บทนำ
273 คำ
มาเฟียหนุ่มมองเรือนร่างที่ถูกหุ้มห่อด้วยเนื้อผ้านุ่มนิ่ม ตัวเสื้อรัดรึงพุ่มทรวงหล่อนจนเห็นเป็นรูปทรงชัดเจน เขาเลื่อนมือที่ไล้อยู่ปลายคางลงมาตามแนวลำคอ ลากมันลงหาเนินอกที่ยังถูกปกคลุมด้วยเดรสตัวสวย
“ฉันไม่เคยยุ่งกับชุดของผู้หญิงคนไหน ตราบใดที่เจ้าหล่อนต้องถอดมันทิ้งบนเตียง แต่ว่า...บอกตามตรง ไม่ชอบนะ ชุดนี้ของเธอ”
“มันไม่ได้โป๊สักนิด ดูสิ...ปิดตั้งแต่คอยันเข่า” เธอเถียงด้วยความจริง อยากหลับสักงีบเพราะเริ่มปวดหัวตุบๆ
“ก็ดูอยู่นี่ไง และก็เห็นว่ามัน...รัดรูปเกินไป มองแล้วรู้สึก...กระหาย...ยังไงชอบกล”
ณัชรินทร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก สถานการณ์ชักไม่ปลอดภัยแล้ว
“กระหายน้ำเหรอ หิวน้ำหรือเลฟ”
“เปล่า...หิวเธอ”
“ไม่...อย่านะเลฟ ฉัน...อาการไม่ค่อยดี ฉันเพลีย” เธอสารภาพ เนื้อตัวสั่นสะท้านอย่างยิ่งเกรงด้วยยังรู้สึกถึงกลิ่นซิก้าฉุนๆ แต่เลฟไม่สนคำห้ามปราม เขาเลื่อนมือขึ้นมาที่ลำคอของเธอ กำมันไว้หลวมๆ แล้วรั้งเข้าหาตัว ใบหน้าเธอเลยถลาไปหาเขา พาริมฝีปากที่กำลังเผยออ้าไปยั่วยวนเขาโดยไม่รู้ตัว
“ดีแล้ว เพลียมากๆ จะได้ไม่มีแรงดิ้น”
“ไหนว่าจะให้เวลา ฉันขอเวลา เลฟ...ได้โปรด”
เลฟแตะต้องแต่ริมฝีปากที่กำลังขยับขึ้นลงของณัชรินทร์ ปากนุ่มๆ สีกลีบกุหลาบนั้นทำให้เขาอดทนได้ยากนัก
“เปลี่ยนใจแล้ว”
“หือ?”
“ฉันอยากมีเซ็กซ์กับเธอ ตอนนี้”
- ผู้เขียน
