ในร่างของเขา (1)
2234 คำ
แอลิน่าลืมตาขึ้น ความรู้สึกปวดหนึบที่หัวทำให้เรียวคิ้วกระตุก สีหน้าเหยเก ขณะเดียวกันดวงตาคมเข้มก็ละสายตาจากเพดานที่ไม่คุ้นเคยมองสำรวจไปรอบๆ ไม่แน่ใจว่าตนอยู่ที่ไหน และทำไมถึงมานอนอยู่ที่นี่ ไม่ว่าจะคิดยังไงนี่ก็เป็นห้องส่วนตัวของใครสักคน
แอลิน่าครุ่นคิด พลางขยับตัวขึ้นนั่ง หย่อนขาลงแตะพื้น สายตายังคงมองไปรอบๆ ด้วยความสงสัยใคร่รู้
สมองไม่ทันจะรื้อฟื้นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ถูกสภาพแวดล้อมแปลกใหม่รอบข้างดึงดูดความสนใจไปซะก่อน สองเท้าพาเดินมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะทำงานโล่งๆ ที่มีเพียงรูปถ่ายแผ่นหนึ่งตั้งอยู่ เป็นรูปถ่ายของชายสองคน ความรู้สึกประหลาดใจฉายวาบผ่านดวงตาคม แน่นอนว่าทั่วทั้งเบลาน่าร์คงไม่มีใครไม่รู้จักทั้งคู่
“พี่! พี่รู้สึกตัวแล้วเหรอ”
ประตูถูกเปิดออก ชายร่างสูงโปร่งกำยำก้าวพรวดพราดเข้ามาในห้อง แอลิน่าเบิกตากว้าง ถอยหลังชนกับโต๊ะอย่างตกใจ เขาคือหนึ่งในคนที่อยู่ในรูป …มิคาเอล ลูเซียร์
แอลิน่าตกตะลึงอยู่ได้ครู่หนึ่งก็เรียกสติตัวเองกลับมา เอ่ยถามอย่างงุนงง
“พี่เหรอ เอ๊ะ…!”
เสียงทุ้มดังขึ้น แอลิน่าชะงัก ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอย่างประหลาดใจ ทำไมเสียงถึงเป็นแบบนี้ล่ะ
“ฉัน เอ๊ะ กะเกิดอะไรขึ้น!?” แอลิน่าลองพูดอีกครั้ง แต่เสียงก็ยังทุ้มลึกไม่เปลี่ยน
“พี่!? มีอะไรหรือเปล่า รู้สึกไม่ดีตรงไหน” มิคาเอลยื่นมือออกมาจับแขนพี่ชายด้วยความเป็นห่วง
แอลิน่าเหลือบมองมือที่กำลังบีบแขนตนเบาๆ เพิ่งสังเกตว่าแขนของเธอใหญ่ขึ้นราวกับแขนผู้ชาย
ดวงตาคมฉายแววตื่นตระหนก มองสำรวจส่วนอื่นของร่างกายทันที มือลูบคลำหน้าอกแบนราบอยู่หลายรอบพร้อมกับเสียงที่ดังก้องในหัว
หายไป… ทำไมไม่มี
แอลิน่าดึงคอเสื้อแล้วก้มลงมองอย่างแตกตื่นก่อนจะเห็นหน้าอกแบนราบที่มีเพียงกล้ามเนื้อและขนอ่อนรำไรตรงร่องอก ร่างสูงตัวแข็งทื่อ ยกมือขึ้นกุมศีรษะที่ผมสั้นเตียนแล้วก็ยิ่งตอกย้ำความแตกตื่นให้หัวใจน้อยๆ ของแอลิน่าเข้าไปอีก
หัวใจแอลิน่าเต้นโครมคราม เปิดกางเกงพิสูจน์ข้อสงสัยสุดท้าย
เฮือกกก …แอลิน่าช็อกหมดสติ
“พี่!”
มิคาเอลเห็นพี่ชายเป็นลมต่อหน้าต่อตาพุ่งเข้าไปคว้าตัวเอาไว้ทันที
“พี่… พี่ลูการ์”
“พี่...”
หืม... แอลิน่ารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง ตอนแรกนึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้าคือความฝัน แต่เสียงของมิคาเอลที่นั่งเกาะอยู่ข้างเตียงทำให้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แอลิน่าควบคุมสติที่กำลังจะแตกกระเจิงอีกรอบ ยกมือหนาใหญ่ของตัวเองขึ้นมาพลิกดูด้วยท่าทางประหลาดใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่าพี่ เจ็บตรงไหนไหม” มิคาเอลมองท่าทางแปลกประหลาดของพี่ชายบนเตียงแล้วรู้สึกไม่สบายใจ
ระหว่างที่ลูการ์หลับเขาเรียกหมอมาดูอาการแล้วแต่กลับไม่พบความผิดปกติแต่อย่างใด แต่พอลูการ์ฟื้นขึ้นมากลับดูไม่ค่อยปกติ
“พี่เหรอ” แอลิน่ามองมิคาเอลชัดๆ ยังไม่หายตกใจกับน้ำเสียงทุ้มต่ำที่หลุดออกจากปากยามเปล่งคำพูดออกมา
“ใช่น่ะสิ พูดอย่างกับจำน้องชายไม่ได้งั้นแหละ หรือว่าแรงระเบิดทำให้พี่ความจำเสื่อม?”
“ความจำเสื่อม...” แอลิน่าทวนคำพูดของอีกฝ่าย ดวงตาคมกริบสั่นไหว หวนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าขึ้นมา หัวปวดหนึบ “อึก...”
“พี่?”
เสียงเป็นห่วงเป็นใยของมิคาเอลทำให้แอลิน่าเหลือบมองอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อเหลาราวภาพเขียนของมิคาเอลมองตอบกลับมา พลันทำให้ผิวแก้มของแอลิน่าร้อนผ่าว หัวใจเต้นผิดจังหวะไปครู่หนึ่ง
อะแฮ่ม... แอลิน่ากระแอมไอเรียกสติตัวเอง ละสายตาจากมิคาเอล กวาดมองไปรอบๆ ก่อนจะนึกได้ “มีกระจกไหม”
เสียงที่เอ่ยออกมายังคงทุ้มต่ำ สร้างความบาดจิตบาดใจให้กับแอลิน่าเป็นอย่างมาก
“กระจก? ทำไมเหรอ”
“....” แอลิน่าไม่ตอบ แต่สายตาที่มองมิคาเอลก็ทำให้อีกฝ่ายเข้าใจเจตนาได้ทันที มิคาเอลยิ้มเฝื่อนก่อนเอ่ยออกมา
“อยากได้กระจกใช่ไหม เดี๋ยวไปหยิบมาให้”
ร่างสูงของมิคาเอลลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำแวบหนึ่งก็กลับออกมาพร้อมกับกระจกบานเล็กในมือ ยื่นมันให้กับแอลิน่า
“เอ้านี่”
“....” แอลิน่ารับมาโดยไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่จะเอ่ยขอบคุณเพราะรู้สึกไม่ชินกับเสียงผู้ชายที่หลุดจากปาก แต่พอมองตัวเองในกระจกเท่านั้นก็เผลอกรี๊ดออกมาจนมิคาเอลที่กำลังจะนั่งเกาะขอบเตียงผวาถอยห่างไปหลายก้าว กะพริบตามองพี่ชายสุดแกร่งของตัวเองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ
“พะพี่? พี่เป็นอะไร ทำผมกลัวแล้วนะ”
มิคาเอลเอามือทาบอก ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาจริงๆ
ทว่าแอลิน่าที่มองตัวเองในกระจก มองแล้วมองอีก ไม่ว่าจะกะพริบตา แลบลิ้นยิงฟัน ภาพสะท้อนในกระจกก็ทำตามทุกอย่าง หัวใจแทบหยุดเต้นเพราะหน้าตาที่แอลิน่าเห็นไม่ใช่หน้าตัวเองแต่เป็นลูการ์ คาลเซอร์ นักรบสุดแกร่งแห่งกองทัพอวกาศที่เพิ่งได้รับการบรรจุเข้าเป็นส่วนหนึ่งของเฮปตากอน [1] เมื่อไม่นานมานี้ ขึ้นธรรมเนียบทองคำของดาวอามอสทันที ใครๆ ก็อยากได้เป็นเขย ไม่เว้นแม้แต่พ่อของแอลิน่า
แอลิน่าดึงแก้มตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ
“โอ๊ย! …นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น”
“พี่?”
มิคาเอลเดินเข้ามาอย่างกล้าๆ กลัวๆ มองลูการ์ที่กำลังวุ่นวายกับร่างกายตัวเองด้วยแววตาสับสน หรือว่าพี่ของเขาจะเพี้ยนไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อคืน
“มิคาเอล...”
แอลิน่าลองเรียกชื่อชายหนุ่มตรงหน้า
มิคาเอลชะงักเล็กน้อย รู้สึกว่าพี่ตัวเองมีอะไรแปลกๆ แต่คิดว่าเป็นผลกระทบจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นจึงไม่ได้เก็บมาใส่ใจมาก
ระหว่างที่สองพี่น้องกำลังพูดคุยกัน ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับพ่อบ้านโค้งคำนับอย่างสุภาพ
“คุณโจนาสมาขอรับ”
โจนาส... สีหน้าแอลิน่ายังคงเรียบเฉย แต่สายตาของมิคาเอลกับพ่อบ้านกลับมองมาที่ตน ทำให้แอลิน่ารับรู้ว่าโจนาสอะไรนั่นต้องเกี่ยวข้องกับตน ไม่สิ ต้องบอกว่าเกี่ยวข้องกับลูการ์ถึงจะถูก
“อืม ให้เข้ามา”
มิคาเอลกับพ่อบ้านต่างทำหน้าประหลาดใจ ปกติลูการ์จะไม่ให้ใครเข้ามาในห้องส่วนตัวง่ายๆ แบบนี้ยกเว้นน้องชายอย่างมิคาเอล แต่ครั้งนี้กลับบอกให้โจนาสเข้ามา หรือว่าเป็นผลกระทบจากอุบัติเหตุหรือเปล่านะ มิคาเอลมองร่างกายที่ภายนอกไม่มีอะไรผิดปกติของพี่ชายแล้วนึกกังวลอยู่ในใจ
สายตาของมิคาเอล แม้แอลิน่าไม่ใช่อยากรับรู้แต่ก็รู้สึกได้เอง ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่ร่างกายของลูการ์ราวกับมีเลเซอร์ตรวจจับความเคลื่อนไหวรอบกาย ทำให้แอลิน่าที่มีความช่างสังเกตเป็นทุนเดิมพลอยได้รับอิทธิพลไปด้วย
แต่ถึงจะรู้ตัวว่าถูกมิคาเอลกับพ่อบ้านสงสัยแอลิน่าก็ไม่มีอารมณ์มาใส่ใจ ในหัวครุ่นคิดไปต่างๆ นานา ไม่แน่ใจว่าที่อยู่ตอนนี้เป็นเรื่องจริงหรือฝัน ทำไมจู่ๆ เธอถึงมาอยู่ในร่างของลูการ์ คาลเซอร์ได้ เรื่องแบบนี้มันมีอยู่จริงงั้นเหรอ
ถ้าตอนนี้เธอกลายเป็นลูการ์ คาลเซอร์ไปแล้ว งั้นแอลิน่าล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับร่างของเธอ?
หรือว่าอุบัติเหตุเมื่อคืน... แววตาของลูการ์สะท้อนวาบ สีหน้าเคร่งเครียดนี้แม้แต่มิคาเอลยังสังเกตเห็น แต่เช่นเคย เขาคิดว่าพี่ชายยังคงได้รับผลกระทบจากอุบัติเหตุ
ไม่นานพ่อบ้านก็นำโจนาสเข้ามา
ชายรูปร่างสูงใหญ่ ตัวหนากว่ามิคาเอลและลูการ์เล็กน้อย แต่ส่วนสูงพอๆ กัน เดินแซงพ่อบ้านเข้ามาด้วยท่าทางรีบร้อน
“เฮ้ยลู”
โจนาสเอ่ยทักเสียงเข้มทันทีที่เห็นลูการ์นั่งทำหน้าโง่ๆ บนเตียง
แอลิน่าเลิกคิ้ว คลี่ยิ้มอ่อนตอบ “โจนาส...”
“ตามสบายนะโจนาส ผมขอตัวก่อนนะพี่” มิคาเอลเห็นว่าพี่ชายมีแขกก็ไม่คิดรั้งอยู่ต่อ เอ่ยจบก็ส่งสายตาให้พ่อบ้าน ตามตนออกมา
คล้อยหลังมิคาเอลกับพ่อบ้านแล้ว โจนาสก็พุ่งมายืนชิดเตียง ใช้สายตาเฉียบคมมองสำรวจลูการ์อย่างถี่ถ้วน
“ได้ยินว่าหุ่นแร็คนาร์ระเบิดเมื่อคืน เกิดอะไรขึ้นวะ”
“เมื่อคืนเหรอ...” แอลิน่าหรี่ตาลง คำถามของโจนาสทำให้หวนนึกถึงเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเมื่อคืน จู่ๆ หุ่นแร็คนาร์ในโรงเก็บอาวุธก็ทำงานแล้วโจมตีลูการ์ แล้วทำไมลูการ์ถึงไปอยู่ตรงนั้นทั้งที่ควรจะอยู่ในงาน แอลิน่าจำได้ว่าเวลานั้นคือช่วงเวลาสำคัญที่พ่อของเธอกำลังจะประกาศเรื่องหมั้นหมายระหว่างลูการ์ คาลเซอร์ กับพี่สาวคนรองของเธอ แอเวียร์ โฮแกน
บังเอิญแอลิน่ามีคีย์เข้าระบบของแร็คนาร์ตัวนั้น เมื่อแร็คนาร์ทำงานจึงส่งสัญญาณมาที่คีย์ของแอลิน่าซึ่งอยู่ในรูปแบบสร้อยคอ ตอนแรกนึกว่าสัญญาณมีปัญหา แอลิน่าจะปล่อยผ่านอยู่แล้ว แต่เพราะรู้สึกรำคาญงานเลี้ยงตรงหน้าจึงปลีกตัวออกจากงานและมาสำรวจที่โรงเก็บของด้านหลัง ดันเห็นคนกำลังต่อสู้กับแร็คนาร์ของเธอเข้า ปกติแล้วคนธรรมดาคงสู้กับหุ่นรบแร็คนาร์ไม่ได้ แต่คนคนนั้นดันเป็นลูการ์ คาลเซอร์ ว่ากันว่าแค่กำปั้นเดียวของเขาก็สามารถทลายอุกกาบาตได้
การเคลื่อนไหวของลูการ์ก็ใช่ว่าจะตกเป็นรอง แอลิน่ามองลูการ์สู้กับแร็คนาร์ของเธออย่างตื่นตาตื่นใจ ในจังหวะที่เขาคิดจะทำลายหัวใจของแร็คนาร์ แอลิน่าก็รีบพุ่งเข้าไปหมายจะขวางแต่ใครจะไปคิดว่าอยู่ดีๆ แร็คนาร์ที่เธอหวงแหนจะระเบิดซะเอง
แรงระเบิดดังกึกก้องจนแก้วหูเกือบแตก เศษชิ้นส่วนแตกกระจาย วินาทีที่แอลิน่าคิดว่าจะโดนฉีกกระชากจากแรงระเบิดมหาศาล ลูการ์ก็พุ่งเข้ามาปกป้องเธอไว้ หลังจากนั้นแอลิน่าจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตื่นมาอีกทีเธอก็กลายเป็นลูการ์ คาลเซอร์ไปแล้ว
จิตใจของแอลิน่าปั่นป่วนสับสน ความสงสัยมากมายประดังประเดเข้ามาในหัว แต่ถึงจะร้อนใจยังไงภายนอกแอลิน่าก็ยังคงท่าทีสงบเยือกเย็นเอาไว้ได้ ไม่เผยพิรุธให้คนรอบข้างเห็น เธอมีความรู้สึกว่าจนกว่าจะรู้ความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นจะไม่ยอมเปิดเผยเรื่องที่เธออยู่ในร่างของลูการ์เด็ดขาด อีกอย่างต่อให้พูดออกไปก็ใช่ว่าจะมีคนเชื่อ ดีไม่ดีจะหาว่าเธอเสียสติอีก
แอลิน่าอยากเอานิ้วขึ้นมากัดแต่เพราะรู้ตัวว่าในห้องนี้ยังมีโจนาสอยู่ด้วย จึงห้ามใจตัวเองเอาไว้ มองหน้าโจนาสอย่างไม่รู้จะอธิบายเรื่องราวยังไงดี เพราะเธอคือแอลิน่าไม่ใช่ลูการ์ แต่คิดไปคิดมาคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็มีแค่เธอกับลูการ์ แอลิน่าทบทวนพักหนึ่งก็พูดออกไปเท่าที่เธอรู้
“อยู่ดีๆ แร็คนาร์ก็ทำงาน ฉันถูกมันจู่โจม จากนั้น... ก็ระเบิด”
“แล้วแกไปทำอะไรตรงนั้นวะ”
“เรื่องนั้น” ฉันเองก็สงสัยเหมือนกันย่ะว่าทำไมลูการ์ถึงไปอยู่ที่นั่น ทำไมไม่อยู่ในงานเลี้ยง แอลิน่าลอบจิกกัดในใจ ทว่าสีหน้ายังคงสงบนิ่ง แม้แต่โจนาสก็ยังดูไม่ออก “จริงสิ แอ... ลูกสาวคนเล็กของคุณเดรก เธอเป็นยังไงบ้าง ตอนนั้นเธอก็ถูกแรงระเบิดเล่นงาน”
“ไม่ได้ยินข่าวเศร้าอะไรจากทางตระกูลโฮแกนนะ คงไม่เป็นอะไรมาก ก็ได้แกปกป้องไม่ใช่เหรอ”
“อะอืม... ไม่เป็นอะไรมากก็ดี”
[1] กองกำลังสูงสุดของดาวอามอส แหล่งรวมหัวกะทิ นักรบชั้นยอด นักฆ่า สายสืบ ฯลฯ มีเป้าหมายเพื่อปกป้องดาวและขยายอำนาจในจักรวาล
- ผู้เขียน
