“ไม่ ไม่มีทาง ไม่ฟังหรอก” นลินทำหน้ารั้นพลางเอามือปิดหูส่ายหัวไปมา
“ฉันจะบอกเธอเดี๋ยวนี้แหละ”
“ไม่ ! ฉันไม่ฟัง” นลินยังคงเอามือปิดหู พลางลุกขึ้นหนีจากโซฟา เธอหันหลังให้คิมหันต์แล้วเข้าไปในครัว พยายามจะไม่สนใจว่าเขาจะพูดอะไรออกมา ทั้งตื่นเต้นและคาดหวัง แต่ก็กลัวสิ่งที่เขาจะพูดด้วย
ถ้าเกิดตอนนี้ความรู้สึกของเธอและเขาตรงกัน แล้วคบกันขึ้นมาจริง ๆ แล้วถ้าหากว่าอนาคตมันเปลี่ยนไปล่ะ... ความสัมพันธ์ดี ๆ ที่เป็นอยู่ตอนนี้จะไม่มีทางสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้เลยนะ อาจจะกลับมามองหน้ากันไม่ติดด้วยซ้ำ เธอไม่อยากให้คิมหันต์หายไปจากชีวิต เธอคงขาดเขาไปไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาเป็นเหมือนทุกอย่างสำหรับเธอไปแล้ว
ทว่าในอีกเสี้ยวความคิดหนึ่งนั้นนลินก็คิดว่าถ้าใจตรงกันแล้วก็ควรจะคบหาดูใจกันให้ถูกต้องไปเลย เพราะอนาคต หากเธอบอกให้คิมหันต์รอ เธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะรอเธอไปอีกนานแค่ไหน แล้วถ้าวันใดวันหนึ่งเขาไปชอบ
