บทที่ 15 (เหมือนจะ)สำนึก

1568 คำ

"เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ แล้วพี่กัปตันออกไปกับใครเหรอ?" ซินดี้หย่อนตัวลงข้างเปเปอร์แล้วมองตามรุ่นพี่สองคนที่เดินออกไป บรรยากาศบนโต๊ะดูเงียบแปลก ๆ ผิดแปลกจากทุกครั้งที่มา เพราะกลุ่มที่ดูเฮฮาตลอดเวลาโดยมีเปเปอร์เป็นหัวโจกสร้างสีสัน ทว่าวันนี้เปเปอร์เองก็กลับดูเงียบและหน้าเคร่งเครียดไปเสียอย่างนั้น "ไม่มีอะไรหรอก นั่งเถอะ" เปเปอร์ยกยิ้มบาง ๆ แล้วขยับที่ทางให้สาว ๆ นั่งสบาย ๆ "กินอะไรมาหรือยัง?" คำถามของโจเซฟทำให้มิวสิคส่ายหัว แม้จะยังคาใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอยากจะถามมาก เพราะถ้าพวกเขาอยากเล่า เดี๋ยวก็คงเปิดปากขึ้นมาเอง "จะกินอะไรพี่จะไปซื้อมาให้" "มิวกินอะไรก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ" "โอโซนล่ะ" ชายหนุ่มถามอีกคนต่อ "เอาเหมือนมิวก็ได้ค่ะ" เมื่อได้คำตอบจึงลุกออกไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรอีกเลย "เซฟกูไปด้วย" สายลมและเปเปอร์ที่ยังเหลืออยู่จึงรีบเดินตามออกไปด้วย ปล่อยให้สาว ๆ ที่เพิ่งมานั่ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม