บทที่ 15
เขาต้องการผู้หญิงคนนี้แบบมาราธอน เวลาแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงมันพอที่ไหนกันล่ะ กว่าเขาจะอิ่มเอมกับการสำรวจร่างงดงามที่เขาเห็นเกือบครบทุกส่วนมันก็น่าจะเกือบหนึ่งชั่วโมง แล้วยังเวลาที่เขาจะใช้ฝากฝังลงไปในความคับแน่นฉ่ำแฉะร้อนผ่าวนั่นอีก ทั้งคืน... แน่นอนอยู่แล้ว กัญญิกาต้องบำเรอสวาทให้เขาทั้งคืน...
ให้ตายเถอะ... เขาอยากจะขยี้หล่อนให้หายอยากเสียตรงนี้นัก... หากไม่มีประชุมใหญ่ในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า คาร์โลสกัดฟันแน่นค่อยๆ ดึงนิ้วออกจากซอกสาวช้าๆ ด้วยเสียดาย และผละถอยหลังออกมาสามก้าว ขณะที่นัยน์ตาคมกริบที่ยังอัดแน่นไปด้วยความหิวกระหายยังจับจ้องไปที่ร่างงามที่นอนระทวยอยู่บนโต๊ะทำงานใหญ่
โอ้... พระเจ้า นี่มันนางฟ้าชัดๆ
คาร์โลสห่อปากคำรามเสียงพร่า อยากจะกระโจนเข้าใส่กัญญิกานัก ก็ดูเจ้าหล่อนสิ ยังนอนหลับตาพริ้มไหวสะโพกไปมาอย่างเชิญชวน อกสาวที่ถูกเขางับจนชื้นฉ่ำชูช่อแข็งชัน ขณะที่ช่วงล่า
