เล่นกับไนท์ :: INTRO [100%]
1073 คำ
ทว่ามันกลับ...
เฮือก!
เปลือกตาของฉันเปิดขึ้นท่ามกลางใบหน้าที่มีเหงื่อผุดเต็มกรอบหน้าเรียว ทั้งที่ในห้องเปิดแอร์จนเย็นเฉียบราวกับอยู่ขั้วโลก ฉันยกมือลูบไล้ใบหน้าตัวเองขณะควานมือหยิบมือถือสุดหรูราคาแพงสีดำมาดูเวลา 06.45 น.
“ฝันเรื่องนี้ได้ไงวะเกี๊ยว”
มันผ่านมาเป็นเวลาห้าปีแล้วด้วยซ้ำ จำได้แค่ว่าตอนนั้นหลังจากกลับจากสำนักดูดวงชื่อดังที่แม่ชื่นชอบ พ่อได้ฟังก็ทำหน้าแบบเดียวกับฉันเลยคือไม่เชื่อ แต่แม่ฉันก็คือทำทุกวิถีทางเพื่อให้ฉันหายดวงซวยเรื่องคู่ ทั้งที่ฉันคิดว่ามันโคตรจะไร้สาระมากๆ ด้วยเพราะความฝันเข้ามารบกวน จึงตื่นขึ้นมาบนเตียงคิงไซส์สีน้ำเงินเข้ม ฉันก็ลุกจากเตียงนอนตรงเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทำธุระส่วนตัว เสร็จก็มานั่งที่หน้าโต๊ะเขียนแบบและทีสไลด์ พอเปิดไฟปุ๊บก็เห็นกระดาษงานที่ออกแบบภายในทิ้งเอาไว้สำหรับทำส่งคมกริชตอนสิบโมง
“ฉิบหาย แม่งเสือกแม่นมาหนึ่งข้อ”
‘โตขึ้นจะได้เข้ามหาลัยที่มีชื่อเสียง ได้เรียนคณะที่เกี่ยวกับการออกแบบก่อสร้าง’
ใครจะไปคิดว่าตอนแรกจะสอบเข้าคณะบัญชี แต่ตอนนั้นอ่านหนังสือจนเบลอไปสอบติดคณะสถาปัตยกรรมที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ฉันคิดว่าตัวเองคงเบลอมากๆ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคำพูดของแม่หมอคนนั้นแน่นอน ที่ฉันสอบติดก็เพราะไปลงคณะผิดต่างหาก มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกเชื่อดิ!
เมื่อนั่งเขียนแบบเสร็จฉันก็เอากระดาษออกแบบม้วนๆ ลงกระบอกใส่แบบขนาดใหญ่ที่พกพาสะดวก จากนั้นก็แต่งตัวสวมเสื้อนักศึกษาสีขาวตัวใหญ่แขนยาวถึงข้อศอกและกระโปรงทรงเอสั้น วันนี้ไม่มีทำโมเดลก็เลยเลือกสวมทรงเอแทนพลีทที่สวมใส่ทุกครั้งเวลาทำโมเดล ยืนมองตัวเองในกระจกแต่งหน้าโทนเบากรีดตาด้วยอายไลเนอร์ให้ดวงตาคม ปาดลิปสติกสีชมพูฉ่ำเงาวับ ทรงผม wolf cut ซอยสั้นด้านหน้าและปล่อยยาวปะบ่าย้อมสีแดงเข้ากับใบหน้าของฉันที่สุด กำลังคิดว่าจะย้อมสีอื่นเพราะสีแดงฉันเริ่มเบื่อแล้ว เมื่อเตรียมตัวเรียบร้อยก็ออกจากห้องลงบันไดมาด้านล่าง บ้านที่อาศัยอยู่หลังใหญ่โตสมฐานะของพ่อ
“จะไปเรียนแล้วเหรอลูก?”
“ค่ะ” โผล่หน้าเข้ามาในห้องครัวเห็นแม่กำลังเตรียมอาหารเช้าให้กับพ่อ “เกี๊ยวไปก่อนนะคะ”
“ไม่กินข้าวด้วยกันก่อนเหรอ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เกี๊ยวยังไม่ค่อยหิว”
ฉันเดินไปหอมแก้มแม่และยกมือไหว้ท่านก่อนจะเดินออกจากบ้านหลังใหญ่โตในซอยที่ติดกับถนน แน่นอนว่าฉันชอบเดินเท้ามากกว่ามีคนไปรับไปส่ง ชอบไปไหนมาไหนทำอะไรคนเดียวรู้สึกว่ามันชินกว่า มาถึงหน้าปากซอยนั่งรอรถเมล์ที่ป้ายเนื่องจากตอนนี้ไม่ค่อยมีคน นั่งตวัดขาไขว่ห้างก้มหน้าพิมพ์ข้อความตอบโต้กับใครบางคน
Geiow :: วันนี้เลิกเรียนกี่โมง? ไปดูหนังกันปะ
Toys :: เอาดิ เราเลิกเรียนเที่ยง เดะไปรับที่คณะ
Geiow :: ไม่เบี้ยวนะทรอย
Toys :: ไม่เบี้ยว เจอกันเกี๊ยว จุ๊บ!
“ชีวิตฉันพัวพันกับผู้ชาย ดวงซวยเรื่องผู้ชายตรงไหนวะแม่หมอ”
รอยยิ้มกระตุกขึ้นเมื่อคุยกับทรอยเด็กคณะวิศวกรรมช่างกลที่เพิ่งมาจีบฉันเมื่อสองวันก่อน แน่นอนว่าฉันเปิดใจทันทีไม่เล่นตัวสักนิด ใช่ว่าพอไม่ได้คุยกับทรอยก็ไม่มีใครมาคุยกับฉันนะ มีผู้ชายเข้าหาฉันแทบทุกวันบอกไว้ก่อน
ปรี้นๆ
เสียงบีบแตรรถดังขึ้นหากแต่ว่าฉันไม่ได้คิดจะสนใจเลยสักนิด เพราะกำลังกดเข้าไปดูแชทผู้ชายที่มาขอนับสิบ เลือกคุยไปสิตัวฉันน่ะ ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว สวยขนาดนี้
ปรี้น!
“มันจะบีบหาส้นตะ...!”
“เท่าไหร่น้อง”
ฉันถึงกับถอนหายใจกลอกตาขึ้นบนทันทีที่เห็นหนังหน้าของใครบางคนที่โผล่ออกมายืนนอกรถหรูสปอร์ตปอร์เช่สีดำเงา ใบหน้าหล่อเหลายิ้มยียวนกวนประสาทมีรอยสักตรงลำคอแขนซ้ายและขวา บนตัวแทบจะมีรอยสักทุกซอกทุกมุมเลยมั้ง บุคคลนี้หล่อแบดสเปกใครหลายคน มีดวงตาคมที่สามารถทำให้คนที่มองละลายได้ยกเว้นฉัน จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าคมคาย ริมฝีปากแดงคล้ำเยียดตรง ใบหูทั้งสองเจาะสวมใส่ต่างหูทั้งสองข้างและคิ้ว หนำซ้ำผมสีดำสนิทยังตัดทรงมัลเล็ตรากไทรยาวไล่ระดับแค่ตรงท้ายทอย จะบอกว่าแม่งมันโคตรเหมาะกับเขามากถึงมากที่สุด
ง่ายๆ หมอนี่มันแม่งโคตรจะหล่อ โคตรจะร้ายและโคตรจะน่ารำคาญ
“ขาสวยนะเนี่ย”
“ทะลึ่ง จะไปไหนก็ไปเลยไป”
“ก็ถามอยู่ว่าเท่าไหร่?”
“เท่าไหร่บ้านนายดิ” รอยยิ้มของเขาผุดขึ้นราวกับขำขันที่ได้แกล้งฉัน “น่ารำคาญ”
“จะไปเรียนเหรอ”
“แต่งตัวแบบนี้ ไม่ได้ไปมั้ง”
“ไปส่งปะ”
“ไม่ต้องยุ่ง” กระแทกเสียงใส่เขาขณะลุกขึ้นยืนมองรถเมล์ที่กำลังจะมาจอดในอีกไม่กี่วินาที “ไปดิ ชิ้วๆ”
“ฉันไม่ใช่หมา”
“ก็เหมือนอยู่นะ” ฉันเบ้ปากใส่คนตรงหน้าที่ใบหน้ายังคงเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม พอเห็นรถเมล์จอดไม่ไกลฉันก็รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปขึ้นรถเมล์ทันทีเพื่อหนีหมอนั่น ทันทีที่ได้ที่นั่งฝั่งที่มองเห็นเขา รถเมล์เคลื่อนตัวผ่านไปเขาก็ยกมือโบกทำให้ฉันเบือนหน้าหนีไม่มองเขาตรงๆ “หมอนี่มันเจ้ากรรมนายเวรของฉันหรือไง”
ไนท์... ฉันรู้นะว่านายเข้าหาฉันต้องการอะไร แต่ฝันไปเถอะว่าจะได้กินเกี๊ยวสุดแซ่บคนนี้ เพราะฉันไม่ง่ายเหมือนผู้หญิงที่นายควงหรอก จำไว้!
*---------------------------------------------------*
- ผู้เขียน
