ไม่กี่วันต่อมา
คฤหาสน์โฮแกน
ลูการ์ในร่างแอลิน่าตื่นแต่เช้ามืดออกไปวิ่งตามความเคยชิน ร่างกายที่ไม่ได้รับผลกระทบจากแรงระเบิดอยู่ในสภาพปกติทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องพักฟื้นอะไรมาก แต่เพราะเป็นร่างที่ไม่ได้ผ่านการฝึกฝนจริงๆ จังๆ มาก่อน วิ่งไปได้ครึ่งทางก็รู้สึกเหนื่อยต้องผ่อนฝีเท้าลงเพื่อปรับระดับการหายใจให้เข้ากับสภาพร่างกาย
“เป็นร่างที่อ่อนแอชะมัด”
ลูการ์หยุดอยู่ตรงสี่แยก ยืนยืดเส้นยืดสาย เปลี่ยนจากวิ่งเป็นเดินดื่มด่ำกับบรรยากาศบริสุทธิ์และกลิ่นอายน้ำค้างชุ่มปอด
“แอลิน่า”
หญิงสาวที่เจอกันวันก่อนสวมสปอร์ตบรากับกางเกงรัดรูปสีดำสนิทวิ่งผ่านมาทางนี้พอดี หยุดทักทายแอลิน่าด้วยท่าทางประหลาดใจที่เห็นอีกฝ่าย
“มาวิ่งเหรอ” เธอมองชุดออกกำลังกายขาสั้นที่แอลิน่าสวม แทบไม่อยากเชื่อสายตาว่าจะเห็นอีกฝ่ายอยู่ตรงนี้ในตอนเช้าตรู่
“อืม”
ลูการ์ไม่มีเหตุผลที่ต้องเสวนากับหญิงสาวตรงหน้า เขาพยักหน้าเสร็จก็ออ
