ฉันพยายามดันตัวเองออกจากพี่ลีวายแต่เขาจับไว้แน่น มันแปลกขณะที่ฉันพยายามหลีกเลี่ยงแต่พี่ลีวายกลับทำเหมือนกำลังรั้งเอาไว้
“พี่ลีวายปล่อยมิลินได้แล้วค่ะ”
“ขึ้นไปบนห้องกับฉัน”
“ขะ…ขึ้นไปทำไมคะ” ขนทั้งตัวมันลุกซู่เมื่อได้ยินพี่ลีวายบอกให้ฉันขึ้นไปบนห้องของเขา
“ขึ้นไปทำ…อย่างที่เคยทำ”
“มะ…ไม่ค่ะ….มิลินไม่อยากทรยศแทน” ฉันอ้างออกไปทั้งที่ยังไม่ตอบตกลงคบกับแทนแบบจริงจัง หวังว่าพี่ลีวายจะยอมหยุด แต่ฉันคิดผิด…คนอย่างเขาไม่เคยแคร์อะไรเลย
พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แววตาของเขามันเต็มไปด้วยความอำมหิต ก่อนจะถาม “คบกับมันแล้ว?”
“ค่ะ เราคบกันแล้ว”
“เมื่อวานเพิ่งเอากับฉัน…วันนี้คบกับมัน…เธอนี่มันร้ายจริงๆ”
“เราสองคนอย่ายุ่งเกี่ยวกันอีกเลยนะคะ”
“ได้! ฉันจะไม่ยุ่ง ถ้าเธอบอกมาว่าตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรกับฉันแล้ว…” พี่ลีวายจ้องมองดวงตาของฉัน เขาตั้งคำถามแบบนี้เพื่ออะไร
“พี่ลีวายบอกว่าเกลียด บ
