1 ชม. ครึ่งผ่านไปไวเหมือนโกหก
“เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าสีนี้เหมาะกับเกี๊ยว”
“จริงด้วยค่ะ” ฉันมองตัวเองในกระจกหลังจากทำสีผมน้ำตาลอมส้มก็พบว่ามันเข้ากับหน้าฉันมากเลยทุกคน เข้าแบบไม่น่าเชื่อเลยว่าคนตรงหน้าจะคือเกี๊ยวคนนี้ คือใบหน้าของฉันจากที่หม่นหมองตอนนี้สว่างสดใสเหมือนเป็นคนใหม่เลย
“พี่ทำเล็บเสร็จพอดี เกี๊ยวไปไหนต่อหรือเปล่า?”
“อาจจะกลับบ้านค่ะ”
“งั้นไปร้านสักเฮียไนท์กับพี่ แล้วเดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงเหล้า” พูดถึงเหล้าปุ๊บน้ำลายของฉันก็เต็มปากเลยดิ
“ไปค่ะ”
“เยี่ยมมาก”
พี่แป้งร่ำเหมือนแม่พระมาโปรดฉันที่กำลังเศร้าจากการถูกเทเลย ไหนจะพามาย้อมผมสีใหม่ตอนแรกเธอจะให้ฉันทำเล็บด้วยแต่ขอเบรกไว้ก่อนเพราะเด็กถาปัตย์ต้องทำโมเดล ฉันไม่อยากให้เล็บตัวเองยาวหรือทำสีเพราะต้องตัดเล็บเสมอจะได้ถนัดในการทำโมเดลหรือเขียนแบบ พี่แป้งร่ำจับมือฉันพาเดินออกจากห้างสรรพสินค้าและขับรถ BMW สีขาวสปอร์ตแบบเปิดปิดหลังคาได้เพื่อรับลมเย็นๆ บนท้องถนนที่รถสัญจรค่อนข้างน้อย
“พี่แป้งมาสักเพิ่มเหรอคะ?”
“นิดนึง” ใบหน้าสวยหันมาฉีกยิ้มให้ขณะจอดรถที่หน้าร้านสัก ฉันเอาของไว้บนรถพี่แป้งร่ำและเดินตามร่างบางเข้าไปในร้านเห็นไนท์กำลังยืนคุยกับลูกค้าสาวคนหนึ่งด้วยสีหน้ากรุ่มกริ่ม พอเขาเบนสายตามองมาที่เราสองคน หากแต่ว่าไนท์กลับเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นฉันที่ยกมือจับเส้นผมของตัวเอง
“ไว้โอกาสหน้ามาใช้บริการที่ร้านผมอีกนะครับ”
“ได้เลยค่ะ คุณเจ้าของร้านสุดหล่อ” ไนท์ลูกค้าสาวที่เดินออกจากร้านไปพลางเดินมาหยุดตรงหน้าเราสองคน
“เฮียไนท์คะ สองไม่อยู่เหรอคะ?”
“วันนี้มันขอหยุดพาเมียไปบ้านพบครอบครัวน่ะ”
“อ๋อ”
“แล้วแป้งมาที่นี่ จะให้เฮียสักให้ใช่ไหม” พี่แป้งร่ำพยักหน้ารับพลางเดินนวยนาดเข้าไปรอในห้องสัก “ย้อมผมสีที่ฉันบอกจริงๆ ด้วยสินะ”
“ใครบอกว่าฉันทำตามนาย พี่แป้งเลือกให้ต่างหาก”
“เหรอ”
“เออน่ะสิ ใครจะไปทำแบบนั้นกัน” ฉันตวาดใส่ไนท์พลางทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา เห็นหน้าหมอนี่แล้วหงุดหงิดชะมัดชอบคิดเข้าข้างตัวเองตลอดเลยนะว่าฉันย้อมผมเพราะคำแนะนำของเขา เหอะ หลงตัวเองเก่งมาก
“แล้วไงเดตรอบนี้?” คำถามของไนท์ทำให้ฉันนิ่งไปทันที “อย่าบอกนะว่า...”
“อือ”
“ถามจริง” อย่าว่าแต่ไนท์เลย ฉันเองก็เริ่มจะคิดมากกับคำทำนายแล้วดิ เริ่มแยกไม่ออกระหว่างความจริงกับเรื่องหลอกลวง ยิ่งนานวันเข้าก็ยิ่งเด่นชัดมากขึ้น “ปากหมาใส่หมอนั่นหรือไง”
“จะบ้าเหรอ ฉันจริงจังนะจะทำแบบนั้นทำไม”
“แล้วทำไม?”
“ก็เพราะ...” เกือบจะหลุดปากเรื่องคำทำนายให้ไนท์ที่ยืนกอดอกฟัง พลางเลิกคิ้วขึ้นเมื่อฉันกลืนคำพูดนั้นลงคอไปทั้งหมด หมอนี่มองเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระไม่ต่างจากฉัน ขืนพูดไปมีหวังหมอนี่หัวเราะเยาะฉันแน่ “ช่างแม่งมัน วันนี้ฉันจะไปเมาให้ปลิ้นเลย”
“ไม่ลองออกเดตกับฉันบ้างล่ะ”
“ไม่มีทาง”
“อยากให้ฉันหายไปบ้างไม่ใช่ไง ลองไหม?” เออ แต่ก็แอบน่าสนแหะ เพราะถ้าหากคำทำนายมันเกิดขึ้นจริงก็แสดงว่าชีวิตฉันคือหารักดีๆ ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
“เดตกับนายมีแต่เรื่องใต้สะดือ ฉันไม่เอาหรอก”
“รู้ได้ไง”
“หนังหน้านายมันขึ้นแต่คำว่า Sex เต็มหน้าขนาดนั้นอะ” เดตของไนท์ก็คือเรื่องอย่างว่ามากกว่าพาไปกินข้าว ดูหนังเสียมากกว่า ดูก็รู้เพราะงั้นฉันขอบาย
“รู้มากชะมัด”
“ใครบ้างมองไม่ออก” มีแต่คนโง่เท่านั้นล่ะที่อยากจะนอนกับหมอนี่ ยกเว้นฉันคนนี้ที่ไม่มีวันเสียตัวให้กับผู้ชายอย่างเขาแน่นอน ฉันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ที่สุดเพราะงั้นเลิกฝันไปได้เลยว่าฉันจะออกเดตกับเขา “ไม่ต้องสนใจเรื่องของฉันหรอก สนใจเรื่องของตัวเองเหอะ”
“เรื่องของฉันทำไม?”
“ระวังจะติดโรคเพราะมั่วไปทั่ว”
“ฉันป้องกัน ไม่ได้เอาสดแตกในนี่หวา”
“เหอะ”
“คนมันหล่อช่วยไม่ได้ ฉันบริหารเสน่ห์ของตัวเองมันผิดตรงไหน” กล้ามากนะที่พูดว่าบริหารเสน่ห์น่ะ “อย่างน้อยก็ไม่มีสาวคนไหนทิ้งฉันไป เหมือนกับเธอ”
จี้ใจดำชะมัด! ฉันมองค้อนไนท์ก่อนจะสะบัดหน้าหนีเขาที่หัวเราะชอบใจ ไอ้บ้านี่มันชอบกวนประสาทฉันเสียจริง พอเห็นว่าไนท์เดินเข้าห้องสักเพื่อไปสักให้พี่แป้งร่ำ ฉันก็เอนศีรษะพิงกับพนักโซฟาจู่ๆ ก็ดันไปนึกถึงใบหน้าของหนุ่มหล่อมาดนักธุรกิจที่ให้ผ้าเช็ดหน้าฉันมา ไม่ได้เชิงแบบเห็นหน้าปุ๊บแล้วชอบนะ แค่เขาหล่อดูสุภาพดีแล้วก็... ไอ้เจอกันโดยบังเอิญอะ มันเลยทำให้ฉันคิดไปถึงขั้นที่ว่าเขาอาจจะเป็นคนในคำทำนายของยัยป้าหมอดูหรือเปล่า?
ถ้าเขาเป็นไอ้คนรักอดีตชาติของฉันจริงๆ ฉันจะอัดไข่เขาให้กระจุยเลยคอยดู แม่งมาสาปแช่งฉันทำไมวะ! เกลียดความรักชะมัดเลยแหะ จะไม่อยากมีก็ไม่ได้ปะ อยากลองฝืนโชคชะตาของตัวเองให้ได้ อยากเอาชนะยัยป้าหมอดูที่ทำนายฉันได้อย่างน่าโมโห มันไม่มีจริงหรอก... คอยดูดิฉันจะต้องคบกับใครสักคนเพื่อให้ดวงเฮงซวยเรื่องผู้ชายหายไปให้ได้
*--------------------------------------------------*