เด็กดื้อ - 9 จุกอก

854 คำ
ฉันกัดริมฝีปากแน่นไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถูกพี่ลีวายท้วงแบบนี้ พรางคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืนว่าตัวเองกลับมาที่บ้านได้ยังไง “เมื่อคืน…พะ..พี่ลีวายมาส่งมิลินหรอคะ” “ใช่ ฉันมาส่งเธอถึงในห้อง” “……” นะ ในห้องเลยหรอ ฉันกำมือแน่นอย่างเป็นกังวลเพราะกลัวว่าพี่ลีวายจะเห็นอัลบั้มภาพที่ฉันแอบถ่ายเขาไว้นับร้อยรูป ไหนจะเรื่องจูบอีก “อยากรู้ไหมว่าเธอทำอะไรกับฉันบ้าง” “มะ ไม่อยากรู้ค่ะ” ฉันพยายามจะเดินเลี่ยงแต่ถูกฝ่ามือหนารั้งแขนเอาไว้ “เธอจูบฉัน” แปลว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันหรอกหรอ ใบหน้าของฉันเริ่มแดงกล่ำเมื่อคิดว่าตัวเองได้จูบกับพี่ลีวาย มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่กล้าฝันแต่มันเกิดขึ้นแล้ว ถึงจะตอนเมาก็เถอะ “ยิ้มอะไรของเธอ” เมื่อได้ยินคำนั้นหัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ฉันพยายามถามตัวเองอย่างไม่เชื่อว่าทำเรื่องแบบนั้นลงไปจริงๆ “มะ…มิลินเมา….” “ใช่เธอเมา รู้ไหมว่ามันน่ารังเกียจขนาดไหน” จึก!! ราวกับโลกทั้งใบมันหยุดหมุน คำพูดของพี่ลีวายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมาจ้วงแทงกลางอกซ้ำๆ “ขอโทษที่มิลินทำตัวน่ารังเกียจกับพี่ลีวายนะคะ” ฉันก้มหน้าบอกแล้วสะบัดมือออกอย่างแรง “รู้ตัวก็ดี” เขาต้องการมาพูดแค่นี้เองสินะ แค่อยากจะใช้คำพูดให้ฉันเสียความรู้สึกก็แค่นั้น เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกปวดใจไปมากกว่านี้ฉันจึงตัดสินใจเดินหนีพี่ลีวายออกมา หยดน้ำตามันไหลอาบแก้มเพราะคำว่ารังเกียจที่พี่ลีวายพูด กริ่ง~ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ของแทนที่โทรมา ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแล้วกดรับสาย “ว่าไงแทน” ( พี่มิลินว่างไหมครับ ผมอยากจะชวนออกมากินข้าวด้วยกัน ) “อือ ได้สิ” ที่ฉันตอบตกลงไปแบบนั้นก็เพราะไม่อยากอยู่ที่บ้านในตอนนี้ มันรู้สึกอยากออกไปไหนก็ได้ โชคดีที่แทนโทรมาชวน ฉันส่งโลเคชั่นให้แทนมารับที่บ้าน จริงๆ ไม่เคยคิดจะให้ผู้ชายคนไหนมารับแต่เพราะคำพูดของพี่ลีวายมันปลุกความกล้าในตัวของฉัน หลังจากอาบน้ำฉันก็เลือกว่าจะใส่ชุดไหนก่อนที่สายตาจะเหลือบเห็นชุดเดรสที่ซื้อมาไว้นานแล้วแต่ไม่เคยใส่มันเลย วันนี้จึงตัดสินใจจะใส่มัน สิ่งที่ฉันทำเหมือนคนที่กำลังประชดชีวิตของตัวเองอยู่….และใช่ฉันคิดแบบนั้น ในเมื่อที่ผ่านมาฉันเป็นคนที่น่ารังเกียจสำหรับพี่ลีวาย ฉันก็จะทำตัวในแบบที่เขาคิด แทน: มาถึงแล้วครับ แทนส่งข้อความมาบอก ฉันที่แต่งตัวเสร็จพอดีรีบหยิบกระเป๋าเดินออกมายากห้องเพื่อมาหาแทนที่รถ “ว้าว! พี่มิลินสวยมากเลยครับวันนี้” ฉันยิ้มเขินให้กับคำชมของแทน ก่อนที่เขาตะเปิดประตูรถให้ แต่ทว่ายังไม่ทันจะเข้าไปนั่งในรถเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมาคือเบอร์ของพี่ลีวาย ฉันชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะกดรับสาย “มีอะไรหรือเปล่าคะ” ( ห้องฉันรก ขึ้นมาทำความสะอาดให้หน่อยสิ ) “ตอนนี้มิลินไม่ว่าง ถ้ากลับมาแล้วจะรีบไปทำความสะอาดให้นะคะ” ( คนใช้อย่างเธอมีสิทธิ์ขัดคำสั่งเจ้านายได้ด้วยหรือไง ) “……..” ( คิดว่าตัวเองเป็นใคร ) “จะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ” คำพูดที่ทำให้จุกอกจนฉันไม่สามารถโต้เถียงได้ของพี่ลีวายในที่สุดก็ต้องจำยอม เพราะสถานะของฉันคือคนรับใช้ “แทนพี่ขอโทษนะ” “ไม่ว่างแล้วหรอครับ” “อือ” แทนแสดงออกถึงความผิดหวัง แต่จู่ๆ เขาก็ยิ้มออกมา “ไม่เป็นไรครับเอาไว้คราวหน้าก็ได้ แต่คืนนี้ผมขอโทรหาพี่มิลินได้ไหม” “….อือ” หลังจากส่งแทนกลับไปแล้วฉันก็เดินมาหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นมาบนห้องของพี่ลีวายโดยที่ยังไม้เปลี่ยนชุด “กรี๊ด!!” เมื่อเปิดประตูเข้ามาฉันถึงกับกรี๊ดเสียงหลงเพราะพี่ลีวายกำลังเปลือยเปล่า ไม่สิ! มีผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่รอบเอว แต่แบบนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับเปลือยเปล่าอยู่ดี “สะ ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วมิลินจะเข้ามาทำความสะอาดให้นะคะ” “ไม่ต้อง ฉันไม่อยากให้เธอทำแล้ว” ร่างหนาเดินมาใกล้ๆ ทำให้ฉันรีบถอยหนี ก่อนที่สายตาของพี่ลีวายจะมองสำรวจชุดที่ฉันใส่ “ถ้าอยากจะนัดเจอกับผู้ชายก็ไปนัดเจอข้างนอก ไม่ใช่ให้มันเข้ามาหาถึงในบ้าน!!”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม