กากีป้ายแดง

บทที่ ๓ เป็นเมียมันยาก(๒)

บทที่ ๓ เป็นเมียมันยาก

คนเปิดประตูเข้าห้องนอนตัวเองแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงส่งสัญญาณให้คนด้านในรับรู้จึงต้องตกใจร้องอุทานเสียเองที่เห็นคนในห้องยืนเปลือยกายอยู่หน้ากระจก แต่แทนที่เขาจะอายหรือตกใจที่หล่อนเข้ามาเห็น กลับดุใส่ทันที

“ตกใจอะไร เมื่อคืนก็ลอกคราบฉันแล้วนี่นาเผลอๆ ลักหลับไปแล้วมั้ง”

“บ้าสิ ใครจะทำแบบนั้น” หล่อนสวนทันที แล้วรีบปิดประตูห้องที่คนแก้ผ้าไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านอายใดๆซ้ำยังหมุนมายืนจ้องหน้าหล่อนตรงๆ

“ทำอะไรอยู่ทำไมช้านัก”

“คุณรดาถามถึงเรื่องของขวัญจากพี่พงศ์ คุณก็ได้ยินนี่คะ”

“แล้วไง แค่ตอบไปว่าอะไรก็จบ แต่นี่เราอยากอวดมากกว่ามั้งถึงได้นั่งนาน”

“ไม่ถึงห้านาทีนี่เรียกว่านานหรือคะ”

“ถ้าฉันต้องรอนาทีเดียวก็ถือว่านานมาก ตามมา” แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำ

“ก็คุณจะอาบน้ำไม่ใช่หรือคะ แล้วให้ฉันตามเข้าไปทำไม” คำถามสงสัยของเพียงออได้รับประกาศิตสั้นๆ กลับมา

“เร็วๆ สิ”

ชิ คนบ้าเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ เพียงออบ่นในใจแต่รีบเดินตามเข้าไปในห้องน้ำโดยดี แต่ยังไม่วายถูกดุ

“เอ้า ทำไมไม่ถอดเสื้อผ้า”

“!!!” หล่อนถึงกับขนาดต้องเลิกคิ้วกับคำที่ได้ยิน

“ไม่กลัวเสื้อผ้าเปียกก็เข้ามา ถูหลังให้หน่อย” พีรวัสก้าวลงไปนั่งรอในอ่างอาบน้ำ เพียงออลอบถอนหายใจกับแค่ให้ถูหลังไม่ต้องแก้ผ้าก็ได้ แต่ถ้าจะทำอย่างอื่นที่หล่อนเฝ้ารอค่อยอยากแก้หน่อย

คิดอะไรเพียงออ หน้าไม่อาย หล่อนแอบตำหนิตนเองยามเดินเข้าไปหยิบใยบวบสำหรับขัดผิวถูแผ่นหลังให้เขา เบา แรง ตามคำบัญชา แต่มิวายถูกค่อนแคะอีกจนได้

“นี่เธอไม่เขินไม่อายบ้างเลยหรือที่จับต้องเนื้อตัวฉัน หรือว่าชิน ถามจริงผ่านมากี่คนแล้ว”

ใยบวบในมือถูกขว้างลงไปตรงหน้า พีรวัสเหลียวมามองแล้วเอ็ดทันที

“จะบ้าหรือ”

“ถูเองเลย ฉันไม่ทำให้คุณแล้ว ไว้ไปทำให้ผู้ชายคนอื่นดีกว่า นิสัยดีสุภาพแล้วให้เกียรติฉัน” รีบลุกขึ้นยืนแต่พีรวัสหันไปคว้าข้อมือไว้

“อย่างเธอมีเกียรติด้วยหรือยายหมาเน่า” เขากระตุกเพียงนิดเดียวร่างแบบบางของเพียงออก็เซตกลงมาในอ่าง มือหล่อนค้ำบนท่อนเนื้อที่ขึ้งแข็งจนอดมองสบตาเขาไม่ได้ ก่อนจะรีบขยับหวังขึ้นจากอ่าง แต่พีรวัสกอดเอวไว้แน่นรับรู้ถึงแก่นกายที่ดุนอยู่ตรงหลังสะโพกจนกายสาวหวั่นไหว ดีที่เขาไม่ขยับตัวใดๆ แค่กอดเอวแล้วซบหน้าลงบนไหล่นิ่งๆ

หล่อนคิดว่าเขากำลังห้ามใจ ต้องสะกดอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านจนแสดงออกทางสัญลักษณ์เพศชายของเขาเอง

“เราแต่งงานกันแล้วนะเพี้ยง” เสียงกระเส่าเคล้าเสียงลมหายใจรดรินตรงซอกคอ ผิวสาวที่ถูกลมหายใจร้อนเป่ารดขนลุกชันกระสันเสียวขึ้นมาทันที เพียงออรอฟังว่าเขาจะพูดหรือทำอะไรส่วนตัวหล่อนนั้นพร้อมเสมอ ยอมรับอย่างไม่อายเลยว่าหล่อนเองก็รอคอยเขาเช่นกัน

ริมฝีปากร้อนผ่าวกดลงตรงลำคอตำแหน่งที่ลมหายใจรินรดเมื่อครู่ จูบหนักๆ บดคลึงวนเวียนทำให้ขนอ่อนชูชันไปทั่วตัว เพียงออหลับตาพริ้มอย่างยอมรับหากริมฝีปากร้อนจะเลื่อนมาทาบกลีบปากที่เอียงไปหาอย่างเต็มใจ

ทว่าทุกอย่างเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากความฝัน เขาผลักหล่อนออกห่าง คว้าฝักบัวแล้วเปิดน้ำแรงๆ รดทั้งตัวของทั้งคู่

“โอ๊ย! จะบ้าหรือคุณพี ฉันเปียกหมด”

“เธอเปียกตั้งแต่ตกลงมาแล้วนี่ นี่คงคิดสิว่าฉันจะเอาทำเมียสินะ รอไปเถอะ คนอย่างพีรวัสไม่กินเดนคนอื่นแน่นอน โดยเฉพาะจากพี่ชายตัวเอง”

“พูดอะไรของคุณ คิดเองเออเองดูถูกคนอื่นไปหมด คนผี” หล่อนพูดใส่หน้าแล้วรีบลุกขึ้นยืนก้าวออกมาจากอ่างอาบน้ำ ส่วนคนถูกย้อนกลับนั่งหัวเราะเฉยไม่มีท่าทีโกรธเคืองแต่อย่างใด ทำให้เพียงออหมั่นไส้มากขึ้นจึงหันไปค้อนใส่อีกครั้ง

“คอหักแล้วจะหาว่าไม่เตือน” เขาว่าพลางหัวเราะ แต่พอเพียงออจะก้าวออกนอกห้องน้ำ กลับร้องสั่ง

“ต้มมาม่าให้ห่อสิ เอาเส้นล้วนๆ ไม่ต้องใส่หมูใส่ผัก”

“ค่ะ เจ้านาย” เพียงออหันมาตอบรับน้ำเสียงประชดประชัน เป็นใครจะไม่เคือง เขาด่าหล่อนอยู่หยกๆ แล้วมาสั่งให้ต้มมาม่าให้อีก ถ้าเป็นคนอื่นนอกจากอดกินแล้วต้องโดนสักสองฝ่ามือ

แต่นี่คือพีรวัส พี่ชายคนเก่งที่เคยช่วยชีวิตน้องโอมเพี้ยงไว้ตอนเด็กๆ จนหล่อนยกให้เขาเป็นเจ้าของชีวิต เขาจะโขกสับค่อนแคะอย่างไรก็ไม่ถือโทษโกรธเคือง แม้ยอมรับว่าแอบน้อยเนื้อต่ำใจอยู่บ้างที่พีรวัสทำท่ารังเกียจอย่างออกนอกหน้า แม้จะยอมแต่งงานด้วยแต่เพื่อผลประโยชน์ของเขาเองทั้งสิ้น

เพียงออออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชุ่มใส่ตะกร้าแล้วสวมเสื้อคลุมเตรียมอาบน้ำก่อนจะลงไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตามคำสั่งคนที่ยังแช่น้ำสบายอารมณ์ถ้าหูไม่ฝาดเพียงออว่าตนเองได้ยินเขาผิวปากอารมณ์ดี