"มานู้นแล้วไง…" ทันทีที่มาถึงโต๊ะหินอ่อนหน้าคณะยายซินดี้กับโอโซนก็มองมาไม่กระพริบ ราวกับเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นทั้งที่ฉันยังไม่ได้เล่าอะไรให้พวกมันฟังเลยตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น
"มองอะไร?" ฉันเลิกคิ้วมองพวกมันกลับ ยังงุนงงว่าพวกมันกำลังสงสัยอะไรในตัวฉัน
"เมื่อวานทำไมมึงไม่มาเรียน โทรไปก็ไม่รับ"
"กูปวดหัวนิดหน่อย" เอาจริง ๆ ก็ไม่ค่อยอยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเท่าไหร่ เพราะไม่อยากให้พวกมันเป็นห่วง อีกอย่างฉันก็เริ่มดีขึ้นแล้ว จึงไม่อยากรื้อฟื้นมันขึ้นมาให้ตัวเองรู้สึกกลัวอีก
"แล้วเมื่อวานซืนมึงไปทำอะไรมา เมื่อวานไอ้พี่กันย์มาถามหามึงจากพวกกูด้วย"
"พี่มันว่าไงอะ?"
"รอฟังเองแล้วกัน มานู้นพอดี" ฉันมองตามยายโอโซนที่พูดจบก็เห็นพี่กันย์เดินมาแต่ไกล นาน ๆ ทีจะเห็นพี่รหัสมาเรียนกับเขาด้วย นอกจากวันเปิดภาคเรียนวันแรกแล้วก็คงจะเป็นวันนี้แหละที่ฉันเห็นมันในชุดนักศึกษา
"ไอ้มิวมึงไม่เป็นไรใช่
