังไงถึงบุกขึ้นเรือนนายบ้านของกู”

ตอนนี้ไอ้ดงกำลังเผชิญหน้ากับไอ้เดื้อ ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มโจร

ไอ้เดื้อถ่มน้ำลายอย่างหัวเสีย สีหน้าพร้อมแววตาประดุจคนโมโหร้ายซัดสาดใส่อีนังผู้หญิงฤทธิ์มาก...ฉกาตัวเนื้อสั่นเทารีบถลามายืนหลบอยู่ด้านหลังของดง

“อยากเสือกเข้ามาดีนัก...นั้นมึงสองคนก็กลายเป็นผีเฝ้าเรือนมันทั้งคู่นี่แหละ...กูจะสนองให้” ไอ้เดื้อคำราม เงื้อปลายดาบสูงหมายจะฆ่าให้ตายเสียทั้งคู่ ไหนๆก็ไหน ฆ่ามันทิ้งทั้งสองคนจะเป็นไรไป โดยเฉพาะอีนังหน้าสวย

หน็อย!มันเสือกฤทธิ์มาก มาทำกับเขาเจ็บแสบนัก ดุ้นเนื้อเขาเกือบขาดตอนถูกมันดึงกระชากยามเข้าด้ายเข้าเข็ม...ใครจะคิดเล่าว่าไอ้ที่เห็นมันสมยอมแสดงท่าทีโอนอ่อนให้เขาตายใจ...แท้จริงมันแค่รอเวลาหาจังหวะเพื่อตอบโต้เขากลับนี่เอง

ไอ้เดื้อคำรามตอนทะยานเข้าห้ำหั่นกับไอ้ดง ท่อนไม้ในมือถูกแทนที่ด้วยมีดดาบทั้งสองต่อสู้กันดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร

ในขณะนั้นเองลูกน้องของไอเดื้อต่างมุ่งหน้ามาหาลูกพี่ของพวกมัน

ครั้นยามเห็นว่าเกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือด...แล้วลูกพี่มันกำลังเสียเปรียบ พวกมันจึงต่างกรูกันเข้ามาหมายจะช่วยลูกพี่ ไอ้ดงเองไม่เคยนึกหวั่นกลัว มันเป็นนักฆ่าช่ำชองเรื่องการต่อสู้เป็นทุนเดิม ฝีมือเรื่องเพลงดาบก็ไม่เป็นสองรองใคร กะอีแค่คนเพียงหยิบมือเดียวไม่คณนามือมันนักหรอก

“พวกมึงเข้ามา...กูจะฟันให้หาทางกลับบ้านเก่าไม่ถูกเลยเชียวมึง”

ไอ้ดงสู้ยิบตาฟาดปลายดาบกระหน่ำใส่บรรดาลูกสมุนโจรที่ดาหน้ากันเข้ามาไม่ยั้งแรง สาวน้อยฉกายืนคอยเฝ้าระวังหลังให้ไอ้ดงไม่ห่างถึงตัวเองจะหวาดกลัวจนสติแทบแตก ทว่าหัวจิตหัวใจทั้งดวงฉกายังนึกสู้ไม่ย่อถอย

จนกระทั่งสาวน้อยเห็นไอ้ดงถูกถีบจนเซถลาหงายหลัง ใกล้จะเสียท่า

ไอ้เดื้อหมายจะเข้ามาฟาดดาบซ้ำบนร่างกำยำ ฉการีบตวัดปลายดาบในมือรับแรงปะทะจากไอ้เดื้อนั้นไว้ซะเอง

“อะ!...” หากด้วยเรี่ยวแรงของชายฉกรรจ์มากล้น ฉกาถึงกับปวดแปลบตรงหัวไหลจนเกือบจะทำดาบหลุดมือ ไอ้ดงกัดฟันกรอดนึกสงสารสาวน้อยเหลือคณา มันยันร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นต่อสู้ใหม่

“พวกมึงเข้ามา...” ไอ้ดงร้องท้า

หากว่าคราวนี้ไอ้พวกลูกสมุนโจรมันกลับเปลี่ยนเป้าหมายโดยได้รับสัญญาณจากไอ้เดื้อ แทนที่จะเข้ารุมเข้าหาไอ้ดง พวกมันกลับหันปลายดาบมาทางสาวน้อยฉกาแทน...

“อีนี่ มึงเก่งนักใช่ไหม? ดูสิคราวนี้มึงจะพ้นปลายดาบพวกกูไปได้หรือไม่?”

แม้นกำลังทางร่างกายฉกาจะต่อกรกับชายฉกรรจ์อกสามศอกไม่ไหว ด้วยหัวจิตหัวใจของนักสู้เธอจึงไม่หวาดหวั่น กระชับดาบในมือ หันหลังชนกับพี่ดง แววตาห้าวหาญเกินชายอกสามศอกกวาดมองไปยังกลุ่มโจรชั่ว

“อย่าคิดว่าพวกมึงจะทำอะไรกูได้ง่ายๆ “ สาวน้อยเค้นเสียงกร้าวแกร่ง

“พี่ดงจ๊ะ วันนี้ฉันจะขอสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับพี่นะ”

ดงสูดหายใจลึกพยักหน้าให้กับนางในดวงใจ เอ็งตัวแค่นี้จะไปรับมือกับไอ้พวกชั่วตัวเท่ายักษ์ยังไงไหว แต่ไม่เป็นไร นับจำนวนทั้งหมดเขาจัดการได้สบาย ดงเพียงนึกในใจแต่ไม่พูดบั่นทอนกำลังใจของฉกา แววตาเหี้ยมโหดจึงตวัดมองไปยังเป้าหมาย ไอ้นี่คงเป็นตัวหัวหน้าสินะ ถ้าจัดการมันได้ก่อนไอ้ที่เหลือก็แค่หมูในอวย

ก่อนปลายดาบจะพุ่งตรงเข้าใส่ไอ้เดื้อ ตามด้วยฝ่าตีนอีกชุดใหญ่ ดงฟาดปลายดาบเข้าใส่อย่างคนมีครูดี บวกชั้นเชิงการต่อสู้ของดงก็ยังเหนือกว่า ไหนจะรูปร่างขนาดลำตัว ดงสูงใหญ่กว่าไอ้เดื้ออยู่ช่วงตัว

ไอ้เดื้อถึงกับล้มทั้งยืน เอาแต่หอบหายใจถี่กระชั้น กัดฟันรับแรงกระแทกทั้งดาบทั้งมือกับตีนจนเกือบจะเสียท่าดีที่ลูกน้องมันเห็นเข้าจึงกรูกันเข้ามาช่วย

“เก่งนักหรือมึง...” ไอ้เดื้อคำรามลั่น เช็ดเลือดตรงมุมปาก สายตาแค้นเคืองพร้อมกระโจนเข้าใส่พร้อมตวัดปลายดาบหมายจะปลิดชีวิตศัตรูให้สิ้นซาก...แต่ก็ไม่ง่ายดั่งใจคิด

ฟากฝั่งของฉกา เธอรับมือกับชายฉกรรจ์จนแทบจะไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ สาวน้อยพลาดพลั้งจนถูกปลายดาบฟันเข้าเนื้ออยู่หลายแผล ยังกัดฟันอดทนไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ฝั่งโจรชั่วเองก็ถูกดงปลิดชีพไปหลายชีวิต ตอนนี้เหลือเพียงไอ้ตัวหัวหน้ากับลูกน้องอีกสองคน

ดงเห็นฉกาถูกปลายดาบเลือดไหลซึมชโลมไปทั่วร่าง หัวใจเขาแทบหลุดลอย กัดฟันหมายจะปลิดชีพไอ้ตัวหัวหน้าให้ได้เร็วที่สุด ปากก็ยังร้องถามเพราะกลัวสาวน้อยจะทนเจ็บไม่ไหว

“ฉกาเอ็งเป็นอย่างไรบ้าง...”

“ฉันยังไหวจ้ะพี่...ไม่ต้องห่วง...” คนบอกไม่ห่วงแต่แขนทำท่าจะห้อยตกลงข้างลำตัว เปลือกตาชักหนักอึ้งทำท่าจะปิดเสียให้ได้

ฉกายังฝืนอดทนกัดฟันข่มความเจ็บปวดไว้อย่างที่สุดความสามารถ

ไม่ได้...เธอจะทำให้พี่ดงห่วงหน้าพะวงหลังไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงได้โดนฆ่าตายทั้งคู่เป็นแน่ จิตใจและเลือดนี้...ฉกาจะไม่มีวันยอมยกให้ไอ้พวกโจรชั่ว ฉกาจะขอยกให้นายบ้านทัพทองผู้เดียวเท่านั้น

ซึ่งตอนนี้เขาคงกำลังมีความสุขอยู่กับหญิงอื่น สาวน้อยแย้มกลีบปากยิ้มราวกับคนบ้า กระโจนร่างเล็กเข้าหาง้างปลายดาบเข้าฟาดฟันหนึ่งในโจรชั่วอย่างไม่เกรงกลัว

ดงเหลือบสายตาห่วงใยไปทางเสียงดาบทะลุทะลวงดุเดือด นับถือเลือดนักสู้ในตัวเจ้าหล่อน รู้ว่าอาการของฉกาน่าเป็นห่วงไม่น้อย...คงไม่ได้การณ์...เขาต้องเร่งมือจัดการไอ้ตัวหัวหน้า ปลิดชีพมันให้ได้ซะก่อน...

ไอ้เดื้อเองก็หาได้ยอม เท้าหนักๆยันเข้ากลางลำตัวของดงตอนทีเผลอ ดาบในมือง้างหมายจะฟัน ดงอาศัยจังหวะช่วงดาบจะฟาดลงมา กระโดดเอาฝ่าเท้ายันต้นเสากลางเรือน ตวัดปลายดาบขึ้นสูงพร้อมโยนส่งมายังมืออีกข้างก่อนจ้วงเข้ากลางหน้าอก ออกแรงกดจนร่างของไอ้เดื้อโงนเงน ล้มฟาดลงกับพื้นสิ้นใจตายในชั่วพริบตา

“อรั๊ก!...” โจรชั่วร้องออกมาได้แค่นั้น เลือดก็ทะลักไหลออกจากปาก ดวงตาดำทมิฬเหลือกโปน เลือดสีแดงฉานกลางหน้าอกทะลักอาบปลายดาบของได้ดง

ลูกน้องที่เหลือหยุดชะงัก ฉกาจึงถือโอกาสฟันเข้าที่ลำคอจนมันลงไปดิ้นตาตั้งหมดลมหายใจไปอีกหนึ่งคน ส่วนไอ้โจรที่เหลือต่างหันมามองหน้ากันเลิกลัก ดงอาศัยจังหวะที่พวกลูกน้องโจรกำลังระส่ำเข้าจู่โจมประหัตประหารจนพวกมันสิ้นใจตายทั้งหมด...

ดงยืนหอบหายใจกระชั้นถี่ ฝ่ามือเปื้อนเลือดกำมีดดาบไว้แน่น กวาดสายตากร้าวกระด้างมองร่างไร้ลมหายใจ ความที่เคยใช้ชีวิตอยู่ในสมรภูมิรบมาไม่น้อย ดงจึงไม่รู้สึกเวทนาไอ้ชาติชั่วพวกนี้สักนิด เขาใช้เท้าเขี่ย ไล่ปักปลายดาบตัดขั้วหัวใจพวกมันซ้ำอีกทุกคน

“พี่ดง...ฉัน...” สิ้นสุดคำเรียกร่างชุ่มโชกด้วยเลือดแดงฉานทรุดฮวบกองลงไปกับพื้น ดงถึงกับสะดุ้งหันขวับมามอง

“เฮ้ย!ฉกา...” ดงร้องตะโกนลั่นเรือนด้วยความตกใจ ทิ้งดาบในมือราวกับคนเสียสติ รีบกระโจนไปหาร่างเล็กที่มีร่องรอยการถูกทำร้ายสาหัสบนพื้นเรือน เขาช้อนร่างเล็กโอบกอดไว้แนบหน้าอก สีหน้าสาวน้อยซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษ ลมหายใจอ่อนลงเต็มที

“ฉกาเอ็งต้องไม่เป็นอะไรนะ เอ็งอดทนอีกนิดคนดี เดี๋ยวพี่จะไปตามหมอมารักษา...” ดงกัดฟันทนเจ็บบาดแผลออกแรงอุ้มร่างไร้สติของสาวในดวงใจขึ้นแนบไว้ในอกแกร่ง เร่งฝีเท้าวิ่งลงบันไดเรือนมา พร้อมกับส่งเสียงตะโกนให้ชาวบ้านมาช่วย...