ตระกูลลูเซียร์
ณ บ้านหลังเล็กในอาณาเขตของตระกูลลูเซียร์ แอลิน่าในร่างของลูการ์ใช้เวลาในแต่ละวันสำรวจบริเวณรอบบ้าน ทักทาย พูดคุยกับคนงานด้วยท่าทางมีชีวิตชีวา เล่นเอาคนงานงงไปตามๆ กันเพราะปกติลูการ์จะไม่คุยเล่นกับคนไปทั่วแบบนี้
ร่างกายของลูการ์ถูกฝึกมาอย่างดี เดินต่อกันเป็นชั่วโมงก็ไม่รู้สึกเหนื่อย แอลิน่าพอใจกับความแข็งแกร่งนี้มาก เธอเดินไปทั่วลานกว้างก่อนจะยืนมองยอดปราสาทหลังใหญ่ที่อยู่ไกลออกไป
“คุณชาย นายท่านให้มาเชิญไปทานมื้อเย็นที่บ้านใหญ่ขอรับ”
พ่อบ้านผู้สงบเสงี่ยมของลูการ์เดินเข้ามาบอก
“บ้านใหญ่ หมายถึงปราสาทหลังนั้นน่ะเหรอ” แอลิน่าชี้มือไปที่นั่น
“ขอรับ” พ่อบ้านพยักหน้า แม้จะรู้สึกแปลกใจกับคำถามของคุณชาย แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา
“แล้วทำไม ช่างเถอะ...”
แอลิน่าอยากถามเรื่องลูการ์ แต่พอนึกได้ว่าลูการ์ไม่ใช่สายเลือดแท้ๆ ของตระกูลลูเซียร์ก็ล้มเลิกความคิดนั้นไป เดินย้อนกลับเข้
