ความลับของท่านประธาน

แค่บำบัดความใคร่

"แอนนี่จะทำให้คุณลืมไม่ลงเลย" แอนนี่กำลังใช้มือแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของพายุออกทีละเม็ด ในขณะที่เรือนร่างของเธอมีเพียงแค่บราสีสด กับชุดชั้นในตัวจิ๋ว หล่อนใช้สายตาหลอกล่อยั่วยวนชายตรงหน้า พร้อมกับการแกะกระดุมเสื้อ มืออีกข้างของแอนนี่ก็ซุกไซ้ไล้โลมลงไปที่เป้ากางเกงของชายหนุ่มอย่างไม่ลดละ เขาเองก็ไม่ปฏิเสธกลับพึงพอใจ ในสิ่งที่หญิงสาวกำลังจะบำเรอให้ด้วยซ้ำไป

"พายุ แอนนี่ชอบมันจัง!" เธอพูดพร้อมกับปลดเข็มขัดราคาแพงออกจากเอวหนาของชายตรงหน้า เมื่อเวลานี้ท่อนบนของเขาได้เปลือยเปล่าเป็นที่เรียบร้อย แอนนี่ไม่รอช้าจัดการปลดตะขอรูดซิปกางเกงขอพายุแล้วดึงมันลงไปกองไว้ที่ตาตุ่มของชายหนุ่ม เพื่อเตรียมพร้อมกับภารกิจพิชิตสวาทในครั้งนี้

โซฟาสีแดงสดกำลังจะร้อนระอุเป็นไฟ เมื่อพายุและแอนนี่กำลังจะทำให้ไฟราคาระอุขึ้นอีกครั้ง จนยากที่จะยับยั้งไว้ได้ แก่นกายของชายหนุ่มพองตัวแข็งขึงขึ้น แอนนี่ไม่รอช้า หญิงสาวร่างเล็กนั่งคุกเข่าลงกับพื้นในขณะที่พายุนั่งเอนตัวอยู่ที่โซฟากว้าง ท่อนเอ็นขนาดลำเขื่องสีเข้มตั้งชี้โด่อยู่ในระดับเดียวกับปากอวบอิ่มของแอนนี่

"จัดการเลยสิแอนนี่" พายุออกคำสั่งให้กับหญิงสาวตรงหน้า เมื่อเขาต้องการที่จะปลดปล่อย ท่อนเอ็นลำหนาจ่อไปที่ปากของแอนนี่ จากนั้นหญิงสาวได้ก้มเข้าไปจัดการแลบปลายลิ้นออกมาเลียกระหวัดรอบๆ หัวหยักบานเบ่ง แล้วค่อยๆ อ้า อมเข้าไปไว้ในปากจนคับแน่น

แพร่บ! แพร่บ! แพร่บ!

"ซี๊ด! อ้า ดีมากแอนนี่" มือหนาจับลงไปที่หัวของแอนนี่ แล้วใช้แรงกดเข้าหาท่อนเอ็นลำเขื่องของเขาแล้วดันมันเข้าออกลึกกว่าเดิม

แค่ก! แค่ก! แค่ก! แอนนี่ถึงกับสำลักท่อนเอ็นลำยักษ์ใหญ่ เมื่อชายตรงหน้าดันดุ้นเข้ามาในโพรงปากเล็ก ลึกจนแทบจะมิดลำ

"โอ้ววว ดูดแรงกว่านี้หน่อยแอนนี่ เพิ่มความเร็วกว่านี้อีก" พายุออกคำสั่งหญิงตรงหน้า เมื่อเขาเริ่มมีความกระสันมากขึ้น ในขณะที่มือหนาของชายหนุ่มยังคงกดลงไปที่หัวทุยของแอนนี่ เพื่อเร่งความเร็ว หญิงสาวแทบจะหายใจไม่ทัน เมื่อปากของเธอนั้นคับแน่นไปด้วยท่อนเอ็นลำเขื่องทั้งใหญ่และยาว

"อ้า ดีมากแอนนี่ อ๊า" ความรู้สึกของพายุในเวลานี้ ช่างสุขสมในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าได้กระทำบำเรอให้ เมื่อแก่นกายถูกอมเข้าออกอย่างเป็นจังหวะด้วยปากของแอนนี้

"อ๊ะ อ๊า แอนนี่! ใช้ลิ้นจัดการสิ" มือหนาผละออกจากศีรษะของหญิงสาว เปลี่ยนมาจับบีบลงเบาๆ ที่ไหล่มนของเธอ มือเรียวจับลงไปที่ต้นขาแข็งแกร่งของชายตรงหน้าอีกข้างจับลงไปที่โคนท่อนเอ็นอวบ ปลายลิ้นเล็กค่อยๆ ไล้เลียที่ปลายดุ้นยักษ์ สิ่งนั้นทำให้ชายหนุ่มเกิดความเสียวซ่านยิ่งนัก เมื่อลิ้นเรียวไล้เกลี่ยลงไปที่ส่วนปลายหัวแดงบานเบ่งอย่างเมามัน

"อ้า แอนนี่ ช่วยจัดการให้ไว ผมจะแตกแล้ว" พายุพูดพร้อมกับแอ่นสะโพกหนาเข้าหาใบหน้าของแอนนี่ในท่าใหม่ เมื่อชายหนุ่มลุกขึ้นยืน โดยที่แอนนี่คุกเข่าหันหน้าเข้าหาลำดุ้นหนา เพื่อจัดการกับมังกรยักษ์ของชายตรงหน้า เวลานี้คงถึงเวลาที่น้ำลาวาขาวขุ่นจะพุ่งออกมา

"แอนนี่จะกลืนกินให้มิดลำไปเลย พร้อมนะคะพายุ" พูดจบแอนนี่ได้จับมังกรยักษ์ยัดเข้ามาในโพรงปากของเธออีกครั้ง ก่อนจะอมแล้วดูดรูดเข้ารูดออกอย่างเป็นจังหวะ เพื่อให้ชายตรงหน้าสมใจปรารถนา ในสิ่งที่เธอกำลังปรนเปรอ

"โอ้ววว เร็วแอนนี่ ยัดมันเข้าไป" เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่พูดออกมาปนกับเสียงครางลั่นห้อง เมื่อเขาพึงพอใจในสิ่งที่แอนนี่กำลังทำให้ ปากเล็กยังคงอมดุ้นยักษ์เข้าออกอย่างเป็นจังหวะ และเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เพราะชายร่างสูงใหญ่กำลังจะไปถึงฝั่งฝันในไม่ช้า

"อ๊า อ๊ะ ทำดีมากแอนนี่เร็วอีกนิด ให้คุณคิดว่าเส้นชัยมีเงินกองโตรออยู่ เร็วเข้าแอนนี่" พายุไม่พูดเปล่า มือหนาจับหัวแอนนี่กดเข้าออกราวกับว่าเธอนั้นจะไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มใบหน้างาม ในขณะที่เธอนั้นพยายามทำให้ชายตรงหน้าไปถึงสวรรค์ให้ได้เร็วไว เพราะหากช้ากว่านี้แอนนี่ต้องขาดใจตายเป็นแน่ ทุกครั้งที่แอนนี่ชายปากจัดการมังกรยักษ์ พายุมักจะชอบใจ และต้องใช้เวลานาน เพราะเขาทั้งถึกและทนเสียจนเธอไม่อยากทำให้ แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อพายุนั้นมักจะให้เธอทำออรัลเซ็กส์มากกว่ามีเซ็กส์กัน

"อ้าส์ ผมชอบมาก อื้ม เสียวจังแอนนี่" พายุกระแทกมังกรยักษ์เข้าไปในโพรงปากของแอนนี่ ใบหน้าคมเริ่มแสดงออกถึงความหื่นกระหาย เมื่อเขาเริ่มเสียวซ่านไปทั้งร่าง เพราะน้ำใกล้แตกเต็มที

ในขณะที่แอนนี่อมท่อนเอ็นลำใหญ่จนแก้มตอบไปหมด แต่เธอก็พยายามทำหน้าที่ให้ชายหนุ่มได้พึงพอใจ เพราะกลัวว่าเขาจะปันใจให้หญิงใดที่ไม่ใช่เธอ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ ที่เธอนั้นจะได้ครอบครองหัวใจของพายุ แต่ก็จะมุ่งมั่นทำทุกอย่างเพื่อพิชิตใจเขาให้ได้

"อ๊า โอ้ววว"

"แค่ก! แค่ก! อื้ม...."

เมื่อน้ำลาวาขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในโพรงปากของแอนนี่ ทำให้เธอนั้นสำลักออกมา เพราะกลืนลงคอแทบไม่ทัน จนน้ำกามบางส่วนพวยพุ่งเต็มใบหน้างาม แต่ทว่าพายุกลับไม่แยแสต่อหญิงสาวตรงหน้าเลยสักนิด เมื่อเสร็จกิจเขาเดินไปหยิบเงินส่งให้เธอปึกใหญ่ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายใจ เมื่อเขาได้ปลดปล่อยจึงรู้สึกโล่งเหมือนดั่งที่แอนนี่เคยทำให้บ่อยๆ จนเคยตัว ความรู้สึกของแอนนี่ไม่ต่างจากหญิงขายบริการ เธอมองเงินในมือด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย สรุปแล้วเธอนั้นยังมีค่าในสายตาของพายุหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่เครื่องบำบัดความใคร่ในยามที่เขาไม่มีใครเท่านั้นเอง

ข่าวของแพรไหมกับพายุค่อยๆ เงียบลงไป เมื่อหญิงสาวพยายามหลีกเลี่ยงชายหนุ่ม แม้ว่าพายุนั้นจะพยายามหาทางสานสัมพันธ์ อยากจะลิ้มลองรสสวาทจากเธอสักครั้ง แต่แพรไหมนั้นกลับไม่เปิดโอกาสให้เขาเลย เธอทำตัวหยิ่งผยอง ปฏิเสธการช่วยเหลือจากพายุทุกอย่าง

จนกระทั่งหลายเดือนผ่านไป ตอนนี้ก็ใกล้จะสอบไฟนอลแล้ว แต่แพรไหมก็มีเหตุให้ต้องหยุดเรียนไปตั้งหนึ่งสัปดาห์ การหายไปของเธอไม่มีใครรู้ แม้แต่ริต้าก็ไม่ได้ข่าวคราว เนื่องจากมารดาของเธอป่วยและได้เสียชีวิตลง นั่นคือสาเหตุที่ทำให้แพรไหมนั้น ต้องหยุดเรียนไปหลายวัน

"แพรไหม เธอไม่คิดจะให้เบอร์เราเลยใช่ไหมเนี่ย เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงหยุดเรียนเป็นสัปดาห์" ริต้าเอ่ยถามเพื่อนออกมาด้วยความห่วงใย เมื่อทั้งสองเดินออกมาจากโรงอาหารของมหา'ลัย หลังจากรับประทานมื้อเที่ยงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินมานั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ ใบหน้าของแพรไหมมีหยดน้ำตาใสๆ ไหลรินออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

"เฮ้ย! เราถามแค่นี้เองทำไมต้องร้องไห้ด้วย แพรริต้าขอโทษนะ ถ้าพูดอะไรผิดไป" ริต้าพูดออกมาอย่างกระวนกระวายใจ พร้อมกับรีบขอโทษแพรไหมในทันที

"ริต้า ที่แพรหยุดไปหลายวัน เพราะแม่เสีย อีกไม่นานพ่อก็จะเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อดูแลธุรกิจที่นั่น แต่แพรไม่อยากไปอยากอยู่ที่นี่มากกว่า" แพรไหมพูดออกมา ขณะที่น้ำตาเธอไหลไม่หยุด เพราะหญิงสาวไม่มีทางที่จะทิ้งบ้านหลังนั้นไป เมื่อมันคือความทรงจำเดียวของมารดาที่หลงเหลืออยู่ในบ้านหลังนั้น

"เสียใจด้วยนะแพรไหม ไม่ร้องนะ ริต้าจะร้องตามแล้วเนี่ย" ริต้าพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าเศร้า เมื่อเพื่อนต้องสูญเสียมารดาไป แพรไหมคงจะอ้างว้างน่าดู เพราะเท่าที่ริต้าสังเกต แพรไหมค่อนข้างเก็บตัวเงียบเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูดจากับใคร ในมหา'ลัยนี้เธอก็มีแค่ริต้าที่เป็นเพื่อนเพียงคนเดียว