ใครคนหนึ่ง คนนั้นนั่งอยู่บนหลังควาย อย่างสุขารมย์ พร้อมผิวปากหวืออย่างชอบใจ ฮัมเพลงไปด้วย
หญิงสาวเงยใบหน้าขึ้นมองพร้อมด้วยอดกลั้นยิ้มไม่ได้ เธอรู้จักเขาเป็นอย่างดี จนเธอคิดว่าชายหนุ่มคนนี้บางทีเป็นเหมือนคนแปลกหน้าของเธอ แต่บางทีกลับไม่ใช่ เพียงแค่นั้นละ รอยยิ้มของเธอยังไม่สะดุดเพราะมันค้าง ตั้งแต่เห็นคนที่สวมเสื้อเชิ้ตแดงแจ๋ ลายตาหมากรุก นั่งเอ้เต้สบายอยู่บนหลังควาย ที่ยังคงเล็มหญ้าเพลินๆ โดยที่ไม่มีท่าทีดุร้าย
แปลกจริงหนอ เจ้าควายตัวนี้คุ้นเคยต่อเขายิ่งนัก ทั้งไม่ทำอันตรายดูเหมือนเขาจะบังคับมันได้ด้วยซ้ำ นึกไปแล้วก็อมยิ้ม ความจริงธาริดานึกอยากขึ้นไปนั่งบนหลังควายนั้นบ้าง แต่เธอกลัว กลัวความสูง เพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำอะไรเพี้ยนๆแผลงๆอย่างนี้
“นายสิทธิ์”
เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงห้วนแต่รื่นเริงในสีหน้า และเขาตอบรับด้วยรอยยิ้ม ยิ้มแบบแยกเขี้ยวยิงฟัน แสนกวนเธอนัก
“ไม่ต้องมาล้อฉัน
