เหมือนไออุ่น มันจะมองหาฉันเหมือนกัน จนมันเห็นฉันที่ยืนโบกมืออย่างกับนางงาม แล้วขยิบตาให้
ไม่สนิทหลบไป หลบไป! ช่อดอกไม้ต้องเป็นของช้านนน!
‘ฟิ้ว~’
‘ฟุบ’ เฮ้ย! ทำไมมันโยนแรงแบบนี้เนี่ย! ดอกไม้ของไออุ่นมันข้ามทุกคน ข้ามฉัน ข้ามไปนู่น! ข้ามไปตกด้านหลัง!
แต่โชคดีเหลือเกิน! มันใกล้ฉันที่สุด! น้ำปั่นเห็นแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที ก่อนที่มันจะชี้ และตะโกนบอกฉันเสียงดัง
“ปลายฟ้า วิ่ง!” ฉันหันควับไปมองคู่แข่งที่กำลังก้าวยาว ๆ มาจากด้านหลัง ก่อนที่จะลุกลี้ลุกลนวิ่งไปหยิบช่อดอกไม้ช่อนั้น ขึ้นมาชูอย่างภูมิใจ
“เย้ ๆ” เสียงปรบมือดังขึ้นลั่นห้อง ขอบคุณจริง ๆ ในที่สุดฉันก็ทำได้! จนฉันเดินกอดช่อดอกไม้ แล้วเดินยิ้มไปขึ้นเวที
ว้าว... พิธีกรขาวจัง
พิธีกร: นี่คือ... โสดเหรอครับ?
ไออุ่นหันควับมองพิธีกรทันที เมื่อเขาถามออกไมค์ไปแบบนั้น จนมีคนส่งไมค์ให้ฉันตอบ
ฉัน: เอ่อ... ก็
จะเล่นแบบนี้ดีไหมกู แต่... ท
