ฉันรู้สึกเซ็งนิดหน่อยที่ต้องกลับมานอนห้องตัวเอง แต่มันจำเป็น เพราะวันนี้ใบไม้มันจะกลับมาเอาของที่ห้อง ซึ่งฉันก็ไม่รู้หรอก ว่ามันจะมาตอนไหน
ขณะที่ฉันกำลังเดินฺฮัมเพลงไปติดกระดุมเสื้อไป ฉันก็เห็นใบไม้ มันยืนถือคีย์การ์ดมองฉันอยู่หน้าห้อง!
โอ้ย! ทำไมมาเร็วจังวะ ฉันกะเวลาผิดเหรอเนี่ย!
“เจ๊ไปไหนมา... สภาพ” เวรแล้ว!
“ไม่ได้ไปไหน เอ่อ... ไปกินข้าวมา” ใบไม้มันขมวดคิ้ว แล้วมองตรงทะลุไปข้างหลังฉัน
“อ้วน... ทำไมไม่นอนด้วยกัน?”
ฉันหันควับกลับไปมองข้างหลังทันที ก่อนที่จะเห็นคุณหมอศัล เขายืนมองฉันอยู่ เขาจะตามฉันออกมาทำไม! ใบไม้มันเห็นเลยเห็นไหม!
ฉันรีบถอยหลัง ให้เขาเห็นความพินาศตรงหน้าทันที จนเขาเห็นใบไม้! แล้วตกใจมาก รีบถอยกลับห้องตัวเองไป
ตามด้วยใบไม้ ที่มันเดินมาลากฉัน กลับห้องเหมือนกัน
ปัง! เสียงปิดประตู!
“อะไรใบ”
“เจ๊มีอะไรกับหมอคนนั้นแล้วใช่ไหม” ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รู้สึกใจหวิว ๆ
