บทที่15
มีหลายอย่างที่มู่หานจงไม่ได้บอกกับสตรีที่เขาจะต้องแต่งงานด้วย
“หัวหน้าเลยเขาลูกนี้ไปก็จะถึงเมืองที่เราจะแวะพักได้แล้ว” ลูกค้าครั้งนี้มาจากไหนไม่มีใครรู้ ไม่ได้ขนสินค้าแต่ให้พาคนมาที่เมืองซึ่งค่อนข้างอันตราย แน่นอนว่ามู่หานจงไม่ได้บอกกับหมิงอิงคู่หมั้นหมายที่กำลังจะแต่งงานกันในเร็ววันนี้
“อิงเออร์” มือแกร่งลูบที่ผ้าเช็ดหน้าในอกเบา ๆ อีกฝ่ายคงไม่รู้ว่านางนั้นต้องตาเขาตั้งแต่แรกเห็นแล้ว งดงามในแบบฉบับของคุณหนูในเมืองหลวง แต่กลับดูเข้มแข็งแปลกตา และท่าทางที่แอบดื้อรั้นอยู่ในทีนั้นมันเผยออกมาจากแววตาของเจ้าตัวจนหมด ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากกลับไปหา
“หัวหน้าเดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าท่านรู้ตัวหรือไม่ อยู่ ๆ ก็นั่งเหม่อเหมือนกับพี่เขยของท่านยามคิดถึงพี่สาวท่านไม่มีผิด”
พอลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยแซวออกมา คนที่เหลือก็พูดเย้าตาม
“ข้าคิดถึงคู่หมั้นแล้วผิดหรืออย่างไร คอยดูข้าจะทำเวลา ข้ากลับครั้งนี้ใครช้าข้า
