"นายสิทธิ์ ฉันไปด้วย" หล่อนตอบเขาเบาๆพอได้ยิน หลังจากที่ฝนตกหยุดใหม่ คิดว่า ข้างเคียงบรรดาญาติและนางสาทินคงหลับสนิทแล้ว เพราะหล่อนรู้ดีว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่จนจะครบเดือนแล้ว นางสาทินเป็นคนหลับง่ายเข้านอนเร็ว
หล่อนจึงเห็นว่าปลอดคน
"ลงมาสิ" ประกอบกับเสียงของเขานั้นเร่งเร้าเรียก หล่อนจึงยิ้มตัดสินใจทันที
"รอประเดี๋ยวฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"
เพราะหล่อนรู้ดีว่า ออกไปข้างนอกยิ่งฝนตกใหม่บนพื้นดินคงเฉอะแฉะเจิ่งนองไปด้วยน้ำฝน และการป้องกันตัวในยามกลางคืนของหล่อนที่มีสัตว์เลื้อยคลานมีพิษอยู่ทั่วไปด้วยการสวมเสื้อผ้าให้มิดชิดสวมรองเท้าบู๊ตแบบที่ใส่ไปเลี้ยงควายห้าร้อยกว่าตัวของนางสาทิน
หล่อนรู้ดีว่าเก็บไว้ที่ไหน ในบ้านเงียบจริงๆ ทุกคนหลับไปกันหมดแล้ว มีแต่แสงไฟหน้าระเบียงด้านนอกที่มักเปิดทิ้งไว้ทั้งคืน นั่นเพราะช่วยสาดสว่างไปถึงบรรดาสัตว์ใหญ่สี่ขา ที่อยู่เป็นกลุ่มฝูงของพวกมันด้วยและเป็นการกันพ
