ใต้เท้าจานยิ้มแทบจะไม่หุบเมื่อลงจากรถม้าหน้าจวนสกุลกัว สหายรักที่ห่างเหินกันไปนานยืนรอรับอยู่หน้าประตูใหญ่ หลายปีที่ไม่อาจจะมาเยือนจวนแห่งนี้ได้เพราะคดีอัปยศที่ไม่อาจแก้ข้อสงสัย บัดนี้ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว นับว่าเป็นมงคลที่สวรรค์ประทานมา
“กัวจิ่น ข้ายินดีกับตำแหน่งใหม่ของเจ้าด้วย”
“ขอบใจมาก ข้าเองก็ต้องขอโทษที่ไม่เชื่อใจเจ้า”
จานซั่วส่ายหน้า “เรื่องเก่าช่างมันเถิด ในเมื่อเราเข้าใจกันแล้วไปดื่มสุรากันเถอะ เหมือนเมื่อก่อนนี้ คืนนี้ไม่เมาไม่เลิกรา”
“ได้! ไม่เมาไม่เลิกรา”
จานเจิ้งที่เดินตามหลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เขาชะเง้อชะแง้แลหากัวเจียงเยว่ ครั้นเห็นนางจัดสุราและกับแกล้มอยู่ที่ศาลาริมน้ำก็ยิ้มหวาน บิดาของทั้งสองนั่งลงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หนุ่มสาวจึงขอตัวออกมาเดินเล่นที่สวน
“เจ้ามาครั้งนี้ควรจะเอ่ยปากขอบุตรีของข้าได้แล้วนะ สายตาเสี่ยวเจิ้งของเจ้าดูเหมือนจะกลืนกินบุตรสาวข้าอยู่แล้ว”
“จริ
