ฉันจะไม่ไหวแล้ว... กับอนุภาคความหล่อเขา ฉันหลงไปหมด หลงผิวขาว ๆ หลงจมูกโด่ง ๆ หลงสายตานิ่ง ๆ ของเขา มันเป็นสายตาที่นิ่ง แต่มีอะไรแฝงอยู่... ซึ่งยิ่งมองยิ่งน่าค้นหา ฉันไม่อยากให้เขา ลุกไปจากตัวเลย
“งั้นเอาออกก่อนนะ” ฉันรีบกอดเอวเขาไว้ทันที เมื่อเอวหนา ๆ นั้น กำลังขยับออกช้า ๆ
ไม่ได้! ฉันจะไม่ยอมให้เขาไปไหนทั้งนั้น
“ไม่เอา ไม่อยากอุ่น ๆ เหรอ... ไม่เอาออกไปนะ”
“อ้วน...”
“งื้อ ไม่เอา... อีกรอบนะ”
“ขอพักหนึ่งชั่วโมง เราต้องทำอย่างอื่นกันบ้าง” ทำอะไรล่ะ ฉันไม่เห็นมีอะไรน่าทำเลย นอกจาก ทำเขา
ดูสิ ผิวเขาเนียนมาก ตอนแม่เขาท้อง แม่เขากินอะไรเข้าไป ทำไมลูกชาย ถึงผิวขาวใสได้ขนาดนี้ งานดีทุกอย่างเลย
ฉันทนไม่ไหว เริ่มเขี่ยจุกนมสีชมพูเขาช้า ๆ ก่อนจะลูบไล้ไปตามแผงอกขาว ๆ ตรงหน้า จนเจ้าของร่างใหญ่ที่ทับอยู่ เขามองตามลงมา และเจอสายตาออดอ้อนฉันเข้าไป
“พลีส”
“นอกจากผ่าตัด ฉันต้องเก็บแรงไว้กินเธอสินะ
