อยู่ ๆ แม่ก็เป็นลมฟุบลงไป ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ทุกอย่างมันเร็วจริง ๆ ตอนนี้มือแม่ก็เย็นมาก จนอาจารย์ ท่านวิ่งมาประคองแม่อีกคน
“บีม บีม”
“ฮือ ๆ แม่จะเป็นอะไรไหมคะ แม่ แม่” อาจารย์บีบมือแม่ซ้ายขวา ก่อนจะเงยหน้าขึ้น แล้วมองฉันด้วยสีหน้าจริงจัง
“ปลดตระขอบรา ปลดซิปกระโปรงให้แม่สิลูก” ฉันพยักหน้าอย่างเลิ่กลั่ก ก่อนจะล้วงเข้าไปปลดตระขอบราแม่ทันที จนอาจารย์อุ้มท่านขึ้นไปนอนบนโซฟา ฉันจึงรีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าแม่มา หายาดมให้
ระหว่างที่ค้นกระเป๋าสะพาย อยู่ ๆ มือฉัน มันก็ไปจับโดนซองอะไรบางอย่าง ซึ่งข้างในนั้นมีลักษณะเป็นเม็ด ๆ
“ยา?”
“อะไรลูก” ฉันส่งยาซองนั้นให้อาจารย์ดูทันที แม่มียาประจำตัวด้วยเหรอ? ยาอะไร?
“Antidepressant” ฉันรีบขยับเข้าไปใกล้ ๆ อาจารย์ แล้วจับแขนท่านที่นวดแม่ไว้
“มันคือยาอะไรคะ ยาอะไร?” แล้วอาจารย์ท่านก็ก้มลง บีบมือแม่อยู่แบบนั้น จนฉันเห็นน้ำหยดใส ๆ หลายต่อหลายหยด มันหยดลงมาอีก
