ปลายฟ้า | คำนั้น… ของแม่บีม

1673 คำ

เขาขมวดคิ้วชนกัน... แล้วมองฉันสลับกับนาฬิกาบนหัวเตียง “พรุ่งนี้เคสเช้า... ต้องกลับ” ฉันทำหน้ามุ่ย โผเข้าไปกอดเขา ก่อนที่จะเอาแก้มป่อง ๆ ถูเบา ๆ ที่แผงอกขาวตรงหน้า “งื้อ... ไม่อยากให้ไปไหนเลย” “อ้วน...” “ทำไม เค้างอแงไปเหรอ” “อ้อนเก่งไป… กินยา และอย่าลืมยาคุม” เขายื่นน้ำเปล่าให้ฉันอีกรอบ จนฉันยอมถอนกอดออกมา แล้วหยิบน้ำกับยาที่เขาให้..กินทีละเม็ด ทีละเม็ด “นอนเลยไหม...” “ให้นอนเร็วจัง อยากกลับแล้วเหรอ?” เขาไม่ตอบ แต่พยุงฉันกลับไปที่เตียง ก่อนที่จะเอนตัวลงมาพร้อม ๆ กัน แล้วสวมกอดจากด้านหลังแน่น “ต้องกลับ ไม่ได้เอาหนังสือมาด้วย” เสียงนุ่ม ๆ ของเขา กระซิบฉันจากข้างหลัง จนแก้มฉันสองข้างเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา ก่อนที่ลมหายใจอุ่น ๆ ที่รดลงช้า ๆ นั้นจะไล่ลงมาตามต้นคอ ทำอะไรก็มีเสน่ห์ไปหมด... ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้นะ… ฉันรู้สึกอยากมีอะไรกับเขาตลอดเวลาเลย “ติดอ่านหนังสือเหรอ?” “อืม” โอ้ย... เซ็ก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม