"คุณป๋า.." ใยไหมพูดจาออดอ้อนพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นบิดา พายุเองก็อ้าแขนรับโอบเด็กหญิงเอาไว้ พร้อมทั้งเอามือลูบลงไปที่ผ้าก๊อซบริเวณหน้าผากของลูกสาวเบา ๆ
"เจ็บมากไหมครับคนเก่งของป๋า.." พายุเอ่ยถามออกไปด้วยความอ่อนโยน ดวงตาของเขาดูห่วงใยลูกสาวมาก
"แล้วเกิดอะไรขึ้นค่ะคุณครู ทำไมใยไหมถึงได้ขึ้นไปบนต้นไม้แบบนั้น" แพรไหมถามคุณครูประจำชั้นออกไป ขณะที่ภายในหัวใจหญิงสาวรับรู้ได้ว่าใยไหมต้องการบิดาแค่ไหน อย่างเช่นวันนี้ แทนที่เด็กหญิงจะออดอ้อนผู้เป็นมารดา แต่เธอกลับวิ่งไปกอดพายุแทนทั้งที่เธอยืนอยู่ข้างๆ "ใยไหมขอพูดเองค่ะคุณครู" เด็กหญิงรีบพูดขึ้นมา เมื่อเธอกำลังคิดว่าคุณครูประจำชั้นไม่ได้ผิดอะไร
"ไหนพูดให้แม่ฟั
