[10]
สิ้นซาก
คฤหาสน์ซัลลิแวนไม่ต่างจากคฤหาสน์มาติเนซ หลังคาทุกตารางนิ้วยังถูกคลี่คลุมด้วยปุยหิมะ ฮอ. ลงจอดที่ดาดฟ้า พาขวัญก้าวลงไปด้วยใจที่หวั่นๆ เธออาจกล้าได้กล้าเสียในบางเรื่อง แต่ในเรื่องที่จำต้องเดินเข้าสู่ดงมาเฟียที่ไม่คุ้นชินอย่างพวกซัลลิแวน ก็ทำให้เธออดประหม่าไม่ได้ วาดิมไม่ได้รักใคร่เธอจนสามารถตายแทนกัน พวกเธอเป็นพันธมิตรที่มีผลประโยชน์ต่อกันก็เท่านั้น
“มาทางนี้สิคลาร่า” วาดิมพยักพเยิดไปทางห้องของเขาที่อยู่บนชั้นสอง แต่เจ้าตัวไม่ยอมตามมา
“ฉันจะไปกับพี่”
พาขวัญตัดสินใจในนาทีสุดท้าย เธออาจเลวที่ร่วมมือกับวาดิม แต่สาบานให้ตายว่าเธอไม่ได้บอกให้เขายิง ฮอ. จนตก เธอไว้ใจใครไม่ได้เลยจริงๆ แต่เชื่ออยู่อย่าง ถ้าถึงตอนหน้าสิ่วหน้าขวาน พี่สาวคนซื่อคนเซ่อของเธอ ต้องช่วยเธอแน่ๆ ช่วยอย่างไม่มีข้อแม้ด้วย นี่แหละจุดอ่อนของณัชรินทร์
“ไม่ๆๆ เธอต้องทำแผลก่อน” เขาแย้ง
“พี่ฉันก็เหมือนกัน” เธอเถ
