บทที่ 20 เกมก็คือเกม

1439 คำ

"เรื่องกินนี่พวกมึงไวกันเลยนะ" เสียงหวานดังมาแต่ไกล ทำให้บรรดาหนุ่มทั้งสี่ที่นั่งที่โต๊ะเพื่อจะรับประทานอาหารหันไปมองพร้อมกัน ก่อนที่คนพูดอย่างซีลีนจะนั่งลงข้าง ๆ โจเซฟ มิวสิคจึงชะงักเล็ก ๆ เพราะคิดว่าจะนั่งตรงนั้นเหมือนกัน แต่ก็ต้องวนมานั่งข้าง ๆ โอโซนที่เพิ่งจะหย่อนตัวนั่งลงข้างกัปตันและสายลม ตรงข้ามเธอจึงเป็นโจเซฟซีลีนเปเปอร์และซินดี้ที่นั่งด้วยกันและถือข้าวที่ตักมากันคนละจาน "มึงช้าเอง" สายลมตอบกลับเพื่อนสาวคนเดียวในกลุ่ม ไม่ได้เอะใจกับการนั่งที่ดูแปลก ๆ ไป แต่ไม่ใช่กับโอโซนซินดี้และมิวสิคที่กำลังมองหน้ากันเพราะรู้สึกเหมือนกันว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นและมีการยืนยันผ่านสายตาว่าเรื่องนี้ทุกคนเห็นตรงกัน "รีบกินข้าวเถอะ เดี๋ยวต้องเริ่มงานแล้ว" โจเซฟตอบเสียงเรียบ ปรายมองหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม แต่เธอกลับไม่ได้สบตาเขาและเหมือนจะพยายามหลบตาเขาด้วย "แล้วนี่พวกมึงจะไหวเหรอวะ ที่ไปรวมกับกลุ่มคนที่ถู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม